Ο αγωνιστής της ελληνικής επανάστασης, που πέθανε τελευταίος
απ' όλους σε ηλικία 116 ετών, ενώ χάρισε το όνομά του στα ΧαυτείαΜια από τις λίγες εφημερίδες, που αναφέρθηκαν στο θάνατο του Δημητρίου Χαύτα,
ήταν το Άστυ: "Πάει και ο Χαύτας! 116 ετών! Λείψανον του ιερού αγώνος.
Εγεννήθη εις τα 1779! Φοβερός και τρομερός πολεμιστής αρχομένου του αιώνος,
αγαθώτατος και φαιδρότατος γεροντάκος λήγοντος αυτού.
Εις των σπανιοτέρων τύπων της παλαιάς εκείνης γενεάς.
Με τις φουστανέλλες του, το φέσι του, την πάλα του, το σελάχι του,
τ' άσπρα του τα μαλλιά, έμοιαζε σαν ζωντανή ακουαρέλα του Λάντσα.
Εκ του ονόματός του ωνομάσθησαν τα περίφημα Χαυτεία.
Ο Δημήτρης Χαύτας, όπως ήταν το πραγματικό ονοματεπώνυμό του, γεννήθηκε
στην Τρίπολη το 1779.
Σε νεαρή ηλικία, άγνωστο όμως το πότε ακριβώς, μετανάστευσε στη Σμύρνη,
όπου εργάστηκε αρχικά ως υπάλληλος σε εμπορικό κατάστημα.
Λίγα χρόνια αργότερα εντάχθηκε στον ιδιωτικό στρατό του Καρασμάνογλου,
φρουρώντας τα κτήματά του στο Αϊδίνιο.
Εκεί γνώρισε τον Γκριζώτη, πρωτοπαλίκαρο του Καρασμάνογλου με καταγωγή
από την Εύβοια.
Όταν ξέσπασε η επανάσταση το 1821, ο σαραντάρης Χαύτας μαζί με τους Γκριζώτη
και Καρασμάνογλου έσπευσαν στο πλευρό των επαναστατών.
Ειδικά ο Χαύτας φέρεται να διακρίθηκε στη μάχη του Πέτα ως σημαιοφόρος
του Παναγιώτη Γιατράκου, να παρευρέθηκε στην άλωση της Τριπολιτσάς υπό
τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα, όπως επίσης να συμμετείχε στη μάχη
στα Πέντε Ορνία της Άμφισσας υπό τον Νάκο Πανουργιά, στις μάχες
της Ακρόπολης Αθηνών υπό τον Μακρυγιάννη, της Πύλου υπό τον γέρο-Αναγνωσταρά,
της Πάτρας υπό τον Γιατράκο, του Άργους υπό τον Κολιόπουλο κατά του Δράμαλη.
τ' άσπρα του τα μαλλιά, έμοιαζε σαν ζωντανή ακουαρέλα του Λάντσα.
Εκ του ονόματός του ωνομάσθησαν τα περίφημα Χαυτεία.
Ο Δημήτρης Χαύτας, όπως ήταν το πραγματικό ονοματεπώνυμό του, γεννήθηκε
στην Τρίπολη το 1779.
Σε νεαρή ηλικία, άγνωστο όμως το πότε ακριβώς, μετανάστευσε στη Σμύρνη,
όπου εργάστηκε αρχικά ως υπάλληλος σε εμπορικό κατάστημα.
Λίγα χρόνια αργότερα εντάχθηκε στον ιδιωτικό στρατό του Καρασμάνογλου,
φρουρώντας τα κτήματά του στο Αϊδίνιο.
Εκεί γνώρισε τον Γκριζώτη, πρωτοπαλίκαρο του Καρασμάνογλου με καταγωγή
από την Εύβοια.
Όταν ξέσπασε η επανάσταση το 1821, ο σαραντάρης Χαύτας μαζί με τους Γκριζώτη
και Καρασμάνογλου έσπευσαν στο πλευρό των επαναστατών.
Ειδικά ο Χαύτας φέρεται να διακρίθηκε στη μάχη του Πέτα ως σημαιοφόρος
του Παναγιώτη Γιατράκου, να παρευρέθηκε στην άλωση της Τριπολιτσάς υπό
τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα, όπως επίσης να συμμετείχε στη μάχη
στα Πέντε Ορνία της Άμφισσας υπό τον Νάκο Πανουργιά, στις μάχες
της Ακρόπολης Αθηνών υπό τον Μακρυγιάννη, της Πύλου υπό τον γέρο-Αναγνωσταρά,
της Πάτρας υπό τον Γιατράκο, του Άργους υπό τον Κολιόπουλο κατά του Δράμαλη.
Το 1835 αναγνωρίστηκαν οι υπηρεσίες που είχε προσφέρει στον Αγώνα
και διορίσθηκε ανθυπολοχαγός της Βασιλικής Φάλαγγας, ενώ του απονεμήθηκαν
και παράσημα.
Το 1838, ο σχεδόν 60χρονος Δημήτριος Χαύτας παντρεύτηκε μια 14χρονη κοπέλα,
την Αικατερίνη, με την οποία ήταν παντρεμένος ως το θάνατό του.
και διορίσθηκε ανθυπολοχαγός της Βασιλικής Φάλαγγας, ενώ του απονεμήθηκαν
και παράσημα.
Το 1838, ο σχεδόν 60χρονος Δημήτριος Χαύτας παντρεύτηκε μια 14χρονη κοπέλα,
την Αικατερίνη, με την οποία ήταν παντρεμένος ως το θάνατό του.
Το 1843, τάχθηκε στο πλευρό του κινήματος υπέρ του Συντάγματος, ενώ στο σπίτι του
- αυτό τουλάχιστον γράφτηκε - κατασκευαζόταν κρυφά πυρίτιδα, η οποία στη συνέχεια τοποθετούταν σε κοφίνια, το πάνω μέρος των οποίων ήταν γεμάτα από σταφύλια,
ώστε να εξαπατώνται οι φύλακες.
- αυτό τουλάχιστον γράφτηκε - κατασκευαζόταν κρυφά πυρίτιδα, η οποία στη συνέχεια τοποθετούταν σε κοφίνια, το πάνω μέρος των οποίων ήταν γεμάτα από σταφύλια,
ώστε να εξαπατώνται οι φύλακες.
Σε δημοσίευμα του 1895 αναφερόταν ότι στο μέρος, όπου ανεγέρθηκε η οικία του αρχιτέκτονα Καυταντζόγλου, βρισκόταν και το καφενείο των "Γερόντων".
Τελικά, ύστερα από δεκαετή διαμονή στα Χαυτεία, ο Χαύτας αναγκάστηκε
ν' αποσυρθεί στη Βάθεια (σήμερα, πλατεία Βάθης), όπου διέθετε μικρότερα κτήματα.
Τελικά, ύστερα από δεκαετή διαμονή στα Χαυτεία, ο Χαύτας αναγκάστηκε
ν' αποσυρθεί στη Βάθεια (σήμερα, πλατεία Βάθης), όπου διέθετε μικρότερα κτήματα.
Ο ίδιος, πάντως, ήταν πολύ δημοφιλής στη Βάθεια, όπου οι θαυμαστές του σχημάτιζαν κύκλο
στα διάφορα καταστήματα της περιοχής και ο Χαύτας τους διηγούταν ιστορίες
από την επανάσταση.
Μόνο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο πριν το θάνατό του δεν έβγαινε καθόλου
από το σπίτι του στον Άγιο Παύλο λόγω γήρατος.
Και στις 7 Μαρτίου 1895 (π.η.), ο Δημήτριος Χαύτας έφυγε από την ζωή,
ο τελευταίος των αγωνιστών του 1821, σε ηλικία 116 ετών!
στα διάφορα καταστήματα της περιοχής και ο Χαύτας τους διηγούταν ιστορίες
από την επανάσταση.
Μόνο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο πριν το θάνατό του δεν έβγαινε καθόλου
από το σπίτι του στον Άγιο Παύλο λόγω γήρατος.
Και στις 7 Μαρτίου 1895 (π.η.), ο Δημήτριος Χαύτας έφυγε από την ζωή,
ο τελευταίος των αγωνιστών του 1821, σε ηλικία 116 ετών!
Κάθε πρωί, όταν ξυπνούσε, έκανε βόλτα στην αγορά "ντούρος χωρίς να καμπουριάζη".
Έτρωγε πάντοτε χόρτα, τα οποία υπεραγαπούσε, σπάνια όμως έτρωγε κρέας.
Παραδόξως, το τσιγάρο δεν κατέβαλε την υγεία του κι ας ήταν συνέχεια μ' ένα τσιγάρο
στο στόμα.
Έπινε πολύ λίγο κρασί, όμως κοιμόταν πολύ, ενώ πάντοτε ήταν εύθυμος χαρακτήρας.
Ουδέποτε φόρεσε γυαλιά.
Η μνήμη του και γενικότερα οι διανοητικές του ικανότητες ήταν ισχυρές μέχρι
το τέλος της ζωής του.
Έτρωγε πάντοτε χόρτα, τα οποία υπεραγαπούσε, σπάνια όμως έτρωγε κρέας.
Παραδόξως, το τσιγάρο δεν κατέβαλε την υγεία του κι ας ήταν συνέχεια μ' ένα τσιγάρο
στο στόμα.
Έπινε πολύ λίγο κρασί, όμως κοιμόταν πολύ, ενώ πάντοτε ήταν εύθυμος χαρακτήρας.
Ουδέποτε φόρεσε γυαλιά.
Η μνήμη του και γενικότερα οι διανοητικές του ικανότητες ήταν ισχυρές μέχρι
το τέλος της ζωής του.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Εστίας, όταν ο Χαύτας ήταν νέος ακόμη, είχε κερδίσει
στα χαρτιά ένα τεράστιο χρηματικό ποσό πολλών χιλιάδων δραχμών.
στα χαρτιά ένα τεράστιο χρηματικό ποσό πολλών χιλιάδων δραχμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου