Αθήνα...απρόβλεπτοι τόποι προσευχής...

...αυτές τις ημέρες όλοι προσεύχονται. 
Απλώς, όχι στην ίδια γλώσσα. Ούτε στον ίδιο Θεό. 
Από τους Ορθόδοξους Αιθίοπες, σε έναν υπόγειο ναό στα Πατήσια, 
μέχρι τους Ινδουιστές, σε πολυόροφο κτίριο του Ταύρου και 
τα γκόσπελ στην οδό Κοδριγκτώνος.
Στην Αγαθουπόλεως, μια οδό στα Κάτω Πατήσια κάθετη στην Αχαρνών, 

δεν υπάρχει εκκλησία...κι όμως είναι ένας πανέμορφος αυτοσχέδιος 
Ορθόδοξος ναός Αιθιόπων σε ένα υπόγειο.

Μικροί Ορθόδοξοι Αιθίοπες στην υπόγεια εκκλησία 
των Κάτω Πατησίων. 
(Φωτογραφία: Μάρω Κουρή)

Οι ψαλμωδίες από τον Ορθόδοξο αιθιοπικό ναό της Αγαθουπόλεως 
ακούγονταν μέχρι έξω. Και, εκτός από την ακοή, η όσφρησή σου 
ξυπνούσε από το λιβάνι. 
Ηχοι και μυρωδιές γνώριμες και από το Πάσχα που έχεις κάνει σε 
οποιαδήποτε ελληνική εκκλησία. 
Ανοίγοντας διστακτικά την πόρτα, το θέαμα ήταν καθηλωτικό. 
Ανδρες, γυναίκες και μικρά παιδιά ντυμένοι στα λευκά, κρατούσαν 
βάγια στα χέρια και γιόρταζαν με μελωδικές ψαλμωδίες τον 
ερχομό του Μεσσία.

Οι γυναίκες που κάθονταν κοντά στην πόρτα μού έκαναν νόημα 
να βγάλω τα παπούτσια μου για να προχωρήσω πιο μέσα. 
Στους τοίχους, εικονίσματα της Παναγίας, του Χριστού και του 
Αγίου Γεωργίου. Σε αντίθεση με τις αντίστοιχες βυζαντινές, 
οι αιθιοπικές έχουν πιο έντονα χρώματα, σου δίνουν την αίσθηση 
ότι τις έχουν ζωγραφίσει παιδιά. 
Οσο περνά η ώρα, καταφέρνεις να συντονιστείς απόλυτα με όλα όσα 
συμβαίνουν γύρω σου. Οι υψίφωνοι γυναικείοι αλαλαγμοί, η μουσική 
από τα κρουστά, ο ρυθμός που αναβλύζει μέσα από κάθε κίνηση, αλλά 
και η ανοιχτή αγκαλιά των ανθρώπων που σε υποδέχτηκαν στο δικό τους λατρευτικό σπίτι, πολύ γρήγορα σε έκαναν να καταλαβαίνεις τα πάντα, 
χωρίς να καταλαβαίνεις τη γλώσσα.

«Βρείτε την ωραιότερη στον χώρο και φωτογραφήστε την» προέτρεπε 
η Μάρω Κουρή τους μαθητές της. Το ίδιο έκανε και η ίδια στην 
Αιθιοπική εκκλησία (Φωτογραφία: Μάρω Κουρή)

Πολλές γυναίκες μοιάζουν πολύ αφοσιωμένες στα smartphones τους. 
Βιάζομαι να σκεφτώ ότι χαζεύουν κάτι διαφορετικό από αυτό που 
συμβαίνει εκεί, αλλά η Μάρω Κουρή με ενημερώνει ότι διαβάζουν 
τις προσευχές στην οθόνη τους. Ο Θεός είναι παντού. 
Και έχει τόσο καλό «σήμα», ακόμα και σε ένα μικροσκοπικό 
υπόγειο στα Κάτω Πατήσια. Αποχωρώντας για να συνεχίσουμε το φωτογραφικό ταξίδι, ευχαριστούμε τον κόσμο που μας καλοδέχτηκε 
και μας ευχαριστούν και εκείνοι. «Οσο πιο πολύ τους χαμογελάς, 
τόσο περισσότερο σου ανοίγονται» είναι η συμβουλή που επαναλαμβάνει 
η φωτογράφος στους μαθητές της. Μια συμβουλή χρήσιμη όχι μόνο 
για την τέχνη, αλλά και για την τέχνη της ζωής.

Αλλαγή διάθεσης, και από τη ρυθμική κατάνυξη περνάμε στη ρυθμική 
ανάταση και σε κάποιες μαγικές στιγμές στην έκσταση. 
Το εκκλησιαστικό πάρτι έχει αρχίσει από νωρίς στην Πεντηκοστιανή 
Εκκλησία της οδού Κοδριγκτώνος. 
Εκεί οι ενδυμασίες δεν είναι περιορισμένες στο λευκό, αλλά προκαλούν 
μια χρωματική έκρηξη στα μάτια, μέσα από το ντύσιμο ανδρών και 
γυναικών που έβαλαν τα φανταχτερά, πολύχρωμα καλά τους για 
να γιορτάσουν χορεύοντας και τραγουδώντας γκόσπελ.

Ο πολύχρωμος κόσμος του γκόσπελ στα Πατήσια.
 (Φωτογραφία: Γιώργος Παπανδρέου)

Τραγουδώντας γκόσπελ στην Πεντηκοστιανή Εκκλησία 
της οδού Κοδριγκτώνος 
(Φωτογραφία: Κώστας Τσιαγάς)

Και αφού το βλέμμα έχει καλομάθει στα έντονα χρώματα, ταιριασμένα 
σε όλους τους πιθανούς και απίθανους συνδυασμούς, το μεγάλο 
τριώροφο κτίριο στον Ταύρο που φιλοξενεί κάθε ανάγκη του 
ινδουιστικού ναού των Σιχ, δεν μας απογοητεύει. 
Και εδώ το dress code είναι πολύ συγκεκριμένο και σου γίνεται σαφές 
με το που θα περάσεις το κατώφλι: άντρες και γυναίκες πρέπει να έχουν 
το κεφάλι τους καλυμμένο με μαντήλι και να να είναι ξυπόλητοι. 
Αφήνουμε τα παπούτσια μας στην πιο ιδιαίτερη μορφή ρεσεψιονίστα που 
έχουμε δει ποτέ. Εναν άντρα με μακριά γκρίζα γενειάδα και περίτεχνα 
δεμένο τουρμπάνι.

Ανεβαίνοντας στον πρώτο όροφο, βρίσκεσαι σε έναν πολύ μεγάλο 
ανοιχτό χώρο. Πρόκειται για την τραπεζαρία τους, μόνο που αντί για 
τραπέζια, υπάρχουν μόνο χαλιά στρωμένα, στα οποία κάθεσαι για να 
δοκιμάσεις διάφορες λιχουδιές της ινδικής κουζίνας μετά το τέλος 
της προσευχής, που πραγματοποιείται στον από πάνω όροφο.

Γεύμα μετά την προσευχή. 
Ινδουιστικός χώρος λατρείας στον Ταύρο. 
(Φωτογραφία: Ουρανία Γράψα)

Εκεί λοιπόν, πάνω σε λευκά σεντόνια που έχουν στρωθεί στο πάτωμα, 
κάθονται άνδρες και γυναίκες. 
Οι άνδρες στα δεξιά, οι γυναίκες στα αριστερά. 
Εδώ πιστεύουν στον γκουρού Νανάκ Νταρμπάρ. 
Εκείνος, μαζί με άλλους εννέα γκουρού, δήλωνε στις αρχές του 
16ου αιώνα «δεν υπάρχει ινδουιστής, δεν υπάρχει μουσουλμάνος», 
για να περάσει το μήνυμα ότι ο τρόπος λατρείας μπορεί να διαφέρει, 
αλλά η ανάγκη για πίστη είναι μία και μοναδική. 
Οι γυναίκες έχουν ακουμπισμένες δίπλα τους τις δερμάτινες ευμεγέθεις 
τσάντες τους, απόδειξη ότι η μόδα των Δυτικών δεν τις έχει αφήσει 
ασυγκίνητες. Τα παιδιά τους είναι και αυτά ντυμένα με έντονα χρώματα 
και ανάλαφρα υφάσματα. 
Αυτό που εμείς προσπαθούμε να πετύχουμε-και δεν τα καταφέρνουμε- 
σε βραδιές καρναβαλιού, αυτοί οι άνθρωποι το έχουν έμφυτο και 
τους βγαίνει αβίαστα.

Προσευχή σε πακιστανικό τζαμί στο Περιστέρι. 
(φωτογραφία: Γιώργος Παπανδρέου)

Κατά τη διάρκεια του φαγητού, η ατμόσφαιρα είναι πιο χαλαρή και 
οι μυρωδιές από τα μπαχαρικά που βρίσκουν τον δρόμο τους σε κάθε πιάτο, 
σου σπάνε τη μύτη. Τέσσερις άνδρες περνούν και ξαναπερνούν γεμίζοντας 
τα μεταλλικά μας πιάτα με φαγητό και τις μεταλλικές μας κούπες με κρύο 
νερό ή ζεστό τσάι με γάλα. 
Για τους φωτογράφους, όμως, αυτές οι στιγμές ανάπαυλας προσφέρονται 
για πολύ ενδιαφέρουσες εικόνες. Παρακολουθώντας τόσο κόσμο 
παραταγμένο στη σειρά να απολαμβάνει το φαγητό του σε ένα περιβάλλον άγνωστο σ’ εσένα, έχεις την αίσθηση είτε ότι βρίσκεσαι στο εξωτερικό είτε 
ότι παίζεις σε κάποια παράξενη ταινία.

Οι άντρες, μικροί και μεγάλοι, κάθονται στα δεξιά του ινδουιστικού ναού. (Φωτογραφία: Μάρω Κουρή)

Εορτασμός για τα «γενέθλια» ενός προφήτη σε πακιστανικό 
τζαμί στο Περιστέρι. 
(Φωτογραφία: Γιώργος Παπανδρέου)

Ειδικά διαμορφωμένος χώρος για τις γυναίκες και 
τα παιδιά σε πακιστανικό τζαμί στο Περιστέρι. 
(Φωτογραφία: Μάρω Κουρή)

Πακιστανοί πιστοί προσεύχονται κι ένας μικρός κύριος αναπαύεται. 
(Φωτογραία: Μάρω Κουρή)

Στιγμιότυπο από τον ινδουιστικό ναό στον Ταύρο, εκεί όπου 
λατρεύεται ο γκουρού Νανάκ Νταρμπάρ. 
(Φωτογραφία: Νατάσα Λυμπεριάδου)

Η φωτορεπόρτερ Μάρω Κουρή εντόπισε τον πανέμορφο αυτοσχέδιο 
Ορθόδοξο ναό Αιθιόπων σε ένα υπόγειο και οδήγησε εκεί τους μαθητές της. 
Στο πλαίσιο του βιωματικού Workshop Φωτορεπορτάζ με τίτλο 
«Τόποι Προσευχής» που οργάνωσε η φωτογράφος, δώδεκα λάτρεις τής φωτογραφίας την ακολούθησαν επί τρεις ημέρες και νύχτες στα 
πιο ανορθόδοξα μέρη συνάντησης πιστών.

Αστερόπη Λαζαρίδουπηγή της πληροφορίας κ.λ.π ΕΔΩ http://www.protagon.gr/epikairotita/oloi-stin-athina-prosefxontai-44341595927