...άν κανένας δέν ανεβαίνει στον Όλυμπο, δέν σημαίνει ότι ο Όλυμπος παύει να υπάρχει... *Οδυσσέας Ελύτης

...η ποιητική νοημοσύνη του Παπαδιαμάντη διατρέχει τις σελίδες του, 
συνεγείρει και μαγνητίζει τις λέξεις,
τις υποχρεώνει να συναντηθούν σε μια φράση όπως ο αέρας τα λουλούδια
σ' έναν αγρό. 
Παράξενη ελευθερία που η συμβατική αντίληψη για τη σύνταξη του άλλου 
Σκιαθίτη [δηλ. του Μωραϊτίδη] δεν της επιτρέπει ν' απλωθεί. 
Αυτές οι νησίδες των παρομοιώσεων και των μεταφορών που αφθονούν 
στα κείμενα του πρώτου, χωρίς ποτέ να τα μεταβάλλουν σε πεζοτράγουδα, 
κάποτε και οι απλές περιγραφές, με μια μόνον, ίσως, ανάμεσά τους ανορθοδοξία 
(που κι αυτήν είναι δύσκολο να την εντοπίσεις με την πρώτη ματιά), τέλος μερικές, 
κατά μέρη άνισα, εισβολές της δημοτικής, απροσδόκητες, αρκούν, 
για ν' αποσπάσουν τη γλώσσα αυτή απ' την παγερότητα και να κυματίσουν 
την επιφάνειά της μ' έναν τρόπο που δεν έχει τον όμοιό του στα πεζογραφήματα 
της εποχής. 
(Απόσπασμα από το βιβλίο)