«Εγεννήθηκα στα 1770.
Όταν εγλύτωσα από την Καστάνιτζα είμουν χρονών 10.
Διαμονή Μάνης χρόνια 2.
Εις την Αλωνίσθενα χρόνια 3.Διαμονή Μάνης χρόνια 2.
Εις τα Σαμπάσικα χρόνια 12.
Εποχή της νεότητος, 5 χρόνια ανύπανδρος και άλλους 7 χρόνους υπανδρευμένος· 27 χρόνους είχα όταν με επρωτοκυνήγησαν.
Αρματωλός και κλέφτης αλληλοδιαδόχως χρόνια 5.
Φερμάνι Βασιλικό διά εμένα και τον Πετιμεζά στα 1802.
Το δεύτερο φερμάνι τον Ιανουάριον 1806, και το Πατριαρχικό Συνοδικό.
36 χρόνων ήμουν όταν επήγα εις την Ζάκυνθο.
50 χρόνους είχα όταν εβγήκα εις την επανάστασι».
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης - Απομνημονεύματα.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο «Γέρος του Μοριά», Θεόδωρος Κολοκοτρώνης υπαγόρευσε στον λόγιο Γεώργιο Τερτσέτη τα «Απομνημονεύματά» του, τα οποία αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση και ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία της νεοελληνικής γραμματείας.
Τα απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη αποτελούν τη μια εκ των τριών προφορικών αφηγήσεων αγωνιστών του απελευθερωτικού αγώνα του '21, που κατέγραψε ο Γεώργιος Τερτσέτης. Η κομβική για τον αγώνα μορφή του Κολοκοτρώνη κατέχει περίλαμπρη θέση στο πάνθεον των ηρώων της νεώτερης ελληνικής ιστορίας ενώ, τα απομνημόνευματά του φέρουν τη θέρμη του ανθρώπου που δεν είναι μονάχα αυτόπτης, αλλά και πρωταγωνιστής των γεγονότων που ιστορεί. Η μαρτυρία του, θα είχε χαθεί αν ο Επτανήσιος ποιητής και δικαστής δεν τον έπειθε να ιστορήσει τα έργα του.
Οι δυο άνδρες είχαν συνδεθεί κατά τη διάρκεια της γνωστής δίκης (1834), όταν η βαυαρική αντιβασιλεία θέλησε, για πολιτικούς λόγους να καταδικάσει σε θάνατο τον «Γέρο του Μοριά» και ο Τερτσέτης που ήταν ένας από τους δικαστές, αρνήθηκε να υπογράψει τη θανατική του καταδίκη. Με την επιχειρηματολογία του κατόρθωσε να κάμψει τις αντιρρήσεις και τους δισταγμούς του αναλφάβητου Γέρου, ενώ σχετικά με τα λίγα γράμματα που γνώριζε, ο Τερτσέτης συνήθιζε χαρακτηριστικά να λέει: «Λες δεν ηξεύρεις γράμματα και πολλά ηξεύρεις. Τα λόγια είναι γράμματα! Μίλειε κι εγώ γράφω!».
Έτσι, το 1851, εκδίδεται η «Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 εώς τα 1836».
Τα «Απομνημονεύματα» που ο Κολοκοτρώνης υπαγόρεψε στον Γεώργιο Τερτσέτη, ξεχωρίζουν ως κειμήλιο λόγου, πατριωτισμού, παρατηρητικότητας, απλότητας, ζωντάνιας και αγνής λαϊκής θυμοσοφίας...
Διαβάστε περισσότερα: http://www.pare-dose.net
εδώ το βιβλίο σε pdf http://www.ebooks4greeks.gr
Το καλοκαίρι του 1836 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αφηγείται στον Γεώργιο Τερτσέτη επί δύο μήνες γεγονότα από τη ζωή και την δράση του στην επανάσταση.
Τα απομνημονεύματα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, είναι μια ανεκτίμητη πηγή της Εθνικής μας Ιστορίας, που φωτίζει γεγονότα της επαναστάσεως του 1821.
Οι μάχες που έλαβε μέρος περιγράφονται με ακρίβεια, απλότητα και μετριοφροσύνη. Ο Κολοκοτρώνης δεν γνώριζε γράμματα και έτσι υπαγορεύει
τα απομνημονεύματά του στον Γεώργιο Τερτσέτη ο οποίος συνήθιζε χαρακτηριστικά να του λέει: «Λες δεν ηξεύρεις γράμματα και πολλά ηξεύρεις.
Τα λόγια είναι γράμματα! Μίλειε κι εγώ γράφω!».
Οι δυο άνδρες είχαν συνδεθεί κατά τη διάρκεια της γνωστής δίκης το 1834,
όταν η Βαυαρική αντιβασιλεία θέλησε για πολιτικούς λόγους να καταδικάσει
σε θάνατο τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και ο Τερτσέτης που ήταν ένας από
τους δικαστές, αρνήθηκε να υπογράψει τη θανατική του καταδίκη.
Το βιβλίο εκδόθηκε με τίτλο
«ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ Από τα 1770 έως τα 1836″
αλλά πλέον το αναφέρουμε ως
«Τα απομνημονεύματα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη».
==============================================================
| Εκδότης | ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ |
| Σειρά | ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ 3 |
| Χρονολογία Έκδοσης | Δεκέμβριος 1981 |
| Επιμέλεια | ΓΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΣΟΣ ΑΘ. |
(...) Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης παιδικόν βίον δεν εγνώρισε.
Και διότι δέκα χρονών έμεινεν ορφανός και διότι οι περιστάσεις της ζωής του τον επεχρέωσαν να μεταπηδήση αμέσως από την παιδικήν ηλικίαν εις την εφηβικήν
και εν συνεχεία εις την ανδρικήν. Εις ηλικίαν 20 ετών ήτο πλέον έγγαμος.
Δεν ημπορούμεν λοιπόν να ομιλούμεν δι' εγγράμματον Κολοκοτρώνην.
Αγράμματος παρέμεινε δια βίου, αλλ' όχι αναλφάβητος ή απαίδευτος.
Γραφήν και ανάγνωσιν στοιχειώδη έμαθε κοντά εις ένα μοναχόν
(...). Αφηγείται εις την αυτοβιογραφίαν του:
"Εις τον καιρό της νεότητος, οπού ημπορούσα να μάθω κάτι τι, σχολεία δεν υπήρχαν·
μόλις ήσαν μερικά σχολεία, εις τα οποία εμάθαιναν να γράφουν και να διαβάζουν.
Οι παλαιοί κοτζαμπασήδες, οπού ήσαν οι πρώτιστοι του τόπου, μόλις ήξευραν
να γράφουν το όνομά τους.
(...) Υπήρξε λοιπόν και έμεινεν ο Κολοκοτρώνης μαθητής του ελευθέρου σχολείου
του ελληνικού λαού. Ολιγογράμματος και πολυμαθής.
Ασπούδαστος και βαθύς γνώστης της λαϊκής σοφίας. Εύστροφος, χαριτολόγος, αποφασιστικός, με μεγάλην θέλησιν και σύνεσιν.
Συνεκέντρωνε μέσα του το αθάνατον ηρωικόν πνεύμα των Ελλήνων όπως
το συνέλαβεν η Αρχαιότης, το διέπλασεν ο Μεσαιωνικός Ελληνισμός και το εβίωσεν
ο ελληνικός λαός. (...)
(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου