Τα είδη των ενδυμάτων από την αρχαϊκή εποχή ως την ελληνιστική εποχή,
δηλαδή απ' τις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ. ως τον 3ο αιώνα και 2ο π.Χ.
δεν έχουν μεγάλες αλλαγές στο σχήμα.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η εξέλιξη της φορεσιάς στα αρχαία ελληνικά χρόνια
γίνεται πάρα πολύ αργά και στην ουσία είναι παραλλαγές επάνω
σε δύο βασικούς τύπους ενδυμάτων.
Ο ένας είναι ο πέπλος, ο άλλος είναι ο χιτώνας.
Όμως, αυτό το βασικό ρούχο συμπληρώνεται από το ιμάτιο,
που ήταν ένα κοινό ρούχο για τους άνδρες και τις γυναίκες.
Επίσης, οι γυναίκες φορούν στο κεφάλι τους διάφορα καλύμματα.
Πολλές φορές, όμως, τα καλύμματα αυτά που έχουν διάφορες ονομασίες,
ονομάζονται καλύπτρα, κάλυμμα, κρήδεμνον δεν υπάρχουν και τότε οι γυναίκες
καλύπτουν το κεφάλι ανασηκώνοντας μια άκρη του ιματίου πάνω από τους
ώμους τους και τυλίγουν το κεφάλι τους.
Ο πέπλος είναι το πιο παλιό και διαδεδομένο είδος του γυναικείου ελληνικού φορέματος
και αργότερα ονομάστηκε δωρικός.
Ο δωρικός πέπλος είναι ένα απλό ορθογώνιο σχήμα που κατασκευαζόταν από μαλλί
και συγκρατιόταν στους ώμους με μακριές χάλκινες ή ασημένιες ή σιδερένιες περόνες.
Το πάνω μέρος του πέπλου διπλώνει προς τα έξω, περίπου ως τη μέση, και σχηματίζει
το λεγόμενο απόπτυγμα, δηλαδή πέφτει διπλό επάνω στο στήθος.
Μια ζώνη συνήθως συγκρατεί τον πέπλο στη μέση και δημιουργεί
την αραιή ή πυκνή πτύχωση του.
*Γενικά ήταν ένα βαρύ φόρεμα που έφτανε ως τα πόδια, άλλοτε στενότερο
και άλλοτε φαρδύτερο.
*Συνήθως στα νεότερα χρόνια, στις νεότερες εποχές, τον 5ο, 4ο αιώνα
και στην ελληνιστική εποχή γίνεται πιο φαρδύ κι έχει πάρα πολλές πτυχώσεις.
Με τον πέπλο, μια από τις λίγες αλλαγές-τομές στο ντύσιμο το γυναικείο, συνδέεται
μια νόστιμη ιστορία και τη διηγείται ο Ηρόδοτος.
*Είναι χαρακτηριστικό πόση σημασία έδιναν στο ένδυμα εκείνη την εποχή.
*Λέγεται, λοιπόν, ότι κάποτε οι Αθηναίοι πολέμησαν ενάντια στους Αιγηνίτες
και τους Αργείους και νικήθηκαν.
Και όλοι οι Αθηναίοι σκοτώθηκαν και μόνο ένας επέζησε και γύρισε πίσω στην Αθήνα
να πει τη μεγάλη καταστροφή που συνέβηκε στους συμπολίτες του.
Εκεί τον περίμεναν οι γυναίκες, οι Αθηναίες, να μάθουνε πώς σκοτώθηκαν
και γιατί σκοτώθηκαν οι άντρες τους.
Και όταν άκουσαν τη διήγηση αυτού του μοναδικού επιζήσαντα έγιναν
τόσο πολύ έξω φρενών που τραβήξαν τις περόνες, αυτές τις μακριές βελόνες
απ' τους πέπλους τους, και τρύπησαν και σκότωσαν με τα τρυπήματα
τον μοναδικό επιζήσαντα Αθηναίο.
Οι Αθηναίοι άντρες το πήραν τόσο σοβαρά και φοβήθηκαν αυτή την κίνηση,
αυτή την επανάσταση των γυναικών -γιατί ήταν ένα είδος επανάστασης-
που αποφάσισαν για να τις τιμωρήσουν να τις απαγορεύσουν από τότε
να φοράνε τον δωρικό πέπλο.
*Φρόντισαν να τις επιβάλλουν να φορούνε τον λεπτό ιωνικό χιτώνα που ήταν καμωμένος
από λεπτό ύφασμα και γι' αυτό δεν είχε ανάγκη να συγκρατιέται από βαριά
κοσμήματα όπως ήταν οι περόνες κι έτσι αφαιρούσαν απ' τη γυναικεία ενδυμασία ένα,
ας το πούμε, επικίνδυνο όπλο που τυχόν θα προκαλούσε τον θάνατο ενός άνδρα.(...)
Την εποχή της ρωμαιοκρατίας στην Ελλάδα απ' το 146 π.Χ. - 395 μ.Χ.
οι Έλληνες εξακολουθούν να φορούν το ιμάτιο, όπως στην κλασική
και στην ελληνιστική εποχή.
Έτσι, μπορούμε να υποστηρίξουμε από την αρχή ότι η επίδραση του ρωμαϊκού
ενδύματος που είναι η τήβεννος (τόγκα) δεν έχει απήχηση κι επίδραση
στον ελληνικό χώρο.
Γενικά οι Έλληνες δεν είναι αντιγραφείς του ρωμαϊκού πολιτισμού,
της ρωμαϊκής τέχνης και εθίμων τους.
Βασισμένοι πάνω στην τεράστια παράδοση της πατρίδας τους συνεχίζουν να έχουν
δικό τους τρόπο έκφρασης σε όλους τους τομείς παρά την εξάρτηση,
την πολιτισμική και οικονομική τους πτώση.
egriechen.info
Φωτό: Στιγμιότυπο από το βίντεο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου