...πέθανε το απόγευμα της Δευτέρας 6 Σεπτεμβρίου 2015
που εδώ και καιρό είχε αποσυρθεί τόσο από το σανίδι όσο και από την αθηναϊκή καλλιτεχνική και κοινωνική ζωή. Ηθοποιός της σκηνής και της μεγάλης οθόνης, αυτή η φίνα και αριστοκρατική γυναίκα, ήταν η αγαπημένη σύζυγος του Δημήτρη Μυράτ και η σταθερή παρτενέρ του στο θέατρο Αθηνών.
Ενας από τους πιο χαρακτηριστικούς ρόλους της καριέρας της (κάτι που την εκνεύριζε) ήταν της Αννέτας, της «φίλης» της Μελίνας Μερκούρη στη «Στέλλα» (1955)του Μιχάλη Κακογιάννη όπου τραγούδησε το «Εφτά τραγούδια θα σου πω» αφήνοντας το δικό της σημάδι στον χώρο του θεάματος. «Εχω παίξει τα “παπούτσια” μου στο θέατρο» έλεγε συχνα, «είναι δυνατόν να μου μιλούν όλοι για την Αννέτα;»
Γεννημένη στο Κάιρο, στις 24 Σεπτεμβρίου του 1929, η Βούλα Ζουμπουλάκη σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στη Σχολή Μονωδίας του Εθνικού Ωδείου και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πρώτα εμφανίστηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή, όπου έκανε το ντεμπούτο της το 1952 και δύο χρόνια αργότερα εμφανίστηκε στη πρόζα. Πρωταγωνίστησε, μεταξύ άλλων, στα έργα "Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα" του Λόρκα, "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε" του Πιραντέλο, "Ρέκβιεμ για μιά μοναχή" του Φόκνερ, "Λυσσασμένη γάτα" του Τ. Ουίλιαμς.
Μαζί με τον Δημήτρη Μυράτ πρωταγωνίστησε σε ένα πλούσιο κλασικό ρεπερτόριο στη σκηνή του θεάτρου Αθηνών, στην οδό Βουκουρεστίου.
Εκτός από τη «Στέλλα» (1955) όπου ερμήνευσε τον ρόλο της Αννέτας, η Βούλα Ζουμπουλάκη συμμετείχε σε εννέα ακόμη κινηματογραφικές ταινίες: «Μόνο για μια νύχτα» (1958), «Καραγκιόζης, ο αδικημένος της ζωής» (1959), «Είμαι αθώος» (1960), «Η Αθήνα τη νύχτα (1962) (όπου εχουν καταγραφεί σε φιλμ σκηνές από την θρυλική παράστασή της "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε"), «Ίλιγγος» (1963), «Διωγμός» (1964), «Όχι, κύριε Τζόνσον» (1965), «Σύντομο διάλειμα» (1966) και η τελευταία ταινία της, «Οι Αθηναίοι» (1990) του Γιάννη Αλεξάκη για την οποία απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Ποιότητας στην κατηγορία Β' ρόλου.
Η Βούλα Ζουμπουλάκη έλαβε μέρος στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου στη Λισσαβόνα το 1964 και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1966. Τιμήθηκε με το Α' Βραβείο Φεστιβάλ Λισσαβόνας (1964), Α' Έπαθλο Μ. Κοτοπούλη (καλύτερης ηθοποιού) το 1961, Β' Έπαθλο Μ. Κοτοπούλη το 1965, Α' Βραβείο ηθοποιίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεασσαλονίκης (1966) και επίσης το 1966 της απενεμήθη ο Χρυσός Σταυρός Ευποιίας.
Στις ελάχιστες τηλεοπτικές εμφανίσεις της ανήκει και η τηλεοπτική σειρά «Πορφυρα και αίμα» (1978 – 1979) του Νίκου Φώσκολου.
Τον Δεκέμβριο του 2013 έκανε μια σπάνια, και τελευταία, όπως αποδείχθηκε, δημόσια εμφάνιση, στην εκδήλωση για την έκδοση του βιβλίου «Ελληνες Σκηνοθέτες του 20ου αιώνα» του Θανάση Νιάρχου, στο Εθνικό Θέατρο. Η επόμενη όμως χρονιά, το 2014, στάθηκε μοιραία, καθώς ένα οξύ ισχαιμικό εγκεφαλικό την οδήγησε στον «Ερυθρό Σταυρό» και στην αντίστροφη μέτρηση...
H κηδεία της Β. Ζουμπουλάκη θα γίνει την Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου από το Α Νεκροταφείο στις 16.00
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου