Κι ησουν μονη σου καταμεσης του καμπου / αερηδες βροχες χαλαζι σε χτυπουσαν ανελεητα /
κι ολο λιγουσες / μα δεν εσπαγες / σκαρί γερό / γανωμένο / με αιμα κι ιδρωτα / κι οταν αργοτερα κοιτουσες πισω / της περασμενης σου ζωης σπαραγματα / σε ουρανο μαβί / τ απλωσες τα κεντήδια σου / και μου πες πάρτα / μη γινουνε ξανα τα ιδια / μη πονεσεις κι εσυ / τα φορεσα κατάσαρκα / με τρυπουσαν / με εκοβαν / λεπιδες σκουριασμενες / κι ουρλιάζοντας σου πα ποναω / να τα βαλεις αντικρυ να θυμασαι, οχι να τα ζωστεις θυγατερα /
μα πως να χω απεναντι μου την αγαπη σου / εδω στο μερος της καρδιας
σε κουβαλαω / κι ας τρεχει η πληγη / ανταμα θα παμε / το εμαθα πια /
κι ουτε που θα στο ξαναπω / τωρα σωπαινω / και καρτερω /
το θαμα της αγαπης.
ε.β.
Ελένη Βραδή - Παπαδοπούλου
Eleni Papadopoulou
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2103982983248215&set=a.1623958011250717&type=3&theater
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου