Παιχνίδια του Μυαλού...σε λίγες μέρες κυκλοφορεί. - Γράφει ο Νίκος Κατσαρός - ΚΥΠΡΟΣ

*Απόσπασμα από την ομώνυμη νουβέλα.

"Το πρωινό το πήρανε μαζί όπως γινόταν πάντα πριν από κάποιο επαγγελματικό 
ταξίδι του Ιάσωνα.
Η Αγγελική έφτιαχνε αγγλικό, πλούσιο πρωινό και για τους δύο αλλά περισσότερο για την αίσθηση του γεμάτου ζεστού τραπεζιού μιας σωστής οικογένειας. Αυγά ποσέ, μπέικον ξεροψημένο με το λίπος να αφρίζει στις άκρες, φρυγανισμένες φέτες ψωμιού αλειμμένες με becel, λουκάνικα Φρανκφούρτης σκασμένα από την θερμότητα του ηλεκτρικού γκριλ, στυμμένο χυμό πορτοκαλιού, διάφορες μαρμελάδες σε διαφανή μπολάκια και μέλι του βουνού από εκείνο που είναι πιο ακριβό για κάποιον αδιόρατο λόγο.
Τελικά ήπιανε με απόλαυση από δύο κούπες καφέ που συνόδευσαν με εντελώς διαφορετικά πράγματα. Η Αγγελική με μία φρυγανιά με μαργαρίνη και μέλι και ο Ιάσωνας με τρία τσιγάρα.
Η τελευταία μέρα του Μάρτη δεν ήταν τόσο γλυκιά όσο αρμόζει στο κατώφλι της Άνοιξης. Σαν να έδινε μια τελευταία γεύση από Χειμώνα, έτσι για αποχαιρετισμό.
Η μεγάλη τζαμαρία της κουζίνας, που έβλεπε στην νοτιοδυτική πλευρά της πόλης, έφερνε μέσα στο δωμάτιο μια μουντάδα απ’ αυτές που διατάζουν τους ανθρώπους να αγκαλιαστούν για να αντιμετωπίσουν την αναπόφευκτη θλίψη.
Αυτό κάνανε και εκείνο το πρωί φέρνοντας κοντά τις καρέκλες τους και έχοντας μπροστά τους ένα τραπέζι γεμάτο μυρωδιές και χρώματα που έμοιαζαν περισσότερο με ντεκόρ παρά με γεύμα.
«Δεν γιορτάζεις τα καινούργια πλοία με πετίτ ασιάτισσες των δέκα δολαρίων εκεί στα ξένα, έτσι;» ρώτησε αφελώς με ναζιάρικο ύφος η Αγγελική.
«Όχι αγάπη μου. Αφού το ξέρεις πως προτιμώ τις ευρωπαίες..» απάντησε χαμογελώντας αυτάρεσκα ο Ιάσωνας. Την λάτρευε την ζήλια της.
«Άντε, βλάκα..» έκανε παραπονιάρικα αλλά εξίσου ναζιάρικα η Αγγελική χτυπώντας τον στον ώμο με μια ανάλαφρη γροθιά.
Ξαναγκαλιαστήκαν τόσο σφικτά που έμοιαζε η σκηνή με τελευταίο αποχαιρετισμό πριν τον χωρισμό ή με μεγάλη αγάπη.
Αιωρείτο αυτή η ζεστασιά που είχαν πάντα μεταξύ τους, αλλά μεγάλωνε τις ημέρες του προσωρινού αποχωρισμού. Ήταν κάτι σαν τεστ για να μετράνε που βρίσκεται η αγάπη τους και ευτυχώς, σκέφτηκε η Αγγελική, έδειχνε να βρίσκεται ακόμα πλήρης και ακμαία. Με τον τρόπο που εκείνη την έκανε να νιώθει ευγνώμων και εκείνον ζωντανό.
«Και πότε θα γυρίσεις είπαμε;»
«Την Τρίτη αν όλα πάνε καλά.»
«Δεν θα είσαι εδώ στα γενέθλιά σου δηλαδή;» ρώτησε η Αγγελική. Μια ερώτηση περισσότερο με μορφή παράπονου, αφού την απάντηση την ήξερε.
«Σου υπόσχομαι ότι θα είμαι στα επόμενα γενέθλια και σε όλα τα υπόλοιπα επόμενα της ζωής μας.» απάντησε και της έδωσε ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο κλέβοντας την άκρη από τα χείλη της."


Παιχνίδια του Μυαλού - Νίκος Κατσαρός
https://www.facebook.com/paixnidiatoumualoy/photos/a.