Σελίδες

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

...αυτό σημαίνει το "discimus vitae"...

ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
«Αυτές είναι οι δύο εντολές που πάνω τους κρέμουνται οι νόμοι 
και οι προφήτες της παιδείας.
Να χτίζεις στο μάρμαρο της γνώσης, και να γκρεμίζεις την 
αχεροπλιθιά της πρόληψης.
Σωστή παιδεία θα ειπεί να μαθαίνεις στους νέους τη ζωή, 
και να τους ξεμαθαίνεις τις δεισιδαιμονίες που από νήπια τους 
περνάει μια παράδοση άρρωστη μέσα από την οικογένεια, 
την κοινωνία, την πολιτεία, την εκκλησίας, τα μέσα ενημέρωσης, 
και τους άλλους παράγοντες της αγωγής.
Το ένα λοιπόν είναι να ριζώσουμε το νέο στη ζωή. 
Το άλλο να ξεριζώσουμε από μέσα του την ψευτιά.
Μαθαίνουμε για τη ζωή. "Discimus vitae", που έλεγε ο Σενέκας. 

Θα ειπεί πως κάθε γνώση που περνάμε στο παιδί, και κάθε δεξιότητα 
που του αναπτύσσουμε, είναι δεμένα με την πραγματικότητα όπως 
το νύχι με το κρέας.
Όχι θεωρίες και λόγια.
Όχι τα άψυχα και τα νοερά σκύβαλα των βιβλίων, που ούτε καταπίνουνται
ούτε μασιούνται. Ξέρεις, έξω από το Ρωμανό το Μελωδό του συναξαριστή,
άνθρωπο άλλο που να πήρε κομμάτι χαρτί και να το κατάπιε, για να
φωτιστεί και να μάθει; Εγώ δεν ξέρω.
Μάθηση δίκαιη και σωστή σημαίνει ζωντάνεια, αμεσότητα, σφυγμός
μαστιγωμένος, κρούση κατά μέτωπο με τα πράγματα.
Σημαίνει να πίνουμε στο ποτήρι το ίδιο μας το αίμα.
Μη λησμονούμε πως ο τελευταίος στόχος κάθε παιδείας είναι να διαπλάσει
έτσι το νέο, ώστε την ορισμένη στιγμή που θα αποδοθεί στο στίβο της ζωής
να μπορεί να προσαρμόζεται στην άγρια ανάγκη των πραγμάτων
και των ανθρώπων.
Ωσάν ξαφνικά να τον πετάξουμε, πες, Ρομβισόνα Κρούσο στο νησί.
Και να του ειπούμε:
Τώρα ψάξε να βρεις τον τρόπο για να ζήσεις.
Νίκα την πείνα και την δίψα σου, το κρύο και τη μοναξιά.
Νίκα την απειλή του ουρανού και της θάλασσας, και τον αρχέγονο
τρόμο της ύπαρξης.
Αυτό σημαίνει το "discimus vitae". Ο δάσκαλος να ̓ναι η δύναμη,
πράξη ο μαθητής, και το σχολειό γιορτή.»

*Δημήτρης Λιαντίνης 
"Τα Ελληνικά"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου