....ΒΛΕΠΕ ΑΚΟΥ ΣΩΠΑ...

Ναι, θα τον ρίξουμε μια μέρα ανάσκελα τον πόνο.
Ακούστε αυτό το τρίξιμο της πόρτας. Ελάτε 
να βοηθήσουμε την πολιτεία που κοιλοπονάει τα μετάλλινα 
παιδιά της. 
Εσύ είμαι εγώ. 
Εσύ κι εγώ, είμαστε εμείς. 
Οι άξονες έχουν πολύ τεντωμένα τα νεύρα τους 
κι έχουν πολλά τραγούδια που δεν τα 'παν ακόμα. 
Ποιος φταίει που λείπει το τραγούδι μας; 
Εσύ κι εγώ κι εμείς. 
Πολιτεία του κατραμιού και του θυμού και του ασβέστη, 
φταίμε εμείς. 
Ακούστε το τρίξιμο της πόρτας. Ελάτε.

*Ανυπόταχτη πολιτεία Γιάννης Ρίτσος (απόσπασμα)

Η ποίηση του Ρίτσου (1909-1990) είναι πολυφωνική και πολύμορφη. 

Κύρια χαρακτηριστικά της ο όγκος, η πολυμέρεια, ο πληθωρικός λυρισμός 

και ο προβληματισμός που αναφέρεται στην κοινωνική δράση των ανθρώπων 

και στις ιδέες τους. 

Επίσης στον εσωτερικό κόσμο του ατόμου, στα συναισθήματα 

και τις αντιδράσεις του, όπως εντάσσονται στη σφαίρα της συλλογικής 

(εθνικής και παγκόσμιας) αλληλεγγύης.

Η Ανυπόταχτη πολιτεία γράφτηκε από τον Αύγουστο του 1952 

ως το Φεβρουάριο του 1953, όταν ο Ρίτσος επέστρεψε από τον Αϊ-Στράτη, 

όπου είχε εξοριστεί. Ο ποιητής επιστρέφοντας νιώθει ένα οδυνηρό ξάφνιασμα 

από τη μορφή που πάει να πάρει η «ανυπόταχτη πολιτεία», η ηρωική Αθήνα. 

Η πολιτεία, διόλου ανυπόταχτη τώρα, συνεχίζει τη ζωή της μέσα στις καινούριες 

συνθήκες, όπου τίποτε δε θυμίζει τους νωπούς αγώνες, τίποτε δε δικαιώνει τις θυσίες. 

Η εικόνα αυτή κάνει τον ποιητή επιθετικό και ειρωνικό απέναντι στους 

συμβιβασμένους, τους βολεμένους.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

έ! λοιπόν...

ΒΛΕΠΩ ΑΚΟΥΩ ΜΙΛΑΩ ΚΑΙ ΘΥΜΩΝΩ...

κατάλαβες?

φΡ