Γιώργος Σκαμπαρδώνης : «Πίνουμε αλκοόλ και παίρνουμε αντιβίωση»

Είναι η τρίτη φορά
µέσα σε έναν χρόνο που οι Ελληνες προσέρχονται στην κάλπη. 

Τι έχει πάει στραβά στη χώρα και πέντε χρόνια σε Μνηµόνιο 
τα αδιέξοδα βαθαίνουν, µαζί µε τις καθηµερινές συνθήκες της ζωής µας 
και τις προοπτικές µας;

Στραβά έχει πάει το ότι ηγεσίες και λαός θέλουμε να κάνουμε μπάνιο την αρκούδα, αλλά χωρίς να βραχεί η γούνα της. Το ότι πίνουμε συνέχεια αλκοόλ, ενώ ταυτόχρονα παίρνουμε αντιβίωση. Φταίει το σχιζοειδές μοντέλο μη σκέψης της Μεταπολίτευσης: συντηρητισμός με προοδευτικό προσωπείο, αδυναμία επεξεργασίας δεδομένων, ιδεοκαταναγκασμοί, προπέτεια, κλισέ και αφρόλουτρο.

Δύο ηµέρες πριν από τις εκλογές, τρεις ηµέρες µετά το ντιµπέιτ 
των δύο µονοµάχων, τι εντύπωση σας έχει δηµιουργηθεί για 
το πολιτικό σκηνικό;

Θα έλεγα πως έχει πικρό ενδιαφέρον. 
Και ότι θα μεγαλώσει, πιθανώς, ο αριθμός των sui generis που θα μπούνε 
στη Βουλή, διότι αυτό κάποιοι ψηφοφόροι το βλέπουν ως εξέγερση. 
Θα πείτε, όλοι σχεδόν οι Ελληνες είμαστε εξεγερμένοι εκ γενετής, 
κυρίως εναντίον του εαυτού μας.

Η διάκριση «νέο» εναντίον «παλαιού» που εισέφερε κυρίως 
ο Αλέξης Τσίπρας πιστεύετε ότι έχει ισχύ στα ελληνικά πολιτικά πράγματα; 
Πόσο νέος είναι ο Αλέξης Τσίπρας;

Η αριστερή σκέψη έπαψε να εξελίσσεται μετά τον Αλτουσέρ. Νέα αριστερή σκέψη δεν υπάρχει, μόνο πεθαμένα λικέρ. Αρα, αν είσαι νέος κατά σάρκα αλλά σκέφτεσαι με αριστερούς όρους  του 1950, είσαι στην ουσία υπέργηρος, σε στυλ Καρυωτάκη: «Τρελέ, τρελέ που γέρασες και νέος ποτέ δεν ήσουν».

Επτά μήνες διακυβέρνηση από το σχήμα ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τι εντύπωση 
σας άφησε; Συμμερίζεστε την άποψη ότι, αν μη τι άλλο, μια γενναία 
κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε σκληρά ενώ οι προηγούμενες απλώς 
εκτελούσαν εντολές;

Η όλη υπόθεση θυμίζει την ταινία «Οι γενναίοι του Μπρανκαλεόνε». Οι πρωταγωνιστές, 
εν προκειμένω, παρρησιάζονταν, οπισθοχωρώντας ραπιζόμενοι. Δυστυχώς για όλους μας. Λόγω της θεωρίας των παιγνίων, γίναμε παίγνιο της θεωρίας.

Τι σκέπτεστε για τη λαϊκότητα του Βαγγέλη Μεϊμαράκη; 
Τη θεωρείτε μειονέκτημα; 
Πώς κρίνετε τους χαρακτηρισμούς «ψευτράκος», «πονηρούλης», 
«ωρομίσθιος», με τους οποίους ο πρόεδρος της ΝΔ χαρακτήρισε 
τον Αλέξη Τσίπρα;

Εμένα δεν μου είναι αντιπαθής, μου θυμίζει κάπως τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο στα πενήντα του. Πατρική φιγούρα, λαϊκή, διαχρονική, με χιούμορ, προσόν που σπανίζει, οικείος και με συμπαθή φαλάκρα. Νομίζω θα πάει καλά. Τώρα, οι χαρακτηρισμοί «ψευτράκος» κ.λπ. μου προκαλούν δυσφορία, αλλά λιγότερη από τους χαρακτηρισμούς «γερμανοτσολιάδες», «Τσολάκογλου» κ.λπ.

Αν γράφατε ένα μυθιστόρημα (ή έστω ένα εκτεταμένο διήγημα που είναι 
πιο κοντά στη φόρμα την οποία χρησιμοποιείτε) για το επτάμηνο 
της διακυβέρνησης «πρώτη φορά Αριστερά», σε ποια πρόσωπα 
θα εστιάζατε;

Ο πιο ενδιαφέρων ρόλος είναι ο κ. Κατρούγκαλος. Θα ήταν έξοχος ως ήρωας σε μια ερωτική - βουκολική ιστορία, με συμπρωταγωνίστρια - σύζυγο την κυρία Τασία, και την κυρία Ραχήλ ως άστατη ερωμένη του - αφηγηματικό μπαλαντέρ. Χαμός.

Τι νομίζετε ότι είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ η Ευρώπη; 
Τι για τη Νέα Δημοκρατία; 
Και αν υποθέσουμε ότι είστε ψηφοφόρος που ψηφίζετε έπειτα από σκέψη, 
χωρίς φανατισμούς, χωρίς να έχετε ζήτημα να μετακινηθείτε πολιτικά, 
τι είναι η Ευρώπη για εσάς;

Νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο πιο φανατικός θιασώτης της. Για τη ΝΔ είναι ο λογικός της χώρος. Θεωρώ ότι η ΕΕ είναι το πιο προοδευτικό πολιτικό πείραμα στον κόσμο - παρά τις επιμέρους αντιρρήσεις. Και επιπλέον κάτι πολύ βαθύτερο: είναι ο Μπαχ, είναι ο Ρεμπό, είναι ο Ζενέ, είναι ο Τόμας Μαν, είναι ο Μιχαήλ Αγγελος, είναι ο Φουκό, είναι ο Παζολίνι, ο Πικάσο, ο Μαγκρίτ, ο Μολιέρος, ο Μπρετόν...

Ποια η γνώμη σας για το σημερινό ΠΑΣΟΚ; 
Πόσο μπορούν να συνυπάρξουν Ευάγγελος Βενιζέλος και Φώφη Γεννηματά;

Πιστεύω ότι τιμωρήθηκε σκληρά για τα λάθη του, αλλά πιο πολύ και για το ότι έκανε πατριωτικές πράξεις. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι η πιο λαμπρή πολιτική μορφή των τελευταίων χρόνων και γι' αυτό ακριβώς μη ανεκτή από τη μισαριστεία. Με την κ. Φώφη Γεννηματά δεν διακρίνω να έχει κάποια αντίθεση, απεναντίας.

Τι γνώµη έχετε για Το Ποτάµι; 
Το θεωρείτε κόµµα αρχών ή γέννηµα µιας εποχής αγανάκτησης;

Το Ποτάμι φαίνεται να είναι κάτι φρέσκο. Για να σχηματίσω άποψη χρειάζεται  χρόνος. Νομίζω ότι κινείται στα νερά της σοσιαλδημοκρατίας. Αν αποφύγει παλιές παθογένειες, πρόσωπα ευκαιρίας και παρόχθιους αλιείς, ίσως εκβάλει κάπου γόνιμα.

Σχολιάστε, σας παρακαλώ, τις επόµενες τέσσερις εκφράσεις που έµειναν 
να χαρακτηρίσουν το τελευταίο επτάµηνο: «ουάου», 
«το χρέος είναι απεχθές και επονείδιστο», 
«οι µετανάστες λιάζονται στην Οµόνοια», «η αριστεία είναι ρετσινιά».

Οι παραπάνω εκφράσεις δείχνουν πολιτικούς καταρχήν μη αυτοελεγχόμενους. Και υπονοούν σύγχυση, εμμονές, προπέτεια και ελαφρότητα αγορητή καφενείου.

Τι προσδοκάτε από τις εκλογές;

Θα ευχόμουν μια πιο ξεκάθαρη φιλευρωπαϊκή στροφή του εκλογικού σώματος.

Πιστεύετε ότι η Ελλάδα θα εκτελέσει το τρίτο Μνημόνιο; 
Εχει μέλλον η χώρα στην Ευρώπη; 
Πώς βλέπετε το μέλλον μας;

Η Ελλάδα εκτός Ευρώπης θα μαραζώσει. Θα γίνει μεζονέτα - καλύβα του Καραγκιόζη με κομμένο ρεύμα. Η χώρα έχει μέλλον μόνο μέσα στον φυσικό της βιότοπο, την ΕΕ, την ασφάλεια, την αυστηρότητα και τον πλούτο της. Και κυρίως: την ελευθερία της.

*Γιώργος Σκαμπαρδώνης
tanea.gr

*sui generis  λατινική έκφραση, που χρησιμοποιείται για να δηλώσει 
ότι κάτι φέρει κυριολεκτικά την έννοια του δικού του είδους ή γένους, 
ή κατέχει μοναδικά χαρακτηριστικά που δεν μπορούν να ενταχθούν 
σε κάποιο ήδη προϋπάρχον ευρύτερο σύνολο. 
Η έκφραση αυτή χρησιμοποιείται συχνά στην επιστήμη της νομικής 
και τη φιλοσοφία ως τρόπος αναφοράς και περιγραφής μιας ιδέας, 
μιας οντότητας ή μιας πραγματικότητας η οποία δεν μπορεί να 
συμπεριληφθεί σε μια ήδη υπάρχουσα ευρύτερη έννοια.


Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1953 και σπούδασε γαλλική φιλολογία 
στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. 
Εργάστηκε σε εφημερίδες, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, 
έγραψε σενάρια για τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ και το σενάριο 
για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη "Όλα είναι δρόμος" 
σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη. 
Διεύθυνε την εφημερίδα "Θεσσαλονίκη" και τα περιοδικά "Θ-97" 
(Βραβείο Ιπεκτσί), "Τάμαριξ" και "Χίλια Δέντρα". 
Διετέλεσε διευθυντής του καλλιτεχνικού περιοδικού "Πανσέληνος" 
της "Κυριακάτικης Mακεδoνίας" που τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό 
βραβείο European Newspaperdesign Awards 2000. 
Η συλλογή διηγημάτων του "Η Στενωπός των υφασμάτων" τιμήθηκε 
με το κρατικό βραβείο διηγήματος το 1993. 
Συνεργάστηκε επί δύο χρόνια με την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία". 
Το 2010 τιμήθηκε με το βραβείο του Ιδρύματος Μπότση. 
Το 2012 έλαβε το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών "Πέτρος Χάρης" 
για το βιβλίο του "Περιπολών περί πολλών τυρβάζω" 
(Εκδόσεις Πατάκη).