Σελίδες

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016

© Χρήστος Λαζαρόπουλος, Ισοζυγίες Ονείρων…




Επ’ ευκαιρία του προσφάτου ανασχηματισμού, ο οποίος 
αναμεταδόθηκε τηλεοπτικά, αλλά και από τα τηλεοπτικά 
δελτία ειδήσεων, παρακολούθησαν οι Έλληνες τηλεθεατές, 
πόσοι και ποιοί ορκίσθηκαν με θρησκευτικό και πόσοι και ποιοι 
με πολιτικό όρκο.
Φυσικά είναι πλήρως κατοχυρωμένο δικαίωμα, από ετών, η δόση 
πολιτικού όρκου, ο οποίος είναι ισότιμος και ισόκυρος του θρησκευτικού.
Αναβλύζουν όμως εύλογα ερώτηματα για όσους ορκίσθηκαν με πολιτικό όρκο:
Πόσοι εξ αυτών, οι οποίοι παντρεύτηκαν μετά το 1983 παντρεύτηκαν/νυμφεύθηκαν 
με πολιτικό γάμο;
Πόσοι εξ αυτών ονοματοδότησαν τα παιδιά τους με βάπτιση;
Ο κύριος Πρωθυπουργός, ίσως και γι’αυτό είναι Πρωθυπουργός, υπηρετεί με 
συνέχεια και συνέπεια την προσωπική του Δημόσια Εικόνα.
Είτε γιατί το πιστεύει, είτε γιατί έχει ικανό επιτελείο επικοινωνιολόγων και 
imagemakers συνήψε σύμφωνο συμβίωσης και ονοματοδότησε πολιτικώς 
τα παιδιά του.
Και από μακρού καιρού δεν φορά γραβάτα.
Τι πραγματικώς πιστεύει και τι πραγματικώς του αρέσει είναι παγερώς 
αδιάφορο, θα μπορούσε να ειπωθεί, ίσως, και επικίνδυνο. 
Τον αφορά προσωπικώς.
Τα υπόλοιπα όμως προσκοπάκια, τα οποία αντιγράφουν και μιμούνται 
αμάσητα, το πνεύμα και το γράμμα της επικρατούσας πολιτικής αισθητικής, 
αγνοώντας την τέχνη και την τεχνική της πολιτικής επικοινωνίας, 
πόσω μάλλον της πολιτικής, πέταξαν ξαφνικά τις γραβάτες και τα ταγεράκια 
και αυτοευτελίζονται, εκχωρώντας την πραγματική επιθυμία τους στο ρεύμα 
της ευκαιριακής ψηφοθηρικής επιθυμίας.
Δεν ενδιαφέρει κανέναν τι πιστεύουν, τι τους αρέσει.
Είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους.
Φύσει και Θέσει κατοχυρωμένο.
Ενδιαφέρει όμως την Δημόσια Εικόνα τους, να είναι δηλαδή συνεχώς συνεπείς, 
λόγω και έργω, και να μην εξαπατούν σφόδρα, λόγω και έργω, όπως εν προκειμένω, 
τους ψηφοφόρους, τους οποίους εκ της συμπεριφοράς τους αυτής, τους θεωρούν 
υπηκόους και όχι Πολίτες.
Κάθε ονοματολογία περί αυτής της απατηλής συμπεριφοράς είναι περιττή.
Όλοι μας συμβιώνουμε σε χώρο μικρό, σε χώρο στενό, γνωρίζει ο ένας τι κάνει 
ο άλλος, τουλάχιστον στις κοινωνικές εκδηλώσεις του, ποιες είναι οι κύριες 
κοινωνικές επιλογές του.
Γιατί μετά από αυτά που βιώνονται στην πολιτική σκηνή, εν προκειμένω, 
απλές διαδικαστικές πράξεις και τελετές, η λέξη υποκρισία δεν είναι τελέσφορη 
να περιγράψει.
Είναι η λέξη απάτη.
Και εδώ δεν χωρούν δικαιολογίες και επιχειρήματα, όπως συμβαίνει στον κύριο 
χώρο της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Συγχαρητήρια, ανεξαρτήτως του περιεχομένου επιλογής τους, στους συνεπείς!
Εκάς βέβηλοι ! (στους φθηνούς και άτεχνους απατεώνες.)
Γιατί και η εξαπάτηση τέχνη είναι.
"Καταγγελίες.
Λόγου
Έρωτος
Διπλωματίας
Πολιτικής
Κοινωνίας.
Κραυγές υπέρ του καλού,
σε κόσμο που βασιλεύει το κακό.
Οι υπηρέτες του κακού
απόστολοι του καλού
Σχιζοφρένεια ; Υποκρισία ; Άγνοια ;
Μόνο με την σκέψη
τόσων καλών
θα ’ψαχνε εξώτερο σύμπαν
να κρυφτεί το κακό.
Τρώμε κρέας
κι ονειρευόμαστε ψάρι."

© Χρήστος Λαζαρόπουλος, Ισοζυγίες Ονείρων…
Christos Lazaropoulos

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου