...δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Λεωνίδα Κύρκου, δεν έχει νόημα πλέον να θυμόμαστε μόνο τις γάτες, τη φυσαρμόνικα και τη σχέση του με την Καλή. Αλλά να αναλογιζόμαστε τι είναι αυτό που λείπει από την ελληνική πολιτική εν τη απουσία του.....

Ανιδιοτέλεια και ελπίδα Tης Ξενιας Κουναλακη   xkounalaki@kathimerini.gr Στο πένθος ο χρόνος βοηθάει να εγκαταλείπει κανείς τους συναισθηματισμούς  και την αναπόφευκτη εξιδανίκευση εκείνου που έφυγε.  Και να κρατάει τελικά τα ουσιώδη, τη χρήσιμη κληρονομιά για εκείνους που έμειναν.  Δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Λεωνίδα Κύρκου, δεν έχει νόημα πλέον  να θυμόμαστε μόνο τις γάτες, τη φυσαρμόνικα και τη σχέση του με την Καλή.  Αλλά να αναλογιζόμαστε τι είναι αυτό που λείπει από  την ελληνική πολιτική εν τη απουσία του. [...] ήταν μια προσωπικότητα αδιαμφισβήτητου κύρους, χωρίς συμπλέγματα, όμως,  που θα άνοιγε δρόμο για τους νεότερους, μόλις εκπλήρωνε τον συσπειρωτικό του ρόλο. [...] Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία των πολιτικών του απόψεων ήταν η επιμονή του  ότι Αριστερά και εξουσία δεν είναι ασύμβατες έννοιες.  Θεωρούσε ότι η Αριστερά πρέπει να διεκδικήσει τη συμμετοχή της  στη διακυβέρνηση της χώρας.  Ο στείρος αντιεξουσιαστικός λόγος τον ενοχλούσε αφάνταστα. Ταυτόχρονα, όμως, επειδή είχε μία απίστευτη ικανότητα επικοινωνίας με τον λαό,  θα μπορούσε ίσως σήμερα να βοηθήσει στη δημιουργία μιας αριστερής αντι-πρότασης,  με κοινωνικές ευαισθησίες στην ασκούμενη πολιτική. Και να προσφέρει,  εκτός από τον εαυτό του ως ηγέτη-σύμβολο, την πείρα του αλλά  και την έμπνευσή του για να διατυπωθεί ένα εναλλακτικό όραμα εκ μέρους της,  ομολογουμένως, αμήχανης Κεντροαριστεράς. Η ανιδιοτέλεια και η ελπίδα είναι που λείπουν σήμερα όχι μόνο από την Αριστερά,  αλλά και από την ελληνική πολιτική συνολικά. Ο Λεωνίδας Κύρκος είχε και τις δύο αυτές αρετές, το ήθος και την αισιοδοξία.  Ερήμην του η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα θα ψάχνεται αρκετό καιρό ακόμη. http://www.kathimerini.gr