Το Γεράνι, η συνοικία που περικλείεται από τις οδούς Αθηνάς,
Πειραιώς, Ευριπίδου και Επικούρου, δεν έχει να επιδείξει
σημαντικά μνημεία ή σπουδαία νεοκλασικά μέγαρα,
ανήκοντας σε αυτό που η συγγραφέας Λίζα Μιχελή
είχε ονομάσει «Αθήνα των ανωνύμων».
Σαν τέτοια όμως γειτονιά, το Γεράνι είναι πλούσιο σε ανθρώπινες ιστορίες,
Σαν τέτοια όμως γειτονιά, το Γεράνι είναι πλούσιο σε ανθρώπινες ιστορίες,
πολλές από τις οποίες καθόρισαν την καθημερινότητα της Αθήνας,
για να χαθούν με το πέρασμα των χρόνων, και πολλές από τις οποίες
επιβιώνουν ακόμα.
Η ιστορία του Γερανίου διαβάζεται εύκολα μέσα από τα τοπόσημά του,
που βρίσκονται διάσπαρτα στους, λιγότερους από 20, δρόμους που το ορίζουν.
Από τον Κήπο του Λαού στο Μπαγιατοπάζαρο
Η περιοχή του Γερανίου οφείλει την σημερινή της μορφή στις αλλεπάλληλες
τροποποιήσεις του πολεοδομικού σχεδίου της Αθήνας.
Το πρώτο, εξαιρετικά φιλόδοξο σχέδιο των Σταμάτη Κλεάνθη
και Eduard Schaubert, προέβλεπε την οδό Αθηνάς ως ένας πλατύ,
δεντροφυτεμένο βουλεβάρτο, το οποίο μάλιστα συμπεριλάμβανε και
ένα εκτεταμένο άλσος για περίπατο, τον περίφημο «Κήπο του Λαού»,
ο αρχικός σχεδιασμός του οποίου τον τοποθετούσε μεταξύ των σημερινών
οδών Λυκούργου, Σοφοκλέους, Αιόλου και Σωκράτους.
Ο επισκέπτης του «Κήπου του Λαού» θα είχε την δυνατότητα
να ψωνίζει στην θηριώδη αγορά που ήταν προγραμματισμένη
να ανεγερθεί στο ίδιο σημείο, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα
τη θέα τόσο στην Ακρόπολη, όσο και στα χειμερινά ανάκτορα,
των οποίων ο θεμέλιος λίθος τοποθετήθηκε αρχικά στη σημερινή
συμβολή των οδών Αγίου Κωνσταντίνου και Γερανίου.
Λίγο αργότερα, ο Leon Von Klenze θα αναλάβει να προσγειώσει
το νεοκλασικό όραμα του Κλεάνθη και του Schaubert,
εγκαινιάζοντας μια σειρά πολεοδομικών τροποποιήσεων που θα αλλάξουν
την πορεία της γειτονιάς.
Η οδός Αθηνάς περιορίζεται σε πλάτος, από τον «Κήπο του Λαού»
επιβιώνει μόνο το υπόλειμμα του, η σημερινή Πλατεία Κοτζιά,
ενώ η Κεντρική Αγορά τελικά θα στεγαστεί σε ένα πολύ λιγότερο
φιλόδοξο κτήριο επί της Αθηνάς.
Ακόμα σημαντικότερο, τα Ανάκτορα τελικά βρίσκουν την θέση τους
στο ύψωμα της Μπουμπουνίστρας, ξεκινώντας την άτυπη διαίρεση μεταξύ
ανατολικής και δυτικής Αθήνας.
Το Γεράνι θα παραμείνει στο μεταίχμιο μεταξύ αυτών των δύο κόσμων:
μια περιοχή με δεδομένη κεντρικότητα, που την κάνει να απορροφά
τη σημασία, τις χρήσεις, αλλά και τα προβλήματα του Ομονοιακού πόλου
του αθηναϊκού κέντρου, αλλά ταυχρόχρονα μια γειτονιά με αρκετά κοινά
χαρακτηριστικά με τις, συγκριτικά υποβαθμισμένες, δυτικές συνοικίες των Αθηνών.
Αντί για συνοικία που θα γειτόνευε με τα Ανάκτορα, το Γεράνι βρίσκεται
να φιλοξενεί στους δρόμους του το Μπαγιατοπάζαρο, την πρώτη ίσως μορφή
παζαριού μεταχειρισμένων ειδών (αλλά και μπαγιάτικων τροφίμων)
που γνώρισε η Αθήνα... [...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου