Η δημοκρατία έχει μια μακρά ιστορία που ξεκινά στην Αθήνα,
στην Ελλάδα, τον 5ο αιώνα π.Χ..
Η λέξη "δημοκρατία" σημαίνει κυβέρνηση του λαού, αλλά
στην Αθηναϊκή δημοκρατία, το 90% του πληθυσμού δεν
συμμετείχε στην κυβέρνηση, επειδή αποκλειόταν οι σκλάβοι,
οι γυναίκες, οι αγρότες και οι εργαζόμενοι.
Ορισμένοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι άλλοι αρχαίοι πολιτισμοί
είχαν δημοκρατικά πολιτικά συστήματα πολύ πριν από την Αθήνα.
Αυτό που προέκυψε στην Αθήνα, ή πολύ νωρίτερα, δεν ήταν
συνδεδεμένο με πολιτικά κόμματα. Αντ 'αυτού, ήταν συνδεδεμένο
με ανθρώπους, σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα.
Μοντέρνες και σύγχρονες εκδοχές της δημοκρατίας έχουν λάβει
διάφορες μορφές που κυμαίνονται από τις συνταγματικές μοναρχίες
της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στην οποία η συμμετοχή
των πολιτών μειώνεται με την πράξη και μόνο της ψηφοφορίας.
Σε γενικές γραμμές, οι πολίτες ψηφίζουν για τους υποψηφίους,
τους οποίους δεν γνωρίζουν, μετά τη λήψη μιας χιονοστιβάδας
από προπαγάνδες για τις οποίες δαπανώνται εκατομμύρια δολάρια,
ευρώ, λίρες, κλπ..
Κατά συνέπεια, οι εκλογές που γίνονται είναι στην ουσία ένας
διαγωνισμός στον οποίο ο νικητής είναι συνήθως το πρόσωπο
του οποίου το κόμμα έχει επενδύσει τα περισσότερα χρήματα
και όχι αυτό με τις καλύτερες προθέσεις και το καλύτερο σχέδιο
για διακυβέρνηση.
Αυτό που συμβαίνει, επίσης, είναι ότι το πρόγραμμα του υποψηφίου
που εκφράστηκε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας
έχει ξεχαστεί μετά τις εκλογές. Αν και οι ψηφοφόροι αισθάνονται
εξαπατημένοι, δεν έχουν μηχανισμό για να τοποθετήσουν
τις απαιτήσεις τους ή για να ανακαλέσουν τους εκλεγμένους πολιτικούς.
Αυτοί που θα κερδίσουν το διαγωνισμό και θα αναλάβουν τις
ευθύνες σε όλους τους κλάδους της κυβέρνησης ανησυχούν
περισσότερο για την απόδοση της επένδυσης και των
συμφερόντων τους και για τη «νίκη» τους πολύ περισσότερο,
σε αντίθεση με τη φροντίδα των προβλημάτων των ανθρώπων.
Η πολιτική είναι απλά μια μεγάλη επιχείρηση για αυτούς και
τίποτα περισσότερο.
Μπορεί αυτό το σύστημα, λοιπόν, να ονομάζεται δημοκρατία;
Θα ήθελα να το ονομάσουμε καλύτερα πλουτοκρατία
(κανόνας των πλουσίων).
Δεν είναι μια κυβέρνηση του λαού ως εκ τούτου δεν είναι
μια δημοκρατία.
Η δημοκρατία στην Κούβα
Στην Κούβα, το πολιτικό σύστημα είναι οργανωμένο έτσι ώστε
δεν υπάρχει καμία ανάγκη για τα συμβαλλόμενα μέρη,
προπαγάνδας ή χρημάτων για να κερδίσουν τις εκλογές.
δεν υπάρχει καμία ανάγκη για τα συμβαλλόμενα μέρη,
προπαγάνδας ή χρημάτων για να κερδίσουν τις εκλογές.
Κάθε πολίτης μεταξύ των ανθρώπων που έχει κύρος στην
κοινότητα όπου ζει μπορεί να γίνει αναπληρωτής στην Εθνοσυνέλευση,
η οποία είναι ο νομοθέτης και το υπέρτατο όργανο της κρατικής εξουσίας.
Οι αντιπρόσωποι της Λαϊκής Εθνοσυνέλευσης δεν λαμβάνουν αμοιβή
για αυτόν τον ρόλο. Ο καθένας συνεχίζει να έχει το δικό του επάγγελμά
και εκτελεί τα καθήκοντά του ως αναπληρωτής εκτός των ωρών
εργασίας του. Μερικές φορές, αν είναι απαραίτητο, ο χώρος εργασίας
μπορεί να προσφέρει κάποιες εγκαταστάσεις για πολιτική δραστηριότητα.
Οι εκλογές στην Κούβα γίνονται σε στάδια:
κάθε δυόμισι χρόνια αντιπρόσωποι εκλέγονται στις τοπικές
δημοτικές συνελεύσεις και κάθε πέντε χρόνια αντιπρόσωποι
εκλέγονται για τις επαρχιακές συνελεύσεις και για την
Εθνική Συνέλευση.
50% των υποψηφίων βουλευτών αποτελούνται από εκπροσώπους
των δημοτικών συνελεύσεων.
Οι εκπρόσωποι ορίζονται από τους κατοίκους της περιοχής κατά
τη διάρκεια συναντήσεων σε γειτονιές, σε κάθε περιοχή, σε κάθε δήμο.
Σε αυτές τις εκλογές πρέπει να υπάρχουν μεταξύ δύο και οκτώ υποψηφίων,
ενώ για να εκλεγεί ο νικητής θα πρέπει να λάβει περισσότερο από το
ήμισυ των επιλέξιμων ψήφων.
Δεν υπάρχουν μέρη που είναι απαραίτητα για το διορισμό των υποψηφίων.
Κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να ορίσει και να οριστεί, πράγμα το οποίο
κατά τη γνώμη μου, αυτό κάνει το καλύτερο παράδειγμα δημοκρατίας
στον κόσμο.
Οι εκλογές διεξάγονται με άμεση και μυστική ψηφοφορία και η συμμετοχή
των ψηφοφόρων είναι περισσότερο από το 90%, παρόλο που η ψηφοφορία
δεν είναι υποχρεωτική - αντ 'αυτού, είναι δικαίωμα όλων των πολιτών.
Εκπροσωπώντας όλους τους ανθρώπους, οι βουλευτές στην Εθνοσυνέλευση
με τη σειρά τους επιλέγουν το Συμβούλιο της Επικρατείας με άμεση
και μυστική ψηφοφορία κατά την πρώτη συνάντησή τους μετά τις εκλογές.
Αυτό το συμβούλιο αποτελείται από τον πρόεδρο, τον πρώτο αντιπρόεδρο,
πέντε αντιπροέδρους, γραμματέα και 23 άλλα μέλη.
Αφού μάθατε για τη διαδικασία αυτή, μπορεί κανείς να πει
ότι δεν υπάρχει δημοκρατία στην Κούβα;;;
* Elio Delgado Legon, realcuba.wordpress.com
(*) Είμαι Κουβανός που έχει ζήσει για 75 χρόνια στο νησί,
ως εκ τούτου γνωρίζω πολύ καλά πώς ήταν η ζωή πριν από
την επανάσταση, έχοντας την βιώσει άμεσα και έμμεσα.
Ως εκ τούτου, με πονάει να διαβάζω τις τόσες πολλές
συκοφαντίες για μια κυβέρνηση που παλεύει με νύχια
και δόντια για να μας δώσει μια καλύτερη ζωή.
Εάν δεν είναι πλήρως σε θέση να το πράξει, αυτό οφείλεται
στα πολλά εμπόδια που έχουν τεθεί στο δρόμο της με τον τρόπο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου