...είδα τον Παλαμά να κλαίει...

...χρόνια τον καμαρώνω στον κήπο με τα αγάλαματα

του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων...πάντα ένοιωθα ότι 
είναι απλώς σκεφτικός και φιλοσοφεί...
έπινα κατά καιρούς και το καφεδάκι μου στο καφενεδάκι εκεί δίπλα στο 
-λεηλατημένο σήμερα κι αυτό- εκκλησάκι,έρχόταν κι η Κυβέλη μαζί μας 
καμιά φορά... αλλά και τά άλλα αγάλματα και κάναμε παρέα,
η Κυβέλη χθές που πέρασα δεν φάνηκε πουθενά ήταν κρυμένη και θρηνούσε...

ναί θρηνούσε αλλά όχι γιαυτήν, θρηνούσε για την κατάντια μας, 
γιά την κατάντια του Πολιτισμού και της Πατρίδας μας,
κανένας από τους άλλους της παρέας δεν ήταν μαζί της 
ο καθέναςθρηνούσε μόνος του...και μόνο ο Παλαμάς...
απλώς έκλαιγε βουβά αλλά περήφανα...

Ρένα Φατούρου
i-rena