Σὰν σήμερα, τῷ 1843, ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ἐπιστρέψας ἀπό τὸν βασιλικὸν
χορὸν εἰς τὴν οἰκίαν του, ὑπέστει περὶ τὴν 4ην πρωϊνὴν κεραυνοβόλον ἀποπληξίαν
εἰς ἡλικίαν 73 ἐτῶν.
Εἶχε χορέψει καὶ πιεῖ περισσότερο ἀπ' ὅ,τι συνήθιζε, εὐτυχής καθὼς ἦταν, ἀφοῦ τὴν
εἰς ἡλικίαν 73 ἐτῶν.
Εἶχε χορέψει καὶ πιεῖ περισσότερο ἀπ' ὅ,τι συνήθιζε, εὐτυχής καθὼς ἦταν, ἀφοῦ τὴν
1η Φεβρουαρίου εἶχε νυμφεύσει τὸ μικρότερο παιδὶ του, Κωνσταντῖνο (Κολῖνο)
μὲ τὴν ἐγγονή τοῦ πρώην ἡγεμόνα τῆς Βλαχίας πρίγκιπα Ἰωάννη Καρατζᾶ.
Οἱ καλύτεροι γιατροὶ τῆς ἐποχῆς, δὲν μπόρεσαν νὰ κάνουν τίποτε περισσότερο
ὰπ' τὸ νὰ παρατείνουν τὶς στιγμὲς του.
Τὸν νεκρὸ ἔντυσαν μὲ τὴν στολὴ τοῦ Ἀντιστρατήγου, καὶ ἔβαλαν κάτω ἀπό τὰ
πόδια του μία τούρκικη σημαία.
Ὅλα τὰ καταστήματα τῆς Ἀθήνας ἔκλεισαν καὶ κηρύχθηκε τριήμερο δημόσιο πένθος. Πλῆθος κόσμου συνέρρεε στὸ σπίτι του καὶ οἱ παλαιοὶ συναγωνιστὲς του, ἔκλαιγαν
μὲ ἀναφιλητά.
Τὸν ἐπικήδειο λόγο ἐκφώνησε μία μεγάλη μορφὴ τῶν γραμμάτων τῆς ἐποχῆς,
ὁ ἐκκλησιαστικός ῥήτορας καὶ συγγραφέας Κωνσταντῖνος Οἰκονόμου τῶν ἐξ' Οἰκονόμων
καὶ τὸν ἐπιτάφιο ὁ ποιητὴς Παναγιώτης Σοῦτσος, ὁ ὁποῖος εἶπε μεταξὺ ἄλλων :
«...Ἀνήρ μέγας ἐτελεύτησε καὶ ὁ προσκληθεῖς νὰ πλέξῃ τὸν ἐπιτάφιον στέφανον αὐτοῦ ἀνάγκη νὰ περιλάβῃ ὁλόκληρον τὸν μεγάλον ἑλληνικόν ἀγῶνα...».
Τὰ ὀστᾶ του διακομίσθηκαν ἀργότερα στὴν Τρίπολη καὶ ἀπό τὶς 25 Σεπτεμβρίου 1993, βρίσκονται σὲ εἰδική κρύπτη στὴν βάση τοῦ ἀδριάντα του, στὴν πλατεία Ἄρεως.
Ἕνα ἔτος πρὸ τοῦ θανάτου του, ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ εἶχε περιέλθει ἔφιππος πολλὰ μέρη
τῆς Πελοποννήσου, καθὼς καὶ τὰ νησιὰ Σπέτσες καὶ Ὕδρα, γιά νὰ ζητήσῃ συγχώρεση
ἀπό ἐκείνους μὲ τοὺς ὁποίους εἶχε ἔλθει σὲ ρήξη κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Ἀγῶνος.
Ὁ ἐμπνευσμένος λόγος του στὶς 13 Νοεμβρίου 1838 στὴν Πνύκα, πρὸς τοὺς φοιτητὲς
τοῦ Πανεπιστημίου, ἀποτελεῖ τὴν πολιτικὴ καὶ πνευματική του διαθήκη πρὸς τὴν νεολαία.
«...Ἡ προκοπή καὶ ἡ μάθησή σας, νὰ μὴν γίνει σκεπάρνι μόνο διὰ τὸ ἄτομό σας, ἀλλά νὰ κοιτάζῃ τὸ καλὸ τῆς Κοινότητος καὶ μέσα εἰς τὸ καλὸ αὐτό εὑρίσκεται καὶ τὸ δικὸ σας. (..)
Εἰς ἐσᾶς μένει νὰ ἰσάσετε καὶ νὰ στολίσετε τὸν τόπο ὁπού ἡμεῖς ἐλευθερώσαμε...».
μὲ τὴν ἐγγονή τοῦ πρώην ἡγεμόνα τῆς Βλαχίας πρίγκιπα Ἰωάννη Καρατζᾶ.
Οἱ καλύτεροι γιατροὶ τῆς ἐποχῆς, δὲν μπόρεσαν νὰ κάνουν τίποτε περισσότερο
ὰπ' τὸ νὰ παρατείνουν τὶς στιγμὲς του.
Τὸν νεκρὸ ἔντυσαν μὲ τὴν στολὴ τοῦ Ἀντιστρατήγου, καὶ ἔβαλαν κάτω ἀπό τὰ
πόδια του μία τούρκικη σημαία.
Ὅλα τὰ καταστήματα τῆς Ἀθήνας ἔκλεισαν καὶ κηρύχθηκε τριήμερο δημόσιο πένθος. Πλῆθος κόσμου συνέρρεε στὸ σπίτι του καὶ οἱ παλαιοὶ συναγωνιστὲς του, ἔκλαιγαν
μὲ ἀναφιλητά.
Τὸν ἐπικήδειο λόγο ἐκφώνησε μία μεγάλη μορφὴ τῶν γραμμάτων τῆς ἐποχῆς,
ὁ ἐκκλησιαστικός ῥήτορας καὶ συγγραφέας Κωνσταντῖνος Οἰκονόμου τῶν ἐξ' Οἰκονόμων
καὶ τὸν ἐπιτάφιο ὁ ποιητὴς Παναγιώτης Σοῦτσος, ὁ ὁποῖος εἶπε μεταξὺ ἄλλων :
«...Ἀνήρ μέγας ἐτελεύτησε καὶ ὁ προσκληθεῖς νὰ πλέξῃ τὸν ἐπιτάφιον στέφανον αὐτοῦ ἀνάγκη νὰ περιλάβῃ ὁλόκληρον τὸν μεγάλον ἑλληνικόν ἀγῶνα...».
Τὰ ὀστᾶ του διακομίσθηκαν ἀργότερα στὴν Τρίπολη καὶ ἀπό τὶς 25 Σεπτεμβρίου 1993, βρίσκονται σὲ εἰδική κρύπτη στὴν βάση τοῦ ἀδριάντα του, στὴν πλατεία Ἄρεως.
Ἕνα ἔτος πρὸ τοῦ θανάτου του, ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ εἶχε περιέλθει ἔφιππος πολλὰ μέρη
τῆς Πελοποννήσου, καθὼς καὶ τὰ νησιὰ Σπέτσες καὶ Ὕδρα, γιά νὰ ζητήσῃ συγχώρεση
ἀπό ἐκείνους μὲ τοὺς ὁποίους εἶχε ἔλθει σὲ ρήξη κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Ἀγῶνος.
Ὁ ἐμπνευσμένος λόγος του στὶς 13 Νοεμβρίου 1838 στὴν Πνύκα, πρὸς τοὺς φοιτητὲς
τοῦ Πανεπιστημίου, ἀποτελεῖ τὴν πολιτικὴ καὶ πνευματική του διαθήκη πρὸς τὴν νεολαία.
«...Ἡ προκοπή καὶ ἡ μάθησή σας, νὰ μὴν γίνει σκεπάρνι μόνο διὰ τὸ ἄτομό σας, ἀλλά νὰ κοιτάζῃ τὸ καλὸ τῆς Κοινότητος καὶ μέσα εἰς τὸ καλὸ αὐτό εὑρίσκεται καὶ τὸ δικὸ σας. (..)
Εἰς ἐσᾶς μένει νὰ ἰσάσετε καὶ νὰ στολίσετε τὸν τόπο ὁπού ἡμεῖς ἐλευθερώσαμε...».
*Εικόνα: Έργο τού Bonitore, Αθήνα, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο
*Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο - http://ellinoistorin.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου