Ακόμα και τα όνειρα,
έγιναν η αγωνία
της επιβίωσης.
Το ψωμί της Ημέρας
και ο εφιάλτης
της Επόμενης.
Το βράδυ, δεν κοιμάμαι
Μα, δεν σε σκέφτομαι...
Ακούω τις φωνές
του δρόμου.
Την καρδιά της Αθήνας,
που αγωνίζεται να
αντέξει.
Δεν σε ονειρεύομαι πιά.
Έχω να φάω,
μα δεν ζω...
ΤΖΟΥΤΖΗ ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΗ
Tzoutzi Mantzourani
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου