Nικόλαος Ρομπάκης...πολυετής έρευνα για την αντιμετώπιση του Αλτσχάιμερ

 ...είναι καθηγητής Νευροεπιστημών και Ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής 
«Mount Sinai» του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
Γεννήθηκε στη Φοινικούντα της Μεσσηνίας και σπούδασε Χημεία 
στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. 
Κατόπιν έφυγε για σπουδές με υποτροφία στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, 
όπου και διακρίθηκε για το έργο του από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα.

Ο Ν. Ρομπάκης διατηρεί στενούς δεσμούς με την Ελλάδα, την οποία επισκέπτεται 
συχνά, συμμετέχοντας σε επιτροπές, ενώ έχει διδάξει για πολλά χρόνια 
στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης οργανώνοντας παράλληλα πολλά 
νευρολογικά συνέδρια. 
Το 1997 μάλιστα διετέλεσε διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών 
της Ελλάδας.

Το γνωστικό του αντικείμενο, πάνω στο οποίο έχει αφιερώσει περισσότερα 
από 25 χρόνια της ζωής του, είναι η διάγνωση και αντιμετώπιση της 
νόσου Αλτσχάιμερ.

Στο εργαστήριο του καθηγητή Ν. Ρομπάκη, η έρευνα εστιάζεται στον τομέα 
της διερεύνησης της παθογένειας και παθοφυσιολογίας της νόσου Αλτσχάιμερ 
και ειδικότερα στις κληρονομικές μορφές της, αλλά και την αποσαφήνιση 
των γονιδιακών μεταλλάξεων της.

Οπως ο ίδιος υποστηρίζει η νόσος Αλτσχάιμερ εξαπλώνεται ολοένα και 
περισσότερο στις μέρες μας για τον απλούστατο λόγο πως οι άνθρωποι ζούμε 
περισσότερα χρόνια. 
Αξίζει να σημειωθεί πως ο μέσος όρος ζωής σήμερα είναι τα 80 χρόνια, 
ενώ πριν από πενήντα χρόνια ήταν μόλις τα 60. 
«Προσπαθούμε να βρούμε ποιοι μοριακοί παράγοντες εμπλέκονται στην ασθένεια, 
για να κατανοήσουμε το μηχανισμό της και ποιες αλλαγές συμβαίνουν στον 
ανθρώπινο εγκέφαλο, ο οποίος είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητος. 
Ας μην ξεχνάμε ότι ο εγκέφαλος είναι ίσως η πιο πολύπλοκη δομή του σύμπαντος» 
δηλώνει χαρακτηριστικά.

Ο κ. Ρομπάκης μάλιστα παραδέχεται, ότι η επιστημονική κοινότητα επενδύει πλέον 
πολύ χρόνο σε έρευνα, καθώς πρέπει να ανακαλυφθεί τι συμβαίνει με τη νόσο 
Αλτσχάιμερ, για την οποία γνωρίζουμε πολύ λιγότερα σε σχέση με τον καρκίνο, 
όπου σε μεγάλο βαθμό έχουμε γνώση για τους μηχανισμούς ανώμαλης αύξησης 
ορισμένων κυττάρων. Δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα μέθοδος ώστε η νόσος 
να αποφευχθεί, παρά το ότι σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, άτομα που δεν αφήνουν 
τον εγκέφαλο αδρανή έχουν μικρότερο ρυθμό προσβολής από την ασθένεια.

ellines.com