i-rena: 17 Μαρτίου 1988 Χαλάμπτζα – η γενοκτονία...*Γράφει ο Cemil Turan Bazidi

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016

17 Μαρτίου 1988 Χαλάμπτζα – η γενοκτονία...*Γράφει ο Cemil Turan Bazidi - Δημοσιογράφος & Συγγραφέας

Διανύοντας το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα, ο Κουρδικός λαός, με 50 εκατομμύρια πληθυσμό και
την πατρίδα του χωρισμένη σε τέσσερα κομμάτια, δέχεται τις βάρβαρες επιθέσεις από την ιρακινή δικτατορία των Μπάαθ.

Στις 17 Μαρτίου 1988 οι δυνάμεις του καθεστώτος επιτέθηκαν, χρησιμοποιώντας απαγορευμένα δηλητηριώδη αέρια,
στις πόλεις Χούρμαλ, Χαλέπτσε και Ντουτζάι και Κουρδιστάν του Ιράκ. Μόνο στην πόλη Χαλέπτσε σκοτώθηκαν 5.000
και να τραυματίστηκαν 8.000 άμαχοι.

Ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων αυτής της γενοκτονίας παραμένει άγνωστος. Ποτέ δεν δόθηκαν ακριβή επίσημα στοιχεία.

Η αιμοβόρα δικτατορία του Σαντάμ, από το 1984 μέχρι σήμερα, εξοντώνει συστηματικά τους Κούρδους. Στο διάστημα από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούνιο του 1987 ο βομβαρδισμός του Κουρδιστάν με απαγορευμένα δηλητηριώδη αέρια, που περιείχαν φώσφορο, αποτέλεσε καθημερινή άσκηση της ιρακινής αεροπορίας.

Τα Ηνωμένα Έθνη το μόνο που έκαναν ήταν να καταδικάσουν με αναφορές τους –συνολικά τέσσερις φορές– το Ιράκ, επειδή καταπάτησε τις διεθνείς συμφωνίες για τη χρησιμοποίηση απαγορευμένων δηλητηριωδών αερίων. Πέραν αυτών των φραστικών καταγγελιών, ουδέν. Η σιωπή των διεθνών οργανώσεων ενεθάρρυνε τον Σαντάμ, ο οποίος προχώρησε σε μία πραγματική γενοκτονία στο Κουρδιστάν.
Το δικτατορικό καθεστώς του Σαντάμ μ’ αυτές τις ενέργειες επιδιώκει να καταδιώξει τους Κούρδους από την πατρίδα τους και να τους σπρώξει προς περιοχές της ερήμου και έτσι να απαλλαγεί από το κουρδικό πρόβλημα. Όμως ξεχνά ότι ο Κουρδικός λαός, παρά τις καταπιέσεις και τις σφαγές, δεν θα εγκαταλείψει ποτέ την πατρίδα του το Κουρδιστάν.

Άλλωστε παρόμοιους τρόπους, το ίδιο σκληρούς, δοκίμασαν και δοκιμάζουν κι άλλοι, όμως δεν τα κατάφεραν και δεν θα τα καταφέρουν. Νικητής θα είναι μόνο ο Κουρδικός λαός, ο οποίος θα αγωνισθεί στήθος με στήθος για να απελευθερώσει την πατρίδα του. Η τελευταία αυτή σανταμικής εμπνεύσεως σφαγή επεδίωκε να εμποδίσει αυτόν ακριβώς το σκοπό: Την απελευθέρωση του Κουρδιστάν.

Όμως είναι πλέον φανερό πως το καθεστώς του Σαντάμ βυθίζεται όλο και περισσότερο και το γκρέμισμά του δεν θα αποφευχθεί.

Ποια είναι και πού παράγονται

Στα περίπου 10 χρόνια πολέμου πού βρίσκει το καθεστώς αυτά τα χημικά όπλα, από ποιον τα αγοράζει; Ή μήπως είναι μόνον η δικτατορία του Σαντάμ και οι υπηρέτες του οι υπεύθυνοι για τη γενοκτονία του λαού μας;

Τα δηλητηριώδη αέρια Σενφ και Ταμπούν, που σήμερα χρησιμοποιούνται ενάντια στον Κουρδικό λαό, ανακαλύφθηκαν το 1918 από τους Γερμανούς.

Το αέριο Σενφ χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, και το 1952 με την παγκόσμια συμφωνία της Γενεύης απαγορεύθηκε η παραγωγή και η χρήση τους.

Με στοιχεία που βγήκαν στο φως το 1987, τις προμήθειες δηλητηριωδών αερίων του Ιράκ τις κάνει πρώτη η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Επιχειρήσεις και εταιρείες, όπως η Karl Kolb ΕΠΕ στην πόλη Langen Dreieich, η Water Engineering Trading (WET) στο Αμβούργο, η Preusag Konzem στο Αννόβερο και η Domier Auiation Service στη Φρανκφούρτη -και σαν αυτές 12 μονοπώλια- πουλούν υλικά και αέρια για την παραγωγή των απαγορευμένων χημικών όπλων, και προμηθεύουν τους ενδιαφερόμενους με τις κατάλληλες εγκαταστάσεις και τον εξοπλισμό παραγωγής δηλητηριωδών χημικών αερίων.

Την εκπαίδευση των Ιρακινών στρατιωτών αναλαμβάνει η ανώτατη σχολή πολεμικής αεροπορίας στη Γερμανία. Που με όλα αυτά καταπατά την υπογραφή της συμφωνίας της Γενεύης το 1925 για την απαγόρευση των χημικών όπλων και έτσι γίνεται συνυπεύθυνη.

Καλούμε όλους τους φορείς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις δημοκρατικές ανθρωπιστικές δυνάμεις, τις παγκόσμιες επιτροπές αλληλεγγύης και τους δημοκράτες της Γερμανίας να πάρουν θέση για τις σφαγές και τη γενοκτονία του λαού στο Κουρδιστάν.

Να καταδικάσουν τη δικτατορία του Ιράκ.

Καλούμε όλους εσάς να ζητήσετε το λόγο για τη συνυπεύθυνη κυβέρνηση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, που τα μονοπώλια των χημικών όπλων της προμηθεύουν το Ιράκ. Σας καλούμε να συμπαρασταθείτε στο λαό του Κουρδιστάν.

–Η Ιρακινή Κυβέρνηση πρέπει να καταδικαστεί και να εξοστρακιστεί για το έγκλημά της κατά της ανθρωπότητας από τα Ηνωμένα Έθνη και τους ανάλογους διεθνείς οργανισμούς.

–Το καθεστώς των Μπάαθ στο Ιράκ χρησιμοποιεί όπλα κατά του άμαχου πληθυσμού και διαπράττει σφαγές. Τα έθνη που τους πουλούν όπλα και τους υποστηρίζουν φέρουν την ηθική και πολιτική ευθύνη γι’ αυτά. Πρέπει να σταματήσει αμέσως η πώληση όπλων στο Ιράκ και να τεθεί ένα τέλος στην οικονομική και πολεμική βοήθεια σ’ αυτό το κράτος.

Μαρτυρίες

Στις 22 Μαρτίου 1988, η FIDH (Federation Internationale des Ligues des Droits de lΉomme) Γαλλική Ομοσπονδία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, προσκόμισε στην επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα ένα φάκελο με την ονομασία «Κουρδικός Φάκελος». Σ’ αυτόν υπάρχουν όλες οι λεπτομέρειες για τον Κουρδικό λαό, και στα τέσσερα κομμάτια του Κουρδιστάν.

Θα αναφέρουμε μερικά μόνο από τα στοιχεία της βαρβαρότητας της εξουσίας των Μπάαθ στο Κουρδιστάν του Ιράκ που περιγράφονται στο φάκελο:

«Στο Ιράκ, η Ιρακινή Κυβέρνηση από χρόνια ακολουθεί μια πολιτική υποχρεωτικής αραβικής αφομοίωσης, χωρίς οι Κούρδοι να τη δέχονται. Τα δικαιώματα του Κουρδικού λαού καταπατούνται με τον πιο σκληρό τρόπο. Επικρατεί μια φοβερή κατάσταση που έφερε σε κίνδυνο την οντότητα αυτού του λαού».

«Από τον Απρίλιο του 1987 έκαψαν άλλα 700 χωριά ή τα γκρέμισαν με τις μπουλντόζες και τα ερείπωσαν, έτσι ο αριθμός των χωριών αυτών έφθασε τις 3.000».

«Περίπου 140 χιλιάδες Κούρδοι εξορίστηκαν στο νότο αφού ταλαιπωρήθηκαν και λεηλατήθηκαν».

Η FIDH προσκόμισε στην επιτροπή κατάλογο των ερειπωμένων 448 χωριών από τον Απρίλιο έως τον Μάιο του 1987.

«Μια επιτροπή έρευνας, της οποίας μέλος είναι και ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, εξακρίβωσε τη χρήση χημικών όπλων».

«Στις επιθέσεις που έκανε ο Ιρακινός στρατός από τα μέσα του Απρίλη κι εδώ, χρησιμοποίησε βόμβες με αέριο SENFEGAZ και DIPHOSGEN».

«Στις 16-22 Απριλίου, σε 28 χωριά στην περιοχή του Ερμπίλ, Σουλεϊμανίγε και Νταχόκ που ελέγχουν οι Κούρδοι, το αποτέλεσμα των χημικών βομβαρδισμών ήταν να σκοτωθούν 542 και να τραυματιστούν 1.200 άμαχοι, εκ των οποίων τα περισσότερα γυναικόπαιδα».

«Όπως έχει διαπιστωθεί από γιατρούς του Λονδίνου, η Ιρακινή κυβέρνηση δηλητηρίασε πολλούς Κούρδους πολεμιστές με ποντικοφάρμακο».

Επίσης γίνονται συλλήψεις ομαδικές και βασανιστήρια, πολλά άτομα έχουν κρεμαστεί χωρίς δίκη και άλλα χάθηκαν… Πρόκειται για πολύ συνηθισμένα καθημερινά γεγονότα. Οι παρακάτω περιπτώσεις είναι χαρακτηριστικές.

«Στις 18-20 Δεκέμβρη του 1987 στο στρατόπεδο Φετχίντγε και στις 28 Δεκέμβρη στο Στρατόπεδο της Μοσούλης κρέμασαν 31 άτομα τα οποία δεν είχαν καμία ανάμιξη πουθενά, παρά μόνο ένιωθαν συμπάθεια για το εθνικό κουρδικό κίνημα και στο PDK (Δημοκρατικό Κόμμα Κουρδιστάν-Ιράκ). Τα πτώματα παραδόθηκαν στις οικογένειές τους».

«Στο τέλος του Δεκέμβρη του 1987 στο Σουλεϊμανίγε κρέμασαν στην πλατεία της πόλης 46 νέους Κούρδους μαχητές μόνο και μόνο για να αποθαρρυνθεί ο λαός και να μη συμπαραστέκεται στο κουρδικό κίνημα».

«Στις παρακολουθήσεις και συλλήψεις πολλές φορές στόχος γίνονται τα μικρά παιδιά. Οι δυνάμεις ασφαλείας του Ιράκ πολλές φορές για να καταπιέσουν αυτούς που είναι ενάντια στην κυβέρνηση, αιχμαλωτίζουν τα παιδιά τους».

«Τον Σεπτέμβρη και στα μέσα του Οκτώβρη του 1987 στο Σουλεϊμανίγε, που βρίσκεται στα βόρεια του Ιράκ, συλλήφθηκαν 300 παιδιά ηλικίας μεταξύ 10 και 14 χρόνων. Από τα βασανιστήρια που δέχθηκαν αυτά τα παιδιά πέθαναν τα 72 και τα πτώματά τους παραδόθηκαν στις οικογένειές τους».

«Με σκοπό να αναγκάσουν τους Κούρδους να φύγουν από τα χώματά τους έκλεισαν τα σχολεία στο Κουρδιστάν, με συνέπεια να μείνουν χιλιάδες παιδιά χωρίς εκπαίδευση».

«Αγνοείται η τύχη χιλιάδων Κούρδων». Πριν από 4 χρόνια οι δυνάμεις ασφαλείας του Ιράκ συνέλαβαν 8 χιλιάδες άνδρες ηλικίας από 10 έως 88 χρόνων. Ανήκαν στη φυλή του Μπαρζάν, οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα Wodh, Τapa, Hareer, Dayani και Baherek της περιοχής Ερμπίλ εις γνώσιν της κυβέρνησης. «Στο διάστημα που ήταν σ’ αυτά τα στρατόπεδα, τους πήγαν στη Βαγδάτη και σε άλλες μεγάλες πόλεις και τους παρουσίασαν στο λαό ως Ιρανούς αιχμαλώτους του πολέμου Haj Omran στο τέλος Ιουλίου του 1983 και τους χλεύαζαν. Υπάρχουν σοβαρές πληροφορίες ότι αυτοί οδηγήθηκαν σε μυστικό στρατόπεδο κοντά στα σύνορα της Ιορδανίας» και έκτοτε αγνοούνται.

«Η FIDH έκανε πολλές φορές αιτήσεις στην πρεσβεία του Ιράκ στο Παρίσι να δοθεί βίζα σε επιτροπή έρευνας. Η κυβέρνηση του Ιράκ άφησε αναπάντητες αυτές τις αιτήσεις».

Η επιτροπή Preparatory στο Λονδίνο κυκλοφόρησε μια ανακοίνωση-ψήφισμα τον Νοέμβριο του 1987 με τίτλο: Εξαφανίστηκαν 8 χιλιάδες άμαχοι Κούρδοι. «Στις 30 Ιουλίου 1988, δυνάμεις ασφαλείας και στρατού περικύκλωσαν τα στρατόπεδα Κιουστάπα και Ντιάνα κοντά στο Ερμπίλ και μάζεψαν 8 χιλιάδες. άτομα από τη φυλή Μπαρζανί, ηλικίας από 10 έως 88. Τους φόρτωσαν σε στρατιωτικά φορτηγά και τους μετέφεραν στη Βαγδάτη; Τους εκτόπισαν; Τους φυλάκισαν; Τους βασάνισαν; Ή τους εκτέλεσαν;».

Στην ανακοίνωση υπάρχουν τα ονόματα των 2.280 ατόμων. Κάποια από αυτά είναι τα εξής:

1. Σέιχ Οσμάν του Αχμέτ γεν. 1931

2. Iμάμ Σέιχ Οσμάν Αχμέτ γεν. 1954

3. Ραντβάν Σέιχ Οσμάν Αχμέτ γεν. 1969

4. Μωχαμέτ Γιουσούφ γεν. 1910

5. Σαμέτ Μωχαμέτ Aπτί γεν. 1925

6. Σιγιαμάντ Σουλεϊμάν Χατζί γεν. 1972

7. Μωχαμέντ Μολλά Ναμπί γεν. 1904

8. Αχμέτ Αμπτουλλάχ Σαλμάν γεν. 1974

9. Ζουμπαΐρ Χαρές Σαντέκ γεν. 1900

10. Χασάν Χαμπίπ Αμπτουλλάχ γεν. 1966

Η Επιτροπή αυτή κάνει έκκληση σε όλες τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων να γίνουν ενέργειες για την τύχη αυτών των ανθρώπων.

Preparatory Committee

Ρ.Ο. Βοχ 607

London NW8-0DU

U.K.

Από τις 4 Απριλίου ώς τις 5 Ιουνίου 1987: Σε χωριά, στην επαρχία Ερμπίλ, εντός του ιρακινού εδάφους, το Ιρακινό καθεστώς εξετέλεσε πολυάριθμες χημικές επιθέσεις εναντίον μη πολεμικών στόχων, μέσα σ’ αυτό το ίδιο του έδαφος, ιδιαίτερα σε περιοχές ελεγχόμενες από τους διαφωνούντες Κούρδους.

«Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι απώλειες ζωής προξενήθηκαν από σοβαρή βλάβη του μυελού των οστών, από την ελάττωση του αμυντικού συστήματος και από εγκαύματα στις αεραγωγούς αναπνευστικές οδούς και στις κυψέλες των πνευμόνων».

Τα ολέθρια αποτελέσματα εξήγησε ο γιατρός Τζαλάλι, αναφέροντας ότι ευαίσθητοι ιστοί και όργανα είναι στο στόμα, οι μηροί, τα γεννητικά όργανα (θηλυκά και αρσενικά). Πρώτο σύμπτωμα της μόλυνσης, είπε, είναι ο ερεθισμός των ματιών και το θάμπωμά τους. Τα παρασκευάσματα είναι βαρύτερα από τον αέρα και γι’ αυτό κατεβαίνουν χαμηλά και εξαπλώνονται στο έδαφος.

Όσον αφορά την τοξικότητα των χημικών ουσιών (συνθετικών), ο γιατρός είπε ότι κατά την ελεγχόμενη ιατρική χορήγηση νιτρογενών συνθετικών είχαν χρησιμοποιηθεί για την καταστροφή καρκινικών κυττάρων, ενώ στην απ’ ευθείας επαφή με τα χημικά συνθετικά οι βλεννώδης ιστοί του στόματος, της μύτης και της αναπνευστικής οδού φέρουν σοβαρές βλάβες.

Κατά τα πρώτα συμπτώματα, είπε ο γιατρός Τζαλαλί, εμφανίζονται επώδυνες φυσαλίδες επάνω στο δέρμα, οι οποίες γρήγορα μεταβάλλονται σε κόκκινες και μαύρες και κατόπιν βαθαίνουν σε σοβαρά τραύματα, παρόμοια με κείνα που προξενεί το κάψιμο…

Οι βληθέντες με τοξικά αισθάνονται έναν έντονο πόνο στα πόδια, στα γεννητικά τους όργανα και στα μάτια. Ο πόνος είναι ένδειξη –προφανώς– των αρχικών συμπτωμάτων της επαφής με τα βλαβερά δηλητηριώδη συνθετικά που με την έκρηξη απελευθερώνονται. Τα μάτια εκείνων που προσβάλλονταν γίνονται γυαλιστερά, ερεθίζονταν και αυτομάτως χάνεται η όραση.

Οι εξετάσεις που έγιναν στα πτώματα αυτών που πέθαναν από το χημικό βομβαρδισμό της Χαλάπτσε απέδειξαν ότι οι θάνατοι προήλθαν από την εισπνοή κυανούχου αερίου.

‘Ενα θύμα της χημικής επίθεσης είπε μετά το χημικό βομβαρδισμό στο χωριό Κάνιμπορντ: «Μια βαριά μυρουδιά σκόρδου αμέσως διαχύθηκε, σε μια μεγάλη περιοχή, νιώσαμε να πνιγόμαστε και άρχισε μια δυνατή φαγούρα στα μάτια».

Η Διεθνής Αμνηστία έγραψε τα ονόματα 29 παιδιών, που εκτελέστηκαν πρόσφατα, τον τελευταίο Ιανουάριο. Όταν βρέθηκαν τα πτώματα διαπιστώθηκε ότι τα μάτια μερικών εξ αυτών είχαν εξορυχθεί (είχαν βγει έξω). Έτσι δημιουργήθηκε το ερώτημα για τον τρόπο εκτέλεσής τους. Δεν αποκλείστηκε η περίπτωση να έχουν χρησιμοποιηθεί σαν πειραματόζωα.

Ο διεθνής Τύπος

Η εφημερίδα «The Guardian» της 23ης Μαρτίου 1988 γράφει: «Δεν υπήρχαν τραύματα, αίμα ούτε ίχνη από την έκρηξη. Το δέρμα των πτωμάτων ήταν περίεργα αποχρωματισμένο, τα μάτια ανοικτά -όσα μάτια δεν είχαν εξαφανιστεί μέσα στις κόγχες τους- και μια ρευστή γλοιώδης (φαιά) ουσία σαν πηλός στο στόμα. Τα δάχτυλά τους ήταν στριμμένα».

Η εφημερίδα «The independent» της 23ης Μαρτίου 1988: «Η αναφερόμενη σφαγή των 5.000 Κούρδων κατά τις ιρακινές εφόδους με δηλητηριώδη αέρια, υπογραμμίζει ένα μεγάλου μεγέθους κίνδυνο στην άστατη Μ. Ανατολή, την ανάπτυξη της χημικής πολεμικής ικανότητας διαφόρων περιφερειακών δυνάμεων και τον φόβο ότι παρά τις προσπάθειες να χαλιναγωγηθούν αυτά τα όπλα, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ευρύτερα […] το Ιράκ κατά τα φαινόμενα έχει βοηθηθεί από τις βρετανικές, δυτικο-γερμανικές, ινδικές, αυστριακές, βελγικές και ιταλικές εταιρείες, παρά την απαγόρευση στις πωλήσεις των χημικών προϊόντων τα οποία θα ήταν δυνατό να χρησιμοποιηθούν στρατιωτικώς…[…] Υπάρχει απόδειξη ότι οι Ιρακινοί έριξαν βόμβες δηλητηριωδών αερίων επί των πόλεων διότι οι πατροπαράδοτοι Κούρδοι αντάρτες αγωνίζονταν για την αυτονομία».

Η γαλλική τηλεόραση της 23ης και 24ης Μαρτίου 1988: Διάφορα γαλλικά τηλεοπτικά δίκτυα παρουσίασαν φωτογραφίες από τις χιλιάδες ανθρώπων που μαρτύρησαν και επλήγησαν από το χημικό βομβαρδισμό της Χαλεπτσέ. Οι σχολιαστές της γαλλικής τηλεόρασης περιέγραψαν αυτό έγκλημα ως μη ανεκτό, αηδιαστικό και φρικτό. Μερικοί σχολιαστές θεώρησαν τα εγκλήματα του Σαντάμ φρικτότερα ακόμη κι από εκείνα του Χίτλερ.

Το Κανάλι 1 της γαλλικής τηλεόρασης σημείωσε ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που το καθεστώς της Βαγδάτης είχε αναπτύξει χημικά όπλα. Εντούτοις αυτή ήταν η πρώτη φορά που το Ιράκ είχε χρησιμοποιήσει τόσο ευρέως χημικά όπλα εναντίον αμάχων.

Η «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» της 23ης Μαρτίου 1988 γράφει: «Αυτό που συνέβη τον περασμένο χρόνο, κυρίως κατά την τελευταία εβδομάδα, σε μία απομακρυσμένη γωνία του βορειανατολικού Ιράκ, φανερώνει μεγάλη αγριότητα…». «Η ιρακινή απάντηση στη στρατιωτική επιθετικότητα του Ιράν και στην εξάπλωση της Κουρδικής αντίστασης υπήρξε σκληρή. Εκτός από τη συχνή χρησιμοποίηση των χημικών όπλων, πολλά χωριά έχουν κατεδαφισθεί και οι κάτοικοί τους μεταφέρθηκαν ομαδικώς σε στρατόπεδα στην άλλη πλευρά της χώρας. Ο Τζελάλ Ταλαμπανί, ο αρχηγός της PUK (Πατριωτικής Ενώσεως του Κουρδιστάν) την αποκαλεί γενοκτονία και η απάντηση της Διεθνούς Κοινότητας στις κραυγές κινδύνου των κουρδικών βάσεων ήταν –επί πολύ διάστημα– μια καταπνιγμένη σιωπή».

Β.Β.C. Ράδιο Γουόρλντ Σέρβις της 22-23 Μαρτίου 1988: Σε μία συνέντευξή του ο Άλιστερ Χέι, καθηγητής της Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λιντς, δήλωσε: «Οι Κούρδοι είχαν προ μηνών ισχυρισθεί ότι επί ένα χρόνο και περισσότερο ότι το Ιράκ χρησιμοποιούσε εναντίον τους χημικούς παράγοντες. Όμως, αυτή η τελευταία περίπτωση φαίνεται να είναι η πρώτη πραγματικά τεκμηριωμένη περίπτωση που έχουμε, ότι έχουν χρησιμοποιηθεί χημικοί παράγοντες.

Το Ιράκ έχει χρησιμοποιήσει χημικούς παράγοντες κατά του Ιράν, σε μία ευρύτατη κλίμακα, επί τρία χρόνια τώρα. Και, μολονότι η Δύση και άλλες χώρες καταδίκαζαν μια τέτοια χρησιμοποίηση, η χώρα (Ιράκ) αισθάνεται ακόμη αρκετά ασφαλής ώστε να χρησιμοποιεί χημικούς παράγοντες.

Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν προβεί σε τρεις έρευνες επί της χρησιμοποίησης χημικών πολεμικών παραγόντων στον πόλεμο Ιράν-Ιράκ και δήλωσαν απερίφραστα και για οι τρεις περιπτώσεις ότι το Ιράκ έχει χρησιμοποιήσει χημικούς πολεμικούς παράγοντες.

Παρ’ όλο που η διοίκηση των Μπάαθ έχει υπογράψει τη συμφωνία της Γενεύης του 1925 για την απαγόρευση των χημικών όπλων, έχει καταπατήσει αυτή τη συμφωνία».

Και ενώ οι διάφορες διεθνείς οργανώσεις κατηγόρησαν το Ιράκ στις 17-18.03.1988 για τη χρήση χημικών όπλων, ο υπουργός εξωτερικών Ταρίκ Αζίζ ανακοίνωσε τα εξής: «Θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα είδη όπλων που έχουμε στα χέρια μας για να υπερασπίσουμε τα εδάφη της χώρας μας».

Ποιανού εδάφη!… Ο Κουρδικός λαός, με ιστορία δέκα χιλιάδων χρόνων, και το Κουρδιστάν, ποιανού έδαφος είναι;

Ο υπουργός Εξωτερικών και Εμπορίου Χιουσάν Τεβφίκ στις 27.3.1985 σε δήλωση που έκανε στην εφημερίδα «Ελ Ένμπα» του Κουβέιτ δηλώνει: «Το Ιράκ θα επωφεληθεί από τα χημικά όπλα για να υπερασπιστεί την τιμή του λαού του».

Η τιμή των αποικιοκρατών είναι να κρατούν ένα άλλο έθνος καταπιεσμένο για να μπορέσουν να το εκμεταλλεύονται περισσότερο, για να στήνουν κρεμάλες, να βασανίζουν ανυπεράσπιστους ανθρώπους και να κάνουν μαζικούς εκτοπισμούς.

Εάν όλα αυτά δεν αρκούν και δεν μπορούν να καταπνίξουν τη θέληση και την επιθυμία του Κουρδικού λαού για λευτεριά, τότε κάνουν μαζική γενοκτονία με τα χημικά όπλα;

Αυτή είναι η αντίληψη της δικτατορίας των Μπάαθ για την τιμή του λαού τους.