Ο βρώμικος ρόλος Δύσης και Τουρκίας στη Συρία

      

Τα τελευταία τραγικά γεγονότα στη Μεσόγειο θύμισε με τον πιο δραματικό τρόπο
στους ηγέτες της Ευρωπαϊκή Ένωση (αλλά και στους ηγέτες της διεθνούς κοινότητας στο σύνολο της) αυτό που προτιμούσε να αγνοεί: η κρίση της Συρίας φτάνει πλέον στο ευρωπαϊκό έδαφος. Αν και έχει γίνει μεγάλη συζήτηση για ποσοστά και αριθμούς προσφύγων που κάθε χώρα δέχεται ή προτίθεται να δεχτεί, πιστεύουμε ότι πίσω από τους αριθμούς αυτούς και την όψιμη ευαισθησία των πολιτικών ηγετών, κρύβεται το πραγματικό πρόσωπο της δυτικής πολιτικής. Την εικόνα αυτή αποφασίσαμε σήμερα να ανασυνθέσουμε όπως προκύπτει από τα απόρρητα έγγραφα και τις πολύ σοβαρές αποκαλύψεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, αλλά που για κάποιον λόγο ξεχάστηκαν γρήγορα.

Τα σχέδια για την ανατροπή των ενοχλητικών καθεστώτων της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής ξεκινάνε από τότε που τα αρπακτικά της Ουάσινγκτον μαζί με τους Ευρωπαίους συμμάχους τους, σχεδίαζαν την πρώτη εισβολή στο Ιράκ. To 2007 o στρατηγός Wesley Clark σεομιλία που έδωσε στο Σαν Φρανσίσκο αναφέρει μια συζήτηση που είχε το 1991 με τον τότε αναπληρωτή υπουργό άμυνας των ΗΠΑ Paul Wolfowitz και κατά την οποία ο υφυπουργός του αποκάλυψε ότι το Πεντάγωνο έχει εκπονήσει σχέδιο επέμβασης στη Μέση Ανατολή μέσα στην επόμενη δεκαετία με σκοπό την αλλαγή καθεστώτος στο Ιράκ, τη Συρία και το Ιράν. Ο Clarkαποκαλύπτει ακόμα ότι έξι εβδομάδες μετά την την πτώση των δίδυμων πύργων το 2001 αξιωματούχος του υπουργείου άμυνας του είχε αναφέρει την ύπαρξη απόρρητου εγγράφου από το Πεντάγωνο στο περιγράφεται λεπτομερώς η πολιτική των ΗΠΑ για αλλαγή καθεστώτος σε επτά χώρες μέσα στην επόμενη πενταετία: η αρχή θα γινόταν με το Ιράκ, έπειτα με τη Συρία και το Λίβανο, για να ακολουθήσει η Λιβύη, η Σομαλία, το Σουδάν και να τελειώσει η επιχείρηση με το Ιράν.

Παρόμοια αποκάλυψη είχε κάνει και ο πρώην Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Roland Dumasόταν σε συνέντευξη του στη γαλλική τηλεόραση είπε ότι η Μεγάλη Βρετανία, για τουλάχιστον δύο χρόνια πριν τον συριακό εμφύλιο εκπαίδευε και προετοίμαζε την εξέγερση των ανταρτών σκοπεύοντας στην εκδίωξη του Άσαντ από την εξουσία. 

Μεταξύ των ετών 2006 και 2010, οι ΗΠΑ δαπάνησαν πάνω από δώδεκα εκατομμύρια δολάρια για να στηρίξουν και να προκαλέσουν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και προπαγάνδα στη Συρία. Όπως αποκάλυψε το Wiki Leaks που διέρρευσε  πάνω από 7000 απόρρητα έγγραφα, 6,3 εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν για την στήριξη του Κινήματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, μια άγνωστης και σκοτεινής οργάνωσης αντιφρονούντων με έδρα το Λονδίνο που μεταξύ άλλων λειτουργούσε το δορυφορικό κανάλι Barata και το οποίο έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προώθηση των ανταρτικών θέσεων και στην αντικυβερνητική προπαγάνδα στη Συρία. Τα υπόλοιπα 6 εκατομμύρια οι ΗΠΑ τα δαπάνησαν για την στήριξη ανταρτών και ακτιβιστών αλλά και για επιμόρφωση δημοσιογράφων για την επικοινωνιακή διαχείριση της συριακής κρίσης προς όφελος των ανταρτών.Ο εκπρόσωπος του State Department Mark Toner, παραδέχτηκε τον Απρίλιο του 2011 την εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών και την αυθεντικότητα των αποκαλύψεων του Wiki leaks δικαιολογώντας το όμως ως «προώθηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας στη Συρία» και βαφτίζοντάς του αντάρτες «κινήματα  πολιτών».

Ένα χρόνο αργότερα το 2012, ο υπουργός εξωτερικών της Γαλλίας Laurent Fabius, θα αναλάβει πρωτοβουλία να πείσει τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες να εξοπλίσουν τους αντάρτες χαλαρώνοντας το εμπάργκο όπλων που είχε θέσει η ίδια η ΕΕ και θα σπεύσει να αναγνωρίσει  την Εθνική  Συμμαχία των Συριακών Επαναστατικών Αντιπολιτευτικών Δυνάμεων, ένα γκρουπ ανταρτικών ομάδων που δημιουργήθηκε στη Ντόχα του Κατάρ, ώς τον μόνο εκπρόσωπο του Συριακού λαού, ζητώντας από τους εταίρους του να κάνουν το ίδιο.
 Ο Laurent Fabius είναι ο ίδιος υπουργός εξωτερικών που το 2011, αφού είχε στηρίξει την επέμβαση της Γαλλίας στη Λιβύη, είχε ζητήσει από την ΕΕ να λάβει μέτρα ώστε να μην πλημμυρίσει η Γαλλία από χιλιάδες ‘μετανάστες’ που πιθανόν θα ζητούσαν καταφύγιο εκεί μετά την καταστροφή της Λιβύης. Σύμμαχος της Γαλλίας θα είναι η Μεγάλη Βρετανία που θα στηρίξει την καμπάνια εξοπλισμού των ανταρτών και τη χαλάρωση των περιορισμών που έθετε η ΕΕ στην πώληση όπλων. 

Σύμμαχος της Γαλλίας στα σχέδια της για τη Συρία, θα είναι η Μεγάλη Βρετανία που θα στηρίξει την καμπάνια εξοπλισμού των ανταρτών και τη χαλάρωση των περιορισμών που έθετε η ΕΕ στην πώληση όπλων.

Η Γαλλία δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ για εξοπλίσει τους αντάρτες της Συρίας. Το 2014 ο Francois Hollande θα παραδεχτεί κυνικά σε συνέντευξη στην Le Monde ότι η Γαλλία ήδη από τα τέλη του 2012, εξόπλιζε και εκπαίδευε τους αντάρτες γιατί «είναι οι μόνοι που μπορούν να εγγυηθούν τη δημοκρατική διαδικασία στην Συρία».

Μάλλον ο Γάλλος πρωθυπουργός έχει μια περίεργη αντίληψη για το τι σημαίνει δημοκρατική διαδικασία. Από τα σπλάχνα του ‘Ελέυθερου Συριακού Στρατού’ –που υποστήριζαν και εκπαίδευαν οι Γάλλοι και οι Βρετανοί και που αποτελεί το στρατιωτικό τμήμα της κυβέρνησης που αναγνώρισαν ως ‘εκπρόσωπο του συριακού λαού’- προέρχονται οι τζιχαντιστες του Μετώπου Al –Nusra το οποίο θεωρείται παρακλάδι της Αλ Καιντα στη Συρία. H Washington Post αναφέρει ότι οι τζιχαντιστές εξελίχθηκαν γρήγορα στην πιο πετυχημένη και αποτελεσματική δύναμη των ανταρτών στον συριακό εμφύλιο. Με άλλα λόγια οι Γάλλοι για τουλάχιστον τρία χρόνια και με την βοήθεια των Βρετανών εξόπλιζαν τοςυ τζιχαντιστές της Αλ Καιντα στη Συρία. Και όπως όλα δείχνουν δεν ήταν οι μόνοι που το έκαναν.

Πάμε πίσω στον Σεπτέμβριο του 2012. Το αμερικανικό προξενείο και μια μυστική βάση τηςCIA στη Βεγγάζη της Λιβύης δέχονται επίθεση από μια ντόπια ένοπλη ομάδα. Η επίθεση έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο του αμερικανού προξένου Christopher Stevens και τριών ακόμα υπαλλήλων. Ο Πρόεδρος Ομπάμα και η Χίλαρι Κλίντον δέχονται τα πυρά των ρεπουμπλικανών που τους κατηγορούν για ελλιπή προστασία των αμερικανών πολιτων. Κανείς όμως δεν ρώτησε γιατί οι ΗΠΑ είχαν προξενείο σε μια περιοχή που λυμαίνονταν οι ντόπιες ένοπλες ομάδες και τι ακριβώς έκανε εκεί. 

Σύμφωνα με απόρρητο έγγραφο που διέρρευσε στα μέσα, ο πρόεδρος Ομπάμα και ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογκαν είχαν έρθει σε μυστική συμφωνία στις αρχες του 2012 βάση της οποίας  η CIA και οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες MI6 θα αναλάμβαναν την μεταφορά του οπλοστασίου του Καντάφι εκτός Λιβύης και θα το διοχέτευαν στους σκληροπυρηνικούς του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, που δεν ήταν άλλοι από τους τζιχαντιστές του μετώπου AlNusra. Η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ είχαν αναλάβει την χρηματοδότηση της επιχείρησης της οποίας η κάλυψη ήταν μια αυστραλέζικη εταιρία. Ο γενικός διοικητής τηςCIA David Petraeus, ήταν ο διοικητής της επιχείρησης. Αν και δεν είναι ξεκάθαρο γιατί οι Λίβυοι επιτέθηκαν στο προξενείο, ο ρόλος του  δεν ήταν άλλος από το να προσφέρει κάλυψη στην μεταφορά όπλων στους τζιχαντιστές. Μετά τον θάνατο του αμερικανού πρέσβη οι ΗΠΑ διέκοψαν την δραστηριότητα τους στη Λιβύη, τα όπλα όμως ήταν ήδη στα χέρια των τζιχαντιστών.

Ας πάμε τώρα ένα χρόνο μετά, τον Αύγουστο του 2013. Είναι νωρίς το πρωί και ένας κίτρινος καπνός γεμίζει το προάστιο της Ghouta κοντά στη Δαμασκό, το οποίο ελέγχουν δυνάμεις ανταρτών. Λίγες ώρες τα άψυχα σώματα πάνω από 1000 ανθρώπων, ανάμεσα τους και 300 παιδιά θα κείτονται στους δρόμους. Πρόκειται για μια απο τις χειρότερες επιθέσεις με χημικά όπλα στην ιστορία του συριακού εμφυλίου.Ο πρόεδρος Ομπάμα θα δηλώσει συγκλονισμένος ότι η Συρία πέρασε την ‘κόκκινη γραμμή’ που είχε θέσει, θα κατηγορήσει το συριακό καθεστώς και θα ανακοινώση στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στη Συρία για να διώξει τον Ασαντ απο την εξουσία. Δυο μέρες όμως πριν την επίθεση, θα αλλάξει γνώμη δηλώνοντας ότι δεν μπορεί να προχωρήσει στην στρατιωτική επέμβαση χωρίς την έγκριση του Κονκρέσο. 

Τι συνέβη λοιπόν και άλλαξε γνώμη; Την απάντηση θα δώσει ο βραβευμένος με πούλιτζερ δημοσιογράφος Seymour Hersh ο οποίος θα αποκαλύψει απόρρητα έγγραφα στα οποία αναφέρεται ότι το μέτωπο Al Nusrah είχε προμηθευτεί χημικά όπλα και συγκεκριμένα αέριο Σαρίν, με τη διαμεσολάβηση Τούρκων και Σαουδάραβων, με σκοπό να πραγματοποιήσουν επίθεση μεγάλης έκτασηςστη Συρία. Λίγους μήνες πριν την επίθεση, η τουρκική αστυνομία είχε συλλάβει αντάρτες του μετώπου Al Nusrah για κατοχή αερίου σαρίν αλλά λίγο μετά αφέθηκαν ελεύθεροι. Ήταν η εποχή που ο Άσαντ με τη στήριξη των Ρώσων κέρδιζε σημαντικό έδαφος στη Συρία, κάτι που μάλλον ανησυχούσε τόσο τις ΗΠΑ, και την ΕΕ όσο και την Τουρκία και την Σαουδική Αραβία, για διαφορετικούς λόγους την καθε μία. Χρειαζόταν μια κίνηση αντιπερισπασμού ώστε η κοινή γνώμη να στραφεί πάλι κατά του Άσαντ και να δικαιολογηθεί μια στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή. Αν και η επέμβαση αυτή δεν έγινε, η αντίστροφη μέτρηση για τον Άσαντ ξεκινάει. Τα όπλα του Καντάφι και τα άφθονα πετροδολάρια των Σαουδάραβων εξοπλίζουν και διασπούν τις ανομοιογενείς ομάδες ανταρτών, που πλέον υπολογίζονται σε χίλιες μέσα στο έδαφος της Συρίας.

Ένα χρόνο μετά την επίθεση στη Ghouta, το Ισλαμικό Κράτος θα κάνει την εμφάνιση του, σκορπώντας τον τρόμο και τον θάνατο.

Το αποτέλεσμα των πολιτικών αυτών οδήγησε σε περίπου τέσσερα εκατομύρια σύρους πρόσφυγες και σε πάνω απο 250,000 να προσπαθούν μέσα στο 2015 να περάσουν στην Ευρώπη. Τα πνιγμένα σώματα των προσφύγων τάραξαν τις συνειδήσεις αλλά δεν άλλαξαν τις πολιτικές. Η Ευρώπη απο τη μια δίνει άσυλο και απο την άλλη σχεδιάζει μυστικές πολεμικές επιχειρήσεις στη Λιβύη με τη δικαιολογία ότι θα χτυπήσει τα κυκλώματα διακινητών. 

Το ποιός τελικά θα είναι η ‘παράπλευρη απώλεια’ μένει να το δούμε...

http://franmeg.blogspot.nl/

   
οι φωτό από i-rena από google
https://www.google.gr/search?q=%CF%84%CE%