Η αλχημεία του σύμπαντος

Το συναίσθημα είναι η δύναμη που έλκει. Αυτό που φοβόσαστε έντονα θα το βιώσετε. Ένα ζώο, που το θεωρείτε μια κατώτερη μορφή ζωής (παρ’ όλο που τα ζώα δρουν 
με περισσότερη ακεραιότητα και μεγαλύτερη συνέπεια απ’ ότι οι άνθρωποι), ξέρει αμέσως αν το φοβάστε.
Τα φυτά, που τα θεωρείτε μια ακόμη κατώτερη μορφή ζωής, ανταποκρίνονται στους ανθρώπους που τα αγαπούν πολύ καλύτερα από ότι σ’ εκείνους που δε δίνουν δεκάρα 
γι’ αυτά.

Τίποτε από όλα αυτά δεν είναι συμπτωματικό. 
Δεν υπάρχει σύμπτωση στο σύμπαν, μόνο ένα μεγαλειώδες σχέδιο.
Το συναίσθημα είναι ενέργεια σε κίνηση. 
Όταν κινείς ενέργεια τότε δημιουργείς αποτέλεσμα. 
Αν κινήσεις αρκετή ενέργεια, τότε δημιουργείς ύλη. 
Η ύλη είναι συμπυκνωμένη ενέργεια. Ενέργεια που έχει τεθεί σε κίνηση, που έχει συναθροιστεί. Αν χειριστείς την ενέργεια για αρκετό χρόνο και με έναν ορισμένο τρόπο, 
τότε θα έχεις ύλη. Κάθε δάσκαλος καταλαβαίνει αυτό το νόμο. 
Είναι η αλχημεία του σύμπαντος. Είναι το μυστικό όλης της ζωής.
Η σκέψη είναι καθαρή ενέργεια. 
Κάθε σκέψη που κάνεις, που έκανες ποτέ και που θα κάνεις κάποτε είναι δημιουργική. 
Η ενέργεια της σκέψης σου ποτέ, μα ποτέ, δεν πεθαίνει. Ποτέ. 
Διοχετεύει το είναι σου και το νου σου μέσα στο σύμπαν που εκτείνεται για πάντα. 
Μια σκέψη είναι για πάντα.
Όλες οι σκέψεις συμπυκνώνονται. Όλες οι σκέψεις συναντούν άλλες σκέψεις και διασταυρώνονται σε ένα απίστευτο λαβύρινθο ενέργειας, σχηματίζοντας ένα 
συνεχώς μεταβαλλόμενο σχέδιο άφατης ομορφιάς και απίστευτης πολυπλοκότητας.
Η όμοια ενέργεια έλκει όμοια ενέργεια, σχηματίζοντας (για να χρησιμοποιήσουμε 
απλά λόγια) “όγκους” ενέργειας όμοιου είδους. 
Όταν αρκετοί τέτοιοι “ όγκοι” διασταυρώνονται, τότε συναντούν ο ένας τον άλλον, 
“κολλάνε” ο ένας στον άλλον (για να χρησιμοποιήσουμε άλλον ένα απλό όρο). 
Χρειάζεται να “συγκολληθεί” μια ασύλληπτα τεράστια ποσότητα ενέργειας, έτσι ώστε 
να σχηματίσει ύλη. Όμως θα σχηματιστεί ύλη από την καθαρή ενέργεια. 
Στην πραγματικότητα είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί να σχηματιστεί. 
Όταν η ενέργεια γίνει ύλη, τότε θα παραμείνει ύλη για μεγάλο διάστημα, εκτός 
κι αν η δομή της αποδιοργανωθεί από μια αντίθετη ή ανόμοια μορφή ενέργειας. 
Αυτή η ανόμοια ενέργεια, δρώντα; πάνω στην ύλη, κυριολεκτικά τη διαμελίζει απελευθερώνοντας την καθαρή ενέργεια από την οποία είχε συντεθεί.
Αυτή, σε στοιχειώδεις όρους, είναι η θεωρία πίσω από την ατομική σας βόμβα. 
Ο Αϊνστάιν πλησίασε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο – πριν ή μετά 
από αυτόν – στην ανακάλυψη, την εξήγηση και την λειτουργικότητα του δημιουργικού μυστικού του σύμπαντος.
Θα πρέπει τώρα να καταλαβαίνεις καλύτερα το πώς άνθρωποι με τα ίδια μυαλά 
μπορούν να εργαστούν μαζί για να δημιουργήσουν μια ευνοούμενη πραγματικότητα. 
Η φράση: “όποτε δύο ή περισσότεροι συγκεντρώνονται εν ονόματί Μου” αποκτά 
πολύ περισσότερο νόημα.
Φυσικά, όταν ολόκληρες κοινωνίες σκέπτονται με έναν ορισμένο τρόπο, τότε 
πολύ συχνά συμβαίνουν εκπληκτικά πράγματα, όχι όμως απαραίτητα όλα επιθυμητά. 
Για παράδειγμα, μια κοινωνία που ζει μέσα στο φόβο, πολύ συχνά 
– στην πραγματικότητα αναπόφευκτα – μορφοποιεί εκείνο που φοβάται περισσότερο.
Παρόμοια, μεγάλες κοινότητες ή συναθροίσεις ομάδων βρίσκουν συχνά τη 
συνδυασμένη σκέψη (ή αυτό που ορισμένοι άνθρωποι ονομάζουν κοινά προσευχή) 
μια δύναμη που παράγει θαύματα.
Και πρέπει να γίνει σαφές ότι ακόμη και άτομα – αν η σκέψη (προσευχή, ελπίδα, 
όνειρο, φόβος) τους είναι εκπληκτικά ισχυρή – μπορούν από μόνα τους να 
προκαλέσουν τέτοια αποτελέσματα. Ο Ιησούς το έκανε αυτό τακτικά. 
Κατανοούσε το πώς να χειρίζεται την ενέργεια και την ύλη, πώς να την αναδιατάσσει, 
πώς να την ανακατανέμει και πώς να την ελέγχει απόλυτα. 
Πολλοί δάσκαλοι το γνωρίζουν αυτό.
Κι εσείς μπορείτε να το γνωρίσετε αυτή τη στιγμή.

Από το βιβλίο : «Συζήτηση με το Θεό»
του Neale Donald Walsh