Γιώργος Σκούρτης...

Ο συγγραφέας Γιώργος Σκούρτης άφησε την τελευταία του πνοή, 
τα ξημερώματα της Δευτέρας 19.11.2018.Πηγαίος λογοτέχνης είχε 
γράψει πολλά θεατρικά έργα, διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα,
σενάρια καθώς και στίχους τραγουδιών. Βιβλία του, όπως το εμβληματικό «Μπάρμπα - Τζωρτζ», έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες.

Ο Γιώργος Σκούρτης πρωτοεμφανίστηκε το 1970 στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν με το θεατρικό έργο «Οι νταντάδες», ένα έργο - σταθμό της σύγχρονης δραματουργίας μας. Ακολούθησαν: «Οι μουσικοί», 
«Οι εκτελεστές», «Οι ηθοποιοί», «Κομμάτια και θρύψαλα», «Ο Καραγκιόζης 
παρά λίγο Βεζύρης», «Απεργία», «Το θρίλερ του έρωτα», η άπαιχτη ακόμα Ιστορική τριλογία (Η δίκη του Σωκράτη, Η κωμωδία του βασιλιά Ιουγούρθα, Υπόθεση Κ.Κ.), «Εφιάλτες» και πολλά άλλα, γραμμένα σε μια πρωτόφαντη για 
το ελληνικό ρεπερτόριο σκληρή και συνάμα αποκαλυπτική γλώσσα, με πολύ χιούμορ, προσωπικές και συλλογικές τραγωδίες.

Τα έργα αυτά, μαζί με τα πεζογραφήματά του (Mπάρμπα - Tζωρτζ, 
Αυτά κι άλλα πολλά, Ιστορίες με πολλά στρας, Το χειρόγραφο της Ρωξάνης, 
Το συμπόσιο της Σελήνης, Πήδημα Θανάτου, Ο Κίλερ, Αυτός ο μπάτσος), δημιούργησαν «τομή» στο ελληνικό θεατρικό και το λογοτεχνικό πεδίο, επηρεάζοντας τους νεότερους συγγραφείς, με το καινούργιο ήθος και ύφοςγραφής.

Τα θέματα του συγγραφέα Γιώργου Σκούρτη έχουν να κάνουν με το «δίδυμο» Πολίτης-Εξουσία, με ξεκάθαρο το στοιχείο της κοινωνικοπολιτικής καταγγελίας, αλλά και την ψυχολογική εμβάθυνση στις διαπροσωπικές σχέσεις και τις υπαρξιακές αγωνίες του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου ανθρώπου. 
Τα δύο -μικρά, αλλά πολυδιαβασμένα- βιβλία του, «Εκποίηση», και 
«Νύχταθλο», είναι μια «εκ βαθέων» καταγραφή στίχων, ερωτικών 
σπαραγμάτων και νυχτερινών κατανύξεων.

Ο Γιώργος Σκούρτης -ο οποίος προτιμούσε να ζει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας- για τον ευθύ και ριζοσπαστικό του λόγο αποκαλέστηκε από πολλούς ως «Έλληνας Μπουκόβσκι».

Ο Γιώργος Σκούρτης γεννήθηκε το 1940 στην Αθήνα.
Ήταν παντρεμένος με την ποιήτρια και ηθοποιό Αγγελική Ελευθερίου, 
αδελφή του Μάνου Ελευθερίου, με την οποία απέκτησαν ένα γιο. 
Πρωτοεμφανίστηκε το 1970 στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν 
με το έργο «Οι νταντάδες», ένα έργο-σταθμό της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας, και ακολούθησαν πολλά και σημαντικά θεατρικά έργα του.Έγραψε πολλά θεατρικά έργα, μυθιστορήματα, διηγήματα, στίχους τραγουδιών, σενάρια και δεν σταμάτησε μέχρι το τέλος να είναι ενεργός και δημιουργικός. Επίσης, είχε σκηνοθετήσει όλα του τα θεατρικά έργα, στη σκηνή, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο. Έχει ασχοληθεί με τη σκηνοθεσία και έχει υπογράψει μεταφράσεις του Αριστοφάνη και του Σαίξπηρ.
Με το μυθιστόρημα «Mπαρμπα-Tζωρτζ... Mια φορά ήταν ένας μόνος του» (1980) και εν συνεχεία, τα αφηγήματα «Αυτά κι άλλα πολλά» (1981) 
και «Ιστορίες με πολλά στρας» (1989) δημιούργησε «τομή» στο μέχρι τότε ελληνικό λογοτεχνικό πεδίο. Ο ποιητικός του κύκλος «Μετανάστες» 
έχει μελοποιηθεί από τον Γιάννη Μαρκόπουλο και περιγράφει με τον πιο αυθεντικό τρόπο την μοίρα χιλιάδων Ελλήνων που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στις φάμπρικες της Δύσης. Το λόγο του φέρουν το «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί», κορυφαίο αντιπολεμικό τραγούδι, σε ερμηνεία Νίκου Ξυλούρη… μέχρι και ο «Ανεπανάληπτος» σε μουσική του Κώστα Καράλη και ερμηνεία του Τόλη Βοσκόπουλου, ενδεικτικό της πολυδιάστατης γκάμας του. 
Είχε διατελέσει Πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.