***Η φάτνη
Σύμφωνα με μια γραπτή αναφορά ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασσίζης το 1223
έστησε την πρώτη φάτνη σ’ ένα δάσος κοντά στο Greccio της Ιταλίας.
Μόλις το 1700 η φάτνη εισδύει στα σπίτια, στις οικογένειες.
Η συγκινητική παρουσία ενός βρέφους μέσα στη φάτνη συμβολίζει την ένωση
των ανθρώπων με την φύση.
Είναι φανερό ότι τα σύμβολα και εορτασμοί των Χριστουγέννων έχουν αγροτική
καταγωγή και ήταν δεμένα με την γέννηση της νέας ζωής της φύσης μετά
από τον θάνατο του χειμώνα.
*** Τους τέσσερις πρώτους χριστιανικούς αιώνες
η εορτή των Χριστουγέννων συνεορτάζετο μετά
των Θεοφανείων την 6η Ιανουαρίου.
Επί Πάπα Ιουλίου (336-352) εθεσπίσθη η 25 Δεκεμβρίου σαν ημέρα εορτασμού
των Χριστουγέννων και επεκράτησε σ' ολόκληρο τον Χριστιανικό κόσμο
εκτός της Αρμενικής Εκκλησίας.
Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι στις 25 Δεκεμβρίου γιόρταζαν
οι ειδωλολάτρες την γέννηση του θεού Ήλιου και του Μίθρα και τις χειμερινές τροπές
του ήλιου.
Έτσι βλέπουμε πως η Χριστιανική εκκλησία εύρισκε τρόπο να «μεταμορφώνει»
τις λαϊκές γιορτές που γιόρταζε σ' ευρεία κλίμακα ο κόσμος, να τους δίνει καινούργιο
ένδυμα κρατώντας τον βασικό εορταστικό χαρακτήρα αλλά αφαιρώντας
τις ειδωλολατρικές δοξασίες.
«ΚΑΛΗΝ ΕΣΠΕΡΑΝ άρχοντες κι αν είναι ο ορισμός σας Χριστού
την θεία γέννησιν να πω στο αρχοντικό σας. Χριστός γεννιέται σήμερα
στην Βηθλεέμ την πόλη!
Οι ουρανοί αγάλλονται μαζί κι η φύση όλη»
.
Συνηθίσαμε να επαναλαμβάνουμε κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα
και όσο λαμπρότερα τα γιορτάζουμε τόσο απομακρυνόμαστε από την πραγματική
αλήθεια που κρύβουν αυτές οι ημέρες.
Από την επαφή με τις αρχέγονες μυθοπλασίες και από το μυστηριακό τους περιεχόμενο.
Τα σύμβολα που ενστερνίστηκε ο χριστιανισμός έχουν μια μακρά ιστορία
που χάνεται στο σκοτάδι των αιώνων.
***Η κάθοδος του Θεού στη γη .
Κατά την Ινδική μυθολογία ο Βράχμαν αφού έπλασε όπως ακριβώς και
ο Ιεχωβάς (το όνομα του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη) τον άνθρωπο εκ της γης,
τον έθεσε στο Παράδεισο στον οποίο υπήρχε το δένδρο που η βρώσης
των καρπών του παρείχε την αθανασία και το οποίο εφυλάσσετο από έναν όφιν.
Οι κατώτερες θεότητες ανακαλύπτουν το δένδρο και τρώγουν τους καρπούς του
και ο όφις τότε ξεχύνει το δηλητήριο του πάνω σ' όλη τη γη (δηλητήριο=αμαρτία)
και επρόκειτο να αφανισθεί κάθε ίχνος ζωής από του προσώπου της, αλλά
ο γεμάτος οίκτο, θεός Σίβα εμφανίζεται σαν ο σωτήρ, περιβάλλεται ανθρώπινη μορφή
και κατεβαίνει στη γη όπου απορροφά το δηλητήριο του όφεως!
Είναι χαρακτηριστική η ομοιότητα με την κάθοδο του υιού του Θεού
υπό την μορφή ανθρώπου, του Χριστού, πάνω στη γη όπου άρει (απορροφά)
τις αμαρτίες του κόσμου.
***Το Δένδρο των Χριστουγέννων
Στους βόρειους λαούς, το Δένδρο συμβόλιζε τον κόσμο, τον οποίον εφαντάζοντο
σαν έναν τεράστιο δένδρο με καρπούς από άστρα.
Στην Weihnachtsnacht των Γερμανών συνήθιζαν να στολίζουν με κεριά τα ζώα
στο μαντρί τους ένα έθιμο που υπήρχε παλιά στην Κύπρο.
Όταν ο κόσμος γύριζε από την λειτουργία των Χριστουγέννων έδενε αναμμένα κεριά
στα κέρατα των βοδιών.
Μια πρώτη μορφή του δένδρου όπως το ξέρουμε σήμερα, αλλά στολισμένο
με καρπούς και κεριά εμφανίζεται στους βόρειους λαούς τον 16ο αιώνα.
Χριστουγεννιάτικο Δένδρο (κλαδιά ελάτου, με τα φώτα, τα παιχνίδια
και το βαμβάκι που συμβολίζει τα χιόνια) το εισήγαγε ο Όθων στην Ελλάδα το 1833.
https://www.facebook.com/andreas.karayan/posts
Andreas Karayan
https://www.facebook.com/photo.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου