...υπάρχει ένα άγαλμα όπου δείχνει ένα νεαρό θεριστή να έχει στην αγκαλιά του
ένα δεμάτι στάχια. Πρόκειται για ένα γυμνό αγόρι, που φοράει ένα καπελάκι
όχι απ’ αυτά που φορούσαν οι θεριστάδες τα παλιότερα χρόνια αλλά ένα άλλο που άρεσε στα παιδιά της πόλης σαν έβγαιναν στην εξοχή.
Το λουλούδι στην κορδέλα κάτι τέτοιο δείχνει και πιθανόν ο γλύπτης κάτι ήθελε μέσω αυτού να πει. Δεν γνωρίζω ούτε το σκεπτικό του ούτε και πολλά από τη γλυπτική τέχνη κι έτσι δεν μπορώ να εκτιμήσω και την καλλιτεχνική αξία του έργου.
Ασκώ όμως καθημερινά την όρασή μου στην πόλη και μου αρέσει να ξεχωρίζωπράγματα που μου αρέσουν και κάποιες φορές θέλω να τα συστήνω και σε φίλους μου που πιθανόν τα αγνοούν. Το άγαλμα του μικρού θεριστή όμως ξεχωρίζει στη σωρεία των άλλων ανδριάντων και των προτομών γύρω από το Ζάππειο αλλά και σε άλλα σημεία της πόλης που είναι αφιερωμένα σε στρατηγούς, φιλοσόφους, ιερωμένους, ευεργέτες, πολιτικούς και άλλα πρόσωπα που κατά την κοινή άποψη προσέφεραν όλοι τους από κάτι στην πόλη, την κοινωνία και την πατρίδα.
Ανάμεσά τους και ο μικρός θεριστής, σύμβολο μιας εποχής που μπορεί να έσβησε από την εξέλιξη της τεχνολογίας πάνω στον αγροτικό τομέα αλλά παραμένει ένα αιώνιο πρότυπο του μόχθου για τη σοδειά της χρονιάς. Ο μαρμάρινος θεριστής σκύβει με ευλάβεια πάνω στα στάχυα και τα κρατάει τρυφερά στην αγκαλιά του σαν παιδιά ή σαν αγαπημένο κορμί...
O MIKΡΟΣ ΘΕΡΙΣΤΗΣ του Δημήτρη Φιλιππότη
Στην κοιλάδα των Μουσών
https://www.facebook.com/StenKoiladaTonMouson/photos/a
Ο Δημήτριος Ζ. Φιλιππότης (Πύργος Τήνου, 1839 – Αθήνα, 28 Νοεμβρίου 1919) ήταν ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες της νεότερης Ελλάδας.
Γεννήθηκε στον Πύργο Τήνου και ήταν γιος του Ζαχαρία Φιλιππότη, γνωστού μαρμαρογλύπτη και εμπειρικού αρχιτέκτονα, ο οποίος είχε κατασκευάσει και αρκετούς ναούς μεταξύ των οποίων την Μονή Αγίου Παύλου στο Άγιο Όρος, στην ανέγερση της οποίας συμμετείχε όταν έφτασε στα δεκατρία του και ο Δημήτριος.
Ο Φιλιππότης πήρε τα πρώτα πρακτικά μαθήματα γλυπτικής κοντά στον πατέρα του, αλλά πραγματοποίησε κανονικές σπουδές γλυπτικής στην Ρώμη. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, εργάστηκε κυρίως στην Αθήνα συμβάλλοντας σημαντικά στην προαγωγή της τέχνης του στην Ελλάδα. Ως καλλιτέχνης ήταν παραγωγικότατος. Ήταν δε ο πρώτος που εισήγαγε μία πιο ανάλαφρη θεματογραφία στην γλυπτική που μέχρι τότε υπέφερε από μόνιμη προσκόλληση στον κλασικισμό. Έτσι δημιούργησε αριστουργήματα που απεικονίζουν θέματα της καθημερινής ζωής απλών ανθρώπων, συχνά με ρωμαλεότητα και χάρη που εκπλήσσει.
Πολλά γλυπτά του κοσμούν δημόσιους χώρους της πρωτεύουσας: το Παιδί με σταφύλια στην Πλατεία Συντάγματος, ο Ξυλοθραύστης και ο Μικρός ψαράς στο Ζάππειο, ο Θεριστής, η Οπωροπώλις και η Άρτεμις με σκύλο στον κήπο του ΚΑΤ στην Κηφισιά, τα δύο επιβλητικά λιοντάρια στην σκάλα της Βίλας Καζούλη στην Κηφισιά, κ.ά. Έργα του επίσης βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Δημοτικό Βρεφοκομείο, στην Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών, στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών (ταφικό μνημείο οικογένειας Κούππα, Αβέρωφ), στο Νεκροταφείο Πειραιώς, στην γενέτειρά του την Τήνο (Μουσείο Νεοελληνικής Γλυπτικής), καθώς και σε πλατείες, ναούς και νεκροταφεία άλλων πόλεων.
Ας σημειωθεί ότι η παράδοση της οικογένειας Φιλιππότη στην γλυπτική συνεχίστηκε και συνεχίζεται και σήμερα από τους απογόνους του μεγάλου καλλιτέχνη στην Αθήνα και την Τήνο. (Wiki)
glyptothiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου