...ο Δαμάσκιος επισημαίνει ότι διακρίνονται κατά ανάλογο τρόπο και τα γένη του όντος στα όρια του Νου

...επομένως, για να παρέμβουν τα είδη με τις λεπτομέρειές τους,χρειάζονται τη στοιχειακή υποδομή. Κινούμενος στο ίδιο σκεπτικό ο Δαμάσκιος επισημαίνει ότι διακρίνονται κατά ανάλογο τρόπο και τα γένη του όντος στα όρια του Νου. Αυτό προφανώς στηρίζεται στο ότι στην περιοχή του Νου όλος ο μεταφυσικός κόσμος έχει οδηγηθεί στο πλήρωμα της ανάπτυξής του.
Λογική είναι, επίσης, η άποψη, ότι τα γένη - ως προηγούμενα στην ιεραρχική διαβάθμιση - αποτελούν κοινούς παράγοντες όλων των ειδών και της ειδητικής φύσης. Στην ειδητική φύση - που αν δεν τη δεχθούμε ως προγενέστερη των ειδών, τουλάχιστον δεν πρέπει δεν πρέπει να υποστηρίξουμε ότι ως ολότητα εξαντλείται απόλυτα από το περιεχόμενο των τμημάτων της που τη συναποτελούν - παρουσιάζονται στην εν εξελίξει κατάστασή τους οι ιδιότητες των γενών,που εδώ έχουν περισσότερο τα χαρακτηριστικά των στοιχείων παρά των μερών και των ειδών. Στο ειδητικό αυτό πλαίσιο αναδύονται διάφορα επίπεδα λειτουργικών υποσυστημάτων, ενδεικτικά του ότι η εξέλιξη είναι υπαρκτή. 
Το πρώτο επίπεδο είναι η σύνδεση των ειδών και το δεύτερο η 
διάκρισή τους, η οποία όμως δεν οδηγεί σε μια ακραία τομή, αλλά έχει επιτελέσει τις όποιες διατομές της είναι αναγκαίες και δυνατές στα όρια της ολότητας. Πρόκειται δηλαδή για ένα κατά κάποιο τρόπο πολύμορφο είδος που παρουσιάζεται με τον τρόπο της μονάδας που αναπτύσσει τον αριθμό της. Επομένως, η σχέση εν - πλήθους λειτουργεί ανάμεσα στη συναίρεση των ειδών και στους επιμερισμούς τους. Χρειάζεται να σημειωθεί, επίσης, ότι η ειδητική φύση δεν ταυτίζεται με τον Νούν, αλλά αποτελεί το σώμα των ειδών, τη συνολική διάταξή τους. Αν ταυτιζόταν, τότε ο Νούς κατ' ανάγκη θα περιοριζόταν αισθητά ως προς την ανωτερότητά του απέναντι στα είδη. Στην πραγματικότητα, ο Νους αποτελεί το υπόστρωμα, για να συνταχθούν, αρχικά, ως ειδητική φύση και για να επιμερισθούν, ακολούθως, κατά την υποστατική καθαυτότητά τους τα είδη.
~*~

*Δάμασκιος (π.462-π.540)

Ο Δαμάσκιος καταγόταν από τη Δαμασκό της Συρίας και, μετά από σπουδές στην Αλεξάνδρεια, έφτασε στην Αθήνα ως δάσκαλος ρητορικής ενόσω ο Πρόκλος (412-485) ήταν ακόμα ζωντανός. Εκεί εντυπωσιάστηκε από την μορφή του Ισίδωρου, ενός εξέχοντος μέλους του πλατωνικού κύκλου που αργότερα έγινε, για μικρό διάστημα, επικεφαλής της νεοπλατωνικής σχολής των Αθηνών . Υπό την επίδραση του Ισίδωρου ο Δαμάσκιος αποφάσισε να εντρυφήσει στη φιλοσοφία, πήγε εκ νέου στην Αλεξάνδρεια όπου σπούδασε στη σχολή του Αμμώνιου Ερμείου (πβ. η νεοπλατωνική σχολή της Αλεξάνδρειας ) και κατόπιν επέστρεψε στην Αθήνα όπου και έγινε σχολάρχης. Ο Δαμάσκιος ήταν ο τελευταίος διάδοχος όταν η νεοπλατωνική σχολή των Αθηνών έκλεισε οριστικά με διάταγμα του Ιουστινιανού το 529 (πβ. Αποδημία φιλοσόφων και παρακμή της νεοπλατωνικής σχολής των Αθηνών (529)). Ο ίδιος και ο κύκλος του βρήκαν καταφύγιο στην αυλή του Χοσρόη στην Περσία, για τρία χρόνια, από όπου επέστρεψαν στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία υπό τον όρο να πάψουν να διδάσκουν. Ο Δαμάσκιος κατέληξε στην ιδιαίτερη πατρίδα του.Από την πλούσια συγγραφική παραγωγή του Δαμάσκιου έχουν σωθεί πέντε έργα: τρία υπομνήματα σε πλατωνικούς διαλόγους (στον Παρμενίδη , τον Φαίδωνα και τον Φίληβο ), ένας αποσπασματικός Βίος Ισιδώρου (ή Φιλόσοφος Ιστορία), όπου ο Δαμάσκιος σκιαγραφεί την ιστορία της πλατωνικής σχολής στην Αθήνα από τον τέταρτο αιώνα έως τις μέρες του, και ένα συστηματικό έργο Περί αρχών.
*Τα πλατωνικά υπομνήματα
Τα υπομνηματιστικά έργα του Δαμάσκιου είναι προϊόντα των προφορικών παραδόσεών του. Δύο εξ αυτών, το υπόμνημα στον Φαίδωνα και αυτό στον Φίληβο, φέρονται στα χειρόγραφα με το όνομα του μαθητή του Ολυμπιόδωρου . Όπως γίνεται σαφές από τη μελέτη των υπομνημάτων, η διδασκαλία περιλάμβανε ανάγνωση του αναλυόμενου πλατωνικού διαλόγου κατά τμήματα, ανάγνωση της αντίστοιχης περικοπής από το σχετικό υπόμνημα του Πρόκλου (ίσως και άλλων) και, τέλος, τα συνήθως επικριτικά σχόλια του Δαμάσκιου επί της πρόκλειας ερμηνείας που δίνονται με τρόπο έμμεσο και υπαινικτικό. Με την έννοια αυτή, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα υπομνήματα του Δαμάσκιου είναι περισσότερο υπομνήματα υπομνημάτων παρά υπομνήματα στους ίδιους τους πλατωνικούς διαλόγους...[...]http://n1.intelibility.com/ime/lyceum/?p=lemma&id=313&lang=1