Άλλο Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες...

Άγνοια η και διαστρέβλωση της Ιστορίας προδίδει η καινοφανής 
άποψη που ακούσθηκε ότι δηλαδή μεγάλοι ήρωες του 1821 
και των μετέπειτα εθνικών αγώνων υπήρξαν Αλβανοί.
Γίνεται σύγχυση με τους Αρβανίτες, τους αρβανιτόφωνους Έλληνες. 
Άλλο, όμως, Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες. 
Υπάρχει μεγάλη διαφορά.
Καί ἐξηγούμεθα:
Ὁ Μᾶρκος Μπότσαρης, στήν μνήμη τοῦ ὁποίου ἀσεβοῦν πολλοί, 
ἦταν Ἕλλην ἀρβανιτόφωνος, ὅπως ὅλοι οἱ Σουλιῶτες. 
Ἡ ἑλληνική του συνείδηση φαίνεται καί ἀπό τήν περίφημη φράση 
πού εἶπε ὅταν πρωτοπάτησε στά Ἑπτάνησα: 
«Ὁ Ἕλλην δέν μπορεῖ νά αἰσθάνεται ἐλεύθερος ἐκεῖ ὅπου κυματίζει 
ἡ Βρεταννική σημαία». 
Τό δέ Λεξικό πού ἔγραψε ἦταν «τῆς ἀρβανίτικης -ὄχι ἀλβανικῆς- καί 
ρωμαίικης ἁπλῆς» (νεοελληνικῆς). Ἄλλωστε δέν θά μποροῦσε νά ἔχει 
ἀλβανική ἐθνική συνείδηση, διότι τέτοια συνείδηση ἐμφανίζεται μόλις 
τό 1878 μέ τήν Λίγκα τῆς Πριζρένης –Κοσσυφοπεδίου καί μάλιστα ὡς 
τεχνητό κατασκεύασμα ξένων δυνάμεων καί θρησκευτικῶν προπαγανδῶν. 
Κατά τήν Τουρκοκρατία δέν ὑπῆρχε ἔθνος Ἀλβανῶν. 
Οἱ κάτοικοι τῆς σημερινῆς Ἀλβανίας διεκρίνοντο μέ κριτήριο τήν θρησκεία τους. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἦσαν Ρωμηοί, ἐντεταγμένοι στό ἴδιο Γένος μέ τούς ὑπόλοιπους Ἕλληνες. Οἱ Μουσουλμάνοι ἔνοιωθαν Τοῦρκοι, ἐξ οὗ καί ὁ ὅρος Τουρκαλβανοί. Ἐάν μιλοῦμε γιά ἀλβανική συμμετοχή στήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση δέν 
πρέπει νά ἀναφερόμαστε στούς Μποτσαραίους, τήν Μπουμπουλίνα καί τούς Κουντουριώτηδες, ἀλλά στούς Τουρκαλβανούς πού χρησιμοποιήθηκαν ἀπό 
τήν ἄλλη πλευρά ὡς σφαγεῖς τῶν Ἑλλήνων.
Οἱ Βυζαντινοί πρόγονοί μας δέν ἀνέφεραν Ἀλβανούς στήν Βαλκανική. 
Ὁ Κωνσταντῖνος Πορφυρογέννητος ὀνομάζει Ἀλβανούς μία φυλή τοῦ ….. Καυκάσου. Ὁ Γεώργιος Καστριώτης –Σκεντέρμπεης, πού θεωρεῖται 
ἐθνικός ἥρως τῶν σημερινῶν Ἀλβανῶν, ὀνόμαζε ἑαυτόν Ὀρθόδοξον 
Ἠπειρώτη (15ος αἰών). 
Σέ ἔγγραφα τῆς Γαληνοτάτης Δημοκρατίας τῆς Βενετίας στά τέλη 
τοῦ 15ου αἰῶνος ἡ λέξη Ἀλβανός ἑρμηνεύεται 
«Ἕλληνες ἀπό τήν Ἤπειρο καί τήν Πελοπόννησο» χωρίς νά 
ἀμφισβητεῖται ἡ ἑλληνική συνείδησή τους.
Ἡ ἀλβανική ἐθνική συνείδηση εἶναι ἀναμφισβήτητα ξενόφερτο 
κατασκεύασμα ὅπως ἀποδεικνύουν καί μαρτυρίες τῶν ἰδίων τῶν 
ἐνδιαφερομένων, τίς ὁποῖες κατέγραψε ὁ σύγχρονός μας διαπρεπής βαλκανιολόγος Ἀχιλλεύς Λαζάρου. 
Ὅταν ἡ Ἰταλία καί ἡ Αὐστρουγγαρία- γιά δικούς τους λόγους- 
προσπαθοῦσαν νά κατασκευάσουν ἀλβανικό κράτος ὥστε νά 
ἐλέγχουν τήν εἴσοδο τῆς Ἀδριατικῆς, οἱ Τουρκαλβανοί ὕψωναν 
στό Δυρράχιο τήν Ὀθωμανική σημαία! 
Προτιμοῦσαν τήν τουρκική παρά τήν ἄγνωστη σ’ αὐτούς ἀλβανική 
ἐθνική συνείδηση. Ἄλλωστε καί στούς Βαλκανικούς πολέμους 
οἱ Μουσουλμάνοι τῆς Ἀλβανίας πολέμησαν καί μάλιστα δυναμικά 
στίς τάξεις τοῦ Ὀθωμανικοῦ στρατοῦ. 
Μετά τό 1908 πολλά ἀπό τά μέλη τοῦ Νεοτουρκικοῦ κομιτάτου, 
τό ὁποῖο σχεδίασε καί ξεκίνησε τόν διωγμό τῶν Ἑλλήνων, 
ἦσαν Τουρκαλβανοί.
Ἡ λέξη Ἀλβανία σημαίνει Λευκή Χώρα ἀπό τό λατινικό ΑΛΜΠΑ=λευκή. 
Εἶναι ὅρος μέ γεωγραφική καί ὄχι ἐθνολογική σημασία. 
Ὁ ὅρος Ἀρβανίτης πού ἀφορᾶ τούς Σουλιῶτες, τούς Ὑδραίους, 
τούς Σπετσιῶτες καί πολλούς κατοίκους τῆς Ἀττικῆς, προέρχεται ἀπό 
τελείως διαφορετική ρίζα. 
Συγκεκριμένα ἀπό τήν λέξη Ἄρβανον, τοπωνύμιο τῆς Βορείου Ἠπείρου, 
πού τό βρίσκουμε ἤδη ἀπό τόν 11ο αἰῶνα στά κείμενα τῆς Ἄννας Κομνηνῆς. 
Ἀπό τό Ἄρβανον, δηλαδή ἀπό ἑλληνοκατοικημένη βόρεια περιοχή 
τῆς Ἠπείρου, κατέβηκαν σέ πόλεις καί νησιά τῆς Νοτίου Ἑλλάδος 
ἑλληνικοί πληθυσμοί πού μιλοῦσαν τά ἀρβανίτικα. 
Δηλαδή μία διάλεκτο ἀνάμικτη μέ ἀρχαῖα ἑλληνικά, λατινικά, τουρκικά 
καί ἐντόπια βαλκανικά γλωσσικά στοιχεῖα. 
(Βλέπε σχετικά τό βιβλίο τοῦ Κώστα Καραστάθη: 
Ἕλληνες ἀπό τό Ἄρβανον, ἐκδ. Ἄθως, Ἀθήνα 2014).
https://www.hsir.org/pdfs/2014/09/24/Biblioparousiasis01-EllinesArvanon.pdf

Οἱ ἀρβανιτόφωνοι Ἕλληνες οὐδέποτε εἶχαν διαφορετική συνείδηση 
ἀπό τούς ὑπόλοιπους Ἕλληνες. Παρεμφερές παράδειγμα μᾶς δίδουν 
οἱ σλαβόφωνοι Μακεδονομάχοι Κώττας, Κύρου, Νταλίπης κ.ἄ., 
οἱ ὁποῖοι πολέμησαν ὑπέρ τῆς Ἑλλάδος κατά τῶν Βουλγάρων κομιτατζήδων. Καθώς καί οἱ τουρκόφωνοι Ὀρθόδοξοι τῆς Καππαδοκίας πού κράτησαν 
μέσω τῆς Ἐκκλησίας τήν ἑλληνικότητά τους ἄν καί ἔχασαν τήν 
ἑλληνική γλῶσσα. Οἱ δίγλωσσοι Ἕλληνες, ἀρβανιτόφωνοι, βλαχόφωνοι, σλαβόφωνοι κ.λ.π. μᾶς προσφέρουν χαρακτηριστικές ἀποδείξεις ὅτι 
στά Βαλκάνια κατά τούς τελευταίους πέντε τοὐλάχιστον αἰῶνες ἡ Ὀρθόδοξη 
πίστη –καί γενικότερα ἡ θρησκεία- διαμορφώνει τήν ἐθνική συνείδηση πολύ περισσότερο καί ἀπό τό γλωσσικό ἰδίωμα.
Ἡ σύγχυση μεταξύ τῶν λέξεων Ἀλβανός καί Ἀρβανίτης δημιουργεῖται μόνον 
στήν ἑλληνική γλῶσσα, διότι φαίνονται νά μοιάζουν οἱ δύο ὅροι ἠχητικά. 
Ἡ ὁμοιότης εἶναι μόνον ἐπιφανειακή. Στήν οὐσία διαφέρουν κατά πολύ. 
Ἄλλωστε οἱ ἴδιοι οἱ Ἀλβανοί ἀποκαλοῦν ἑαυτούς Σκιπετάρ καί τήν χώρα τους Σκιπερία =χώρα τῶν Ἀετῶν. 
Τί κοινό μποροῦν νά ἔχουν ἕνας Σκιπετάρ καί ἕνας Ἕλλην ἀρβανιτόφωνος; 
Ἴσως ὁ ἕνας νά μπορεῖ νά καταλαβαίνει κάποιες λέξεις ἀπό τόν ἄλλο. 
Ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ὅτι εἶχαν ἤ ἔχουν τήν ἴδια ἐθνική συνείδηση. 
Μήν ξεχνοῦμε ὅτι Σέρβοι, Κροάτες καί Βοσνιομουσουλμάνοι μιλοῦν ἀκριβῶς 
τήν ἴδια γλῶσσα, παρά ταῦτα συγκρούσθηκαν πρό 20 ἐτῶν μεταξύ τους 
μέ ὀδυνηρές συνέπειες.
Ἀρβανιτόφωνοι Ἕλληνες, λοιπόν, καί ὄχι Ἀλβανοί κατοικοῦσαν στήν Ἀθήνα 
καί γενικότερα στήν Ἀττική ἐπί Τουρκοκρατίας. Ἀντί νά διαστρεβλώνει τήν Ἱστορία ὁ Ἀλβανός Πρωθυπουργός ἄς δεῖ κατάματα τήν ἀλήθεια. 
Ὅτι, δηλαδή, συνέβαινε τό ἀντίθετο. Δέν ὑπῆρχαν Ἀλβανοί στήν Ἑλλάδα, 
ἀλλά Ἕλληνες μέ ἑλληνικά σχολεῖα στά ἐδάφη τοῦ σημερινοῦ 
ἀλβανικοῦ κράτους. Ἄς μάθει γιά τή Μοσχόπολη τοῦ 18ου αἰῶνος, ἡ ὁποία 
ἦταν ἡ πολιτιστική πρωτεύουσα τῆς Ἠπείρου μέ Ἀκαδημίες ἑλληνικῶν 
σπουδῶν καί ἑλληνικά τυπογραφεῖα. Ἄς μάθει ὅτι τήν κατέστρεψαν οἱ Τουρκαλβανοί καί κατήντησε σήμερα νά εἶναι ἕνα μικρό χωριό 
βλαχοφώνων Ἑλλήνων κοντά στήν Κορυτσᾶ, μέ τό ὄνομα Βοσκοπόγιε.
Εἶναι καθῆκον τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους καί τῶν Ἑλλήνων ἐπιστημόνων 
νά προβάλλουν τήν Ἑλληνορθόδοξη κληρονομιά τῆς Βορείου Ἠπείρου. 
Στίς ἀνιστόρητες προπαγάνδες ἀπαντοῦμε μέ ἱστορικά τεκμήρια.

*Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας

http://www.analystsforchange.org/

...και άλλα σχετικά και συναφή...

Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος (πέθανε το 160-168 μ.Χ.) αναφέρει μια φυλή στην Ιλλυρία 
με το όνομα Άλβανες, που ζούσε στο χώρο μεταξύ Δυρραχίου και Δίβρης. 
Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένωση πατριών που συγκροτήθηκε για αυτοάμυνα 
(και ενδεχομένως όχι συγκεκριμένη φυλή). 
Αυτή η ένωση ενισχύεται πολύ την εποχή των μεγάλων βαρβαρικών επιδρομών 
του 4ου-7ου μ.Χ. αιώνα (άλλες Ιλλυρικές φυλές ήταν οι Εγχελοί, 
οι Ταυλάντιοι/Ταουλάντιοι, οι Βυλιόνοι (ή Μπουλιόνοι ή Μπουλιόνες), οι Δασσαρέτες, 
οι Αρδιαίοι, οι Παρθίνοι, οι Λαβεάτες, οι Γραβαίοι, οι Σκιρτάροι, οι Ατιντάνες, 
οι δίγλωσσοι Κάονοι ή Χάονες κ.α.).

Ο Νίκος Καράμπελας στο βιβλίο του «Ο Άγγλος θεολόγος Thomas S. Hughes 
στην Πρέβεζα και στη Νικόπολη» [ http://www.academia.edu/1185915/%CE%9F_%CE%86%CE%B3%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82_Thomas_S._Hughes_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%A0%CF%81%CE%AD%CE%B2%CE%B5%CE%B6%CE%B1_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CF%84%CE%B7_%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7_Travels_of_Thomas_S._Hughes_an_English_theologist_in_Preveza_and_Nicopolis ]  λέει: 
«Οι βυζαντινοί συγγραφείς φαίνεται να έχουν 
πάρει το όνομα ‘Αλβανοί’ από τον Πτολεμαίο. Οι βυζαντινοί ιστορικοί αναφέρονται 
σε αυτούς με τα επίθετα ‘Αλβάνοι’, ‘Αρβάνοι’, ‘Αλβανίτες’, ‘Αρβανίτες’ κ.τ.λ.».
-----
Ορισμένοι συσχετίζουν το όνομα «Άλβα» ή «Άρβα» με την πόλη «Άρβα» 
(σημερινό ‘Ραμπ’ της Κροατίας) που κατοικήθηκε από τους ημι-Ιλλιριούς Λιβούρνιους (πρωτοαναφέρονται από το 360 μ.Χ.). Ενδέχεται όμως το «αλβ» («Αλβανία») 
να έχει κοινή ινδο-ευρωπαϊκή ρίζα με το «αλπ» (Άλπεις κ.τ.λ)’ 
δηλαδή Αλβανία=ορεινή χώρα, χώρα των βράχων, λευκή χώρα 
(στα λατινικά albus=λευκός) κ.τ.λ. Άλλοι πάλι λένε ότι το όνομα «Αλβανία» 
προέρχεται από την ονομασία του χωριού Άρβανο/Arbanë, 
δηλαδή Άρβανο/Αρβανία/Αλβανία/Αρβανιτιά κ.α.

Η Αλβανία λέγεται και «Αρμπερία» (Arbëria). 
Είναι μηδενικής σημασίας η διαφορά ανάμεσα στο «λ» και στο «ρ» 
(π.χ. Αλβανοί/Αρβανίτες, Άρβανο/Arbanë κ.α.). 
Ακόμα, και άλλες περιοχές της Αλβανίας (και όχι μόνο) αποκαλούνται συνήθως 
με ονόματα προερχόμενα από τις Αλβανικές φυλές/φάρες που τις κατοικούν, π.χ. Λιάπηδες~Λαμπερία (Labë~Labëria), Τσάμηδες~Τσαμερία (Çamë~Çamëria), Τόσκοι~Τοσκαρία (Toskë-Toskëria) κ.α. 
Στο λεξικό Στέφανου Βυζαντίου διαβάζουμε: «Άρβων ή Αρβών ην Ιλλυρίας πόλις,
 ης κάτοικος Αρβωνίτης. Το εθνικόν Αρβώνιος και Αρβωνίτης». 
Ότι υπήρχε τέτοιο τοπωνύμιο στην αρχαιότητα αποδεικνύεται από τον Πολύβιο, 
ο οποίος γράφει: «Οι δ’ άλλοι πάντες έφυγον εις τον Άρβωνα σκεδασθέντες».

Από όλα αυτά γίνεται πρόδηλο ότι όλα αυτά τα ονόματα και τοπωνύμια 
(Αλβανοί, Άλβανα, Αρβανίτες, Άρβανον, Αρβωνίτες, Άρβων) έχουν κοινή ρίζα. 
Το ότι αυτοί οι Αρβανίτες/Αλβανίτες σχετίζονταν με τους Ιλλυριούς φαίνεται και 
από τους βυζαντινούς συγγραφείς. 
Ο Φραντζής γράφει: «Τω αυτώ δε φθινοπώρω του s&ηβ έτους (6962 ήτοι 1454 μ.Χ.) δηλονότι επανεστάτησαν οι της Πελοποννήσου Αλβανίται κατά των Δεσποτών και 
των Αυθεντών αυτών». 
Ο Κριτόβουλος γράφει: «Οι γαρ της Πελοποννήσου Δεσπόται, της Βυζαντίδος αλούσης, ευθύς νεωτερισάντων των εν Πελοποννήσω Ιλλυριών και επαναστάντων αυτοίς…» (Κριτοβούλου, Ιστορία των πράξεων του Μωάμεθ, Β’-Γ’, 1).

Σύμφωνα με την παράδοση, την οποία διασώζουν οι Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς 
και Ιουστίνος, η παρακαυκάσια Αλβανία είναι δημιούργημα των Αλβανών, κατοίκων 
της ιταλικής πόλεως Άλβα, οι οποίοι μετανάστευσαν με αρχηγό τον Ηρακλή. 
Οι επίμαχες λοιπόν λέξεις σχετίζονται με την ελληνική γλώσσα καθώς και με 
τη λατινική, συνάμα δε με τον απώτερο Ελληνισμό, αφού η ίδρυση της 
απόμακρης Αλβανίας του Καυκάσου ανάγεται στον κύκλο των άθλων του 
Ηρακλή (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, 1927, τ. 3ος, 403γ-406β).

Ο Αχιλλεύς Λαζάρου στον 4ο τόμο του βιβλίου του, σελ. 619 
«Πράγματι αρχαία πόλη Άλβα, της οποίας οι κάτοικοι καλούνται Αλβανοί, 
υπάρχει στην Κρήτη, στο Λάτιο της Ιταλικής χερσονήσου, στη Γαλατία, 
στην Ισπανία, στην Τρανσυλβανία κ.α.».

Άρα λαοί με το όνομα Αλβανία υπήρχαν στην Κρήτη, στην Ιταλία και σε 
άλλα μέρη της Ευρώπης χιλιάδες χρόνια πριν την υποτιθέμενη άφιξη των 
Αλβανών από τον Καύκασο στα Βαλκάνια κατά τη βυζαντινή περίοδο. 
Φυσικά τέτοια άφιξη δεν έγινε ποτέ.

Σύμφωνα λοιπόν με τις αρχαίες ελληνικές παραδόσεις οι Αλβανοί του 
Καυκάσου ήταν μετανάστες από τους Αλβανούς του Λατίου, τους οποίους οδήγησε 
εκεί ο Ηρακλής, όπως υποστηρίζουν οι Κουπιτώρης, Θωμόπουλος και άλλοι 
(αν και ορισμένοι από αυτούς επιμένουν να ομιλούν περί ελληνικής καταγωγής 
των Αλβανών λόγω ομοιότητας πολλών αλβανικών λέξεων με αρχαίες ελληνικές 
και λόγω της Πελασγικής -και άρα ελληνικής- όπως λένε καταγωγής των Ιλλυριών).

Για τους Αλβανούς του Λατίου (οι οποίοι αποίκησαν τον Καύκασο και όχι το αντίθετο) αναφέρεται ο Διόδωρος Σικελιώτης, στο Βιβλίο 8, κεφ. 25, όπου αναφέρεται σε παλαιό πόλεμο Ρωμαίων-Αλβανών επί βασιλείας στην Ρώμη του Οστιλίου Τύλλου, ενώ 
στον ίδιο πόλεμο αναφέρεται ο Πολύαινος στα Στρατηγήματα, Βιβλίο 8, κεφ. 5.

Σύμφωνα επίσης με τον Τάκιτο, Πελασγοί από την Θεσσαλία -μαζί με Έλληνες- μετανάστευσαν στον Καύκασο μετά που εκστράτευσαν με τον Ιάσονα στους 
Κόλχους και την Ιβηρία και Αλβανία, φτάνοντας μέχρι την Κασπία. (Tacit, annal, 6/34)

Τέλος, έχει αποδειχθεί ότι η αλβανική γλώσσα είναι ινδο-ευρωπαϊκή γλώσσα και 
δεν σχετίζεται με την καυκάσια γλώσσα των Αλβανών του Καυκάσου.
Ας δούμε τώρα τι είπαν οι ίδιοι οι Αρβανίτες, τα εγγόνια των Αρβανιτών επαναστατών 
του '21 Σέχος, Μπότσαρης και Τζαβέλλας. 
Θα δούμε την Προκήρυξη του Αρβανίτικου Συνδέσμου της Ελλάδος, που συντάχθηκε 
το 1899 από τους Σέχο, Μπότσαρη και Τζαβέλλα. 
Η Προκήρυξη δημοσιεύτηκε το Μάιο του 1899 από το περιοδικό Ελληνισμός που 
εξέδιδε η εθνική εταιρεια Ελληνισμός και επανεκδόθηκε το 1995 από τον 
Αριστείδη Κόλλια. 
Παραθέτουμε την προκήρυξη με τη γλωσσική μορφή και την ορθογραφία 
στην οποία γράφτηκε.
https://www.facebook.com/ArvanitesShqipetaret/posts/%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%AE%CF%81%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-1897-%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CF%80%CF%8C%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B6%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CF%82-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%8C%CF%84/627082554058247/

«ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΑΣ
ΑΔΕΡΦΙΑ!
Σας λέγομε και σας ονομάζομε αδέρφια, γιατί όσο κι αν μας χωρίζουν ο τόπος 
κι η θρησκεία, δεν παύομε να είμεστε αδέρφια, επειδή όλοι οι αρβανίτες, όπου 
και αν βρισκομέστε σήμερα, είμαστε απόγονοι των Πελασγών. 
Σήμερα βρισκόμεστε σ' εποχή που αναγεννιούνται τα έθνη. Κυττάξετε τους Έλληνες! 
Ήταν σκλάβοι και δούλευαν κάτω από τον Τουρκικό ζυγό. 
Ξύπνησαν μια μέρα στη φωνή του Ρήγα τους, και σηκώθηκαν, έσπασαν τα σίδερα 
της σκλαβιάς, έδιωξαν τον τύραννο από το χώμα τους και γίνηκαν βασίλειο. 
Κυττάξετε τους Σέρβους! 
Επαναστάτησαν κι ελευτερώθηκαν! 

Κυττάξετε τους Μαυροβουνιώτες!...
Ημείς μονάχα οι Αρβανίτες, είμεστε ακόμα στον ύπνο, κι οι εχτροί μας μας 
περικυκλώνουν και θέλουν να μας καταξεσκίσουν και να μας κατακομματιάσουν! 
Η Αυστρία έχει το μάτι καρφωμένο στην Αρβανιτιά μας. 
Η Ιταλία θέλει τον Αυλώνα μας. Το Μαυροβούνι θέλει τη Σκόντρα μας, η Σερβία, 
η Βουλγαρία κι η Βλαχία αντιμάχονται για τα Μπιτώλιά μας, για το Ντουράτσο μας, 
την Πρισρένη μας, και για την Κρόιά μας, την πόλη που χρησίμεψε ως πρωτεύουσα 
του Σκεντέρ μπεή μας! 
Όλα τα έθνη που είχε πατήσει η Τουρκιά πιο λίγο, πιο πολύ ελευτερώθηκαν κι ημείς, 
οι αρβανίτες, βρισκόμεστε χωρίς δική μας λευτεριά, και το χειρότερο που χάσαμε 
την εθνική μας ύπαρξη, και λογαριαζόμαστε από τον κόσμο ως τούρκοι, 
ενώ δεν είμεστε καθόλου τούρκοι αλλά καθαροί αρβανίτες, απόγονοι των Πελασγών.

Ημείς οι αρβανίτες είμασταν πάντοτε οι στήλοι της Τουρκίας. 
Το αίμα το αρβανίτικο τετρακόσια τόσα χρόνια έτρεξε και τρέχει σαν ποτάμι για 
τη ζωή της Τουρκίας. Αν ελείπαμε ημείς, η Τουρκία από πολλά χρόνια θα είταν φευγάτη 
από την Ευρώπη. Και όμως η Τουρκία δεν εννοεί να μας δώσει τη λευτεριά μας.

Ήρθε, αδέρφια, ο καιρός που πρέπει όλοι οι Αρβανίτες νάχωμε μια γνώμη. 
Πρέπει να αφήσωμε την έχτρα που μας γέννησαν η Τουρκιά κι οι θρησκείες. 
Την Τουρκιά και τες θρησκείες πρέπει να τες αφήσωμε κατά μέρος. 
Η Τουρκιά είναι ξένο σώμα και πρέπει να τη πετάξωμε πέρα, η θρησκεία είναι 
για τον καθένα χωριστά και πρέπει ο καθένας να την βαστάξει όπως την ηύρε. 
Θα ήταν καλό να είμασταν οι αρβανίτες όλοι μωαμεθανοί ή όλοι χριστιανοί, αλλά 
αφού βρισκόμεστε σε διάφορες θρησκείες: μωαμεθανοί και χριστιανοί, και σε 
διάφορες αιρέσεις: ορθόδοξοι, παπιστάνοι, μουσουλμάνοι, μπεκτασλίδες, 
ρουφαΐδες καλόν είναι να αφήσωμεν τες θρησκείες και τες αιρέσεις κατά μέρος.
Είπαμαν ότι είμεστε περικυκλωμένοι από εχτρούς. 
Το μόνο κράτος απ' όλα όσα ξεφύτρωσαν από τες στάχτες, κι από τα χαλάσματα 
της Τουρκίας που έχει εγγυημένη την ύπαρξή του απ' όλη την Ευρώπη 
είναι η Ελλάδα. 
Επίτηδες σας λογαριάσαμαν την Ελλάδα σαν εχτρό μας, γιατί η όψη των 
πραγμάτων έτσι τη δείχνει. 
Αλλ' αν βαθύνουμε λίγο στην ουσία, αν συμβουλευτούμε λίγο την ιστορία, 
αν εξετάσωμε το πράγμα καλά, θα ιδούμε ότι η Ελλάδα δεν έχει καμμιά 
έχτρα μ' εμάς.

Η Ιστορία μας λέγει ότι οι Έλληνες είναι απόγονοι των Πελασγών, 
των παππούδων μας, ότι Έλληνες κι Αρβανίτες, κατά τους βυζαντινούς χρόνους 
είχαν μια θρησκεία, ένα βασίλειο, και μια πατρίδα, κι ότι ο Σκεντέρμπεης μιλούσε 
κι Αρβανίτικα κι ελληνικά κι έγραφε την ελληνική γλώσσα σαν έλληνας, 
κι ότι η Ελλάδα η σημερινή είναι έργο αρβανίτικο κι ελληνικό».
--- Τί λένε λοιπόν εδώ οι ίδιοι οι Αρβανίτες; 
Ποιά είναι η Αρβανιτιά που όλοι την επιβουλεύνται; 
Ασφαλώς η Αλβανία, που όλοι ήθελαν να αρπάξουν τα εδάφη της. 
Ποιοί είναι αυτοί οι Αρβανίτες που θεωρούνται Τούρκοι; 
Ποιοί ήταν οι Αρβανίτες που ήταν στήλοι της Τουρκίας; 
Οι μουσουλμάνοι Αλβανοί, οι λεγόμενοι Τουρκαλβανοί!!! 
Οι Αρβανίτες ήταν λοιπόν Αλβανοί! 
Οι Αρβανίτες (=Αλβανοί) της Ελλάδας (Σέχος, Μπότσαρης, Τζαβέλλας) 
απευθύνονται με αυτή την προκήρυξη στους αδελφούς τους Αρβανίτες (=Αλβανούς) 
της Αρβανιτιάς (=Αλβανίας). 
Ποιοί είναι αυτοί οι Αρβανίτες που είναι Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι; 
Ποιοί είναι οι Αρβανίτες που ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι, Χριστιανοί Ρωμαιο-καθολικοί, Μουσουλμάνοι Σουννίτες, Μπεκτασίδες, Σούφι κ.τλ και ανήκουν σε όλες αυτές 
τις αιρέσεις; Ασφαλώς οι Αλβανοί!!! 

Επίσης είναι σαφής η διάκριση που γίνεται στην προκήρυξη ανάμεσα στους 
Αρβανίτες και τους Έλληνες, άρα άλλο Αρβανίτες, άλλο Έλληνες. 
Ασφαλώς από το γνωστό κόμπλεξ που έχουν οι Αρβανίτες ώστε να δηλώσουν 
Αλβανοί, λένε ότι Έλληνες και οι Αλβανοί/Αρβανίτες είναι συγγενείς ως απόγονοι 
των Πελασγών. Βεβαίως, το ότι οι Έλληνες και οι Αλβανοί είναι μακρινοί συγγενείς, 
δε σημαίνει ότι αποτελούν τον ίδιο λαό. Άλλωστε ξέρουμε ότι τα ελληνικά/ελληνόφωνα 
φύλα κατέκτησαν και αφομοίωσαν στην αρχαιότητα τους αλλόγλωσσους και μη ελληνόφωνους Πελασγούς. 
Το ότι οι Αρβανίτες θεωρούσαν τους Αλβανούς και τους Αρβανίτες ως Έλληνες, 
εξηγείται από την αφομοίωση που είχαν υποστεί από τους Έλληνες στα χρόνια 
της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.