Ενας παρανοϊκός, όπως ακριβώς και ένας ποιητής, γεννιέται, δεν δημιουργείται. - *Luis Buñuel

- Οι συμπτώσεις είναι ο μεγάλος κυρίαρχος των πραγμάτων.

- Ο χρόνος είναι κάτι που δεν θα πρέπει να σε απασχολεί, εκτός αν είσαι… τυρί.

- Στο όνομα του Ιπποκράτη οι γιατροί έχουν εφεύρει την πιο… εξαίσια μορφή βασανιστηρίων: την επιβίωση.

- Η Επιστήμη είναι εχθρός του ανθρώπου. Κολακεύει μέσα μας το ένστικτο της παντοδυναμίας, που μας οδηγεί στην καταστροφή.

*Luis Buñuel 

1900-1980

Λουίς Μπουνιουέλ, ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες του 20ου αιώνα, 
μίλησε με ξεχωριστό τρόπο για το θάνατο και τη ζωή, για να παραμείνει, ως καλλιτέχνης 
και ως στοχαστής, πάντα επίκαιρος!
Προκλητικός μέσα από τις ταινίες του, αλλά προκλητικός και μέσα από τις δηλώσεις του. Όταν μιλούσε επιστράτευε άλλοτε όλο το χιούμορ και άλλοτε όλη την πικρία του, για να σκιαγραφήσει μια πραγματικότητα που ακροβατούσε ανάμεσα στο ρεαλισμό και στο σουρεαλισμό.

Γεννήθηκε στην Καλάντα (Calanda) της Ισπανίας, στην επαρχία της Αραγονίας, 
αν και τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην πόλη της Σαραγόσα. 
Ήταν γόνος εύπορης οικογένειας Ιησουϊτων, ανατράφηκε ιδιαίτερα αυστηρά, 
πράγμα που φανερώνεται στα έργα του από την εμμονή του με τη θρησκεία. 

Είχε την πρώτη του επαφή με τον κινηματογράφο σε ηλικία οκτώ ετών. 
Την περίοδο 1917-1924 σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Μαδρίτης όπου αρχικά - και κατόπιν προτροπής του πατέρα του - στόχευε στην απόκτηση ενός διπλώματος αγρονόμου μηχανικού. Στην πορεία άλλαξε προσανατολισμό και στράφηκε στην μηχανολογία της βιομηχανίας ενώ 
για ένα χρόνο εργάστηκε και στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Μαδρίτης και ειδικότερα 
στον τομέα της εντομολογίας, όπου ο Μπουνιουέλ είχε μεγάλη κλίση. 
Η τελευταία του στροφή σημειώθηκε με την απόκτηση διπλώματος φιλοσοφίας με ειδικότητα στην ιστορία. 
Στην φοιτητική εστία του πανεπιστημίου γνωρίστηκε – μεταξύ άλλων Ισπανών 
καλλιτεχνών – και με τονζωγράφο Σαλβαδόρ Νταλί καθώς και με τον ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, με τους οποίους συνδέθηκε φιλικά.

Μετά τις σπουδές του ξεκίνησε να εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη στο Παρίσι αν και οι γνώσεις του γύρω από την σκηνοθεσία και τις τεχνικές του κινηματογράφου ήταν ελάχιστες. Η πρώτη του προσωπική κινηματογραφική απόπειρα εκδηλώθηκε με τον Ανδαλουσιανό σκύλο, το 1929, μία ταινία μικρού μήκους, μόλις 17 λεπτών, αμιγώς υπερρεαλιστική. 
Το σενάριο της ταινίας συνυπογράφει μαζί με τον Μπουνιουέλ και ο Νταλί. 
Αμέσως μπήκε στην ιστορία του κινηματογράφου με τις τολμηρές εικόνες του ...
το τεμαχισμένο μάτι στην αρχή της ταινίας σοκάρει ακόμα και σήμερα....