Γερμανική εισβολή 1941...ποιοί αντιστάθηκαν μέχρι θανάτου και ποιοι έφυγαν τρέχοντας...

Ώρα 5.30 το πρωί της 6ης Απριλίου 1941. 
Ο Γερμανός πρέσβης στην Αθήνα βρίσκεται στο σπίτι του πρωθυπουργού Αλέξανδρου Κορυζή,διαδόχου του Μεταξά για να του διαβιβάσει την διακοίνωση για την επίθεση κατά της Ελλάδας.

Η οποία ήδη είχε αρχίσει . 
Ποια ήταν η επίσημη “δικαιολογία”;

Και τότε οι Γερμανοί μας κατηγορούσαν ότι θέτουμε την Ευρωπαϊκή 
κοινότητα “εις κίνδυνον”.

«Η Ελλάς , επιτρέπουσα εις αγγλικάς δυνάμεις να θέσουν και πάλιν πόδα 
εις Ευρώπην και ούσα το μόνον ευρωπαϊκόν κράτος που έπραξεν τοιούτον τι, 
ανέλαβε βαρείαν ευθύνην έναντι της Ευρωπαϊκής κοινότητος. 
Ασφαλώς ο ελληνικός λαός δεν ενέχεται εις την εξέλιξιν αυτήν. 
Εκ τούτου, είναι ακόμη βαρυτέρα η ευθύνη της ελληνικής κυβερνήσεως εκ 
της ανευθύνου τοιαύτης πολιτικής της. Ούτω, η ελληνική κυβέρνησις 
εδημιούργησε μίαν κατάστασιν, προ της οποίας η Γερμανία δε δύναται 
περαιτέρω να μείνη άπρακτος. 
Οθεν η κυβέρνησις του Ράιχ έδωσε εις τα στρατεύματά της τη διαταγήν να 
εκδιώξουν εκ του ελληνικού εδάφους τας βρετανικάς δυνάμεις...
Η κυβέρνησις του Ράιχ είναι πεπεισμένη ότι εκδιώκουσα ταχέως εξ Ελλάδος 
τους παρεισάκτους Αγγλους παρέχει αποφασιστικήν υπηρεσίαν τόσον εις 
τον ελληνικόν λαόν όσον και εις την ευρωπαϊκήν κοινότητα…». 
Αυτά έλεγε η ναζιστική Γερμανία τότε...

Η επίθεση των Γερμανών έγινε ταυτόχρονα σε Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα . 
Στην πρώτη η αντίσταση καταρρέει εύκολα. 
Στην Ελλάδα και για να ακριβολογούμε στην Αθήνα πολιτικοί και στρατιωτικοί 
“ηγέτες” αναμένοντας την επίθεση είναι έτοιμοι “από καιρό” για μια 
γρήγορη συνθηκολόγηση. Γι΄ αυτό και η αντίσταση που βρήκαν απέναντί τους 
οι Γερμανοί τους εξέπληξε. Στα οχυρά οι Έλληνες αξιωματικοί και στρατιώτες 
“θερίζουν” τους Γερμανούς εισβολείς οι οποίοι “καταθέτουν” πολύ αίμα 
για να περάσουν.

Πάντα υπάρχουν οι “πρόθυμοι”!

Τρεις μέρες μετά ,στις 9 Απριλίου οι Γερμανοί καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη . 
Ακολουθούν Βέροια,Κατερίνη,Κοζάνη,Καστοριά. 
Κι επειδή υπάρχουν πάντα “πρόθυμοι να συνεργαστούν”, οι Γερμανοί βρίσκουν 
τον “άνθρωπό” τους. Στις 20 Απριλίου ο στρατηγός Τσολάκογλου διοικητής 
του Γ΄Σώματος Στρατού αφού …κατήργησε τον διοικητή Στρατιάς Ηπείρου 
υπέγραψε το πρωτόκολλο συνθηκολόγησης με τους Γερμανούς στη Θεσσαλονίκη.
Οι υπογραφές των “προθύμων” πάντα …επιβραβεύονται με μια θέση. 
Ο Τσολάκογλου έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός των Γερμανών στην Ελλάδα...
Ποτέ δεν μετάνοιωσε όπως έγραψε αργότερα…

Την ίδια ώρα που ο Τσολάκογλου έβαζε την υπογραφή του όλη η “ελίτ” της χώρας 
την εγκατέλειπε χρησιμοποιώντας τα πολεμικά πλοία του Στόλου. 
Ο Βασιλιάς Γεώργιος με τον πρωθυπουργό Τσουδερό που είχε διαδεχτεί τον 
Κορυζή ο οποίος είχε αυτοκτονήσει έφυγαν με υδροπλάνο. 
Το ζεύγος των διαδόχων Παύλος και Φρειδερίκη έφυγαν με πλοίο. 
Σε τρία αντιτορπιλικά του Στόλου επιβιβάστηκαν πολιτικοί,υπουργοί,τραπεζίτες,
κρατικοί υπάλληλοι,όλοι μαζί με τις οικογένειές τους και τα “πολύτιμα” 
υπάρχοντά τους, όπως χρυσαφικά .

Μια άγνωστη πτυχή αυτής της “φυγής των προνομιούχων” είναι ότι τα 
πληρώματα των πολεμικών πλοίων και ειδικά του αντιτορπιλικού “Β.Όλγα” 
διαμαρτυρήθηκαν σθεναρά φθάνοντας στην Σούδα. 
Δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί εκείνη την κρίσιμη για την χώρα στιγμή, 
αντί να χρησιμοποιούμε τα πολεμικά πλοία για άλλες αποστολές τα 
χρησιμοποιούσαμε για να μεταφέρουμε όχι μόνο τον πρωθυπουργό και 
την οικογένειά του αλλά ακόμη και …το σκυλάκι τους!

Ο ναύαρχος Αλ Σακελλαρίου έχει γράψει Αλ. Σακελλαρίου στο βιβλίο 
«Η θέσις της Ελλάδος εις τον δεύτερον παγκόσμιον πόλεμον» : 
«άπαντες οι υπουργοί, ο Διοικητής και ο Υποδιοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος 
και μερικοί κρατικοί επίσημοι και μη λειτουργοί, οι πλείστοι με τας 
οικογενείας των- γυναίκες, τέκνα, πενθερές, κουβερνάντες- και τας αποσκευάς των- μπαούλα, βαλίτσες και τουαλέτες, τσάντες με ρουχισμό, μερικοί με παιχνίδια 
των παιδιών των και κάποιοι με τα χρυσαφικά των. 
Ο Βασιλεύς και ο κ. Τσουδερός ανεχώρησαν αεροπορικώς περί τα ξημερώματα 
της 23ης Απριλίου, αφού αφήκαν και από μίαν προκήρυξιν προς τον Λαόν διά 
να του εξηγήσουν την προς την Κρήτην απομάκρυσίν των. 
Φαίνεται όμως ότι η θέα τοσούτον ασυνηθίστου διά πολεμικά πλοία φορτίου, 
και δη εν καιρώ πολέμου, εξηρέθισε τα πληρώματα εις τοιούτον βαθμόν, ώστε 
εις την Σούδαν εξεδηλώθη μικρά στάσις επί του «Βασίλισσα Ολγα», 
του προσωπικού απαιτήσαντος να μην επιβή κανείς πλέον. 
Αντιλαμβάνεται ο καθείς την ψυχολογία όλων αυτών των αξιωματικών, 
υπαξιωματικών και ναυτών που κανένας τους δεν εγνώριζε πού και πώς άφηναν 
τα σπίτια τους, όταν έβλεπαν ότι υπήρχαν προνομιούχοι Ελληνες και Ελληνίδες ή Ελληνόπουλα που μπορούσαν ανέτως να μεταφέρονται με τα πολύτιμα τών 
υπαρχόντων των προς άλλας ασφαλείς κατευθύνσεις μέχρις ότου παρέλθει η 
συμφορά ή όταν έβλεπαν ότι η οικογένεια του Πρωθυπουργού της Ελλάδος 
συνωδεύετο και από το απαραίτητο σκυλάκι της, χωρίς τη συντροφιά του οποίου 
φαίνεται ότι δεν ήτο δυνατόν να σωθεί η Ελλάς».

Παρόμοια εικόνα με τον Σακελλαρίου δίνει και ο έφεδρος πλοίαρχος 
Ν. Δ. Πετρόπουλος, ο οποίος γράφει χαρακτηριστικά : 
«Μου έκανε εντύπωσι και ένα άλλο θέαμα, που με επηρέασε κατά κάποιο ποσοστό 
για να μη φύγω από την Ελλάδα: Μεταξύ των Ελλήνων ιδιωτών επιβατών ήταν 
κι ένα ζευγάρι- όχι πρώτης νεότητος- που το συνόδευε η μητέρα της συζύγου. 
Η ηλικιωμένη πεθερά κρατούσε ένα βαλιτσάκι που, όπως επρόδιδαν οι μεταξύ 
των τριών τους κουβέντες, περιείχε τα τιμαλφή της οικογενείας. 
Χωρίς να θέλω με κατέλαβε αηδία από το γεγονός, ότι δε διαθέταμε τα πλοία για 
να σώσουμε έστω και λίγους στρατιώτες μας από τις χιτλερικές ορδές, αλλά 
καταλαμβανόταν η πολύτιμη χωρητικότης για να δοθεί ευκαιρία στα μπιζού και 
στα εξαντλημένα σαρκία της ευπόρου οικογενείας...να...συνεχίσουν και εκτός 
της Ελλάδος τον αγώνα κατά του κατακτητού!»...