...μπορεί ο Χρόνος να θεραπεύσει τις πληγές;

*Mπορεί ο Χρόνος να θεραπεύσει τις πληγές;
- Έχουμε βρει ότι ο Χρόνος είναι ο πυρήνας της ψυχολογικής πληγής.
   ο Χρόνος είναι ο πυρήνας της πληγής. 

*Μπορεί την ίδια στιγμή ο Χρόνος να θεραπεύσει την πληγή; 
- Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Χρόνος θεραπεύει μέσω της λησμονιάς. 

*Είναι δυνατόν να ξεχάσουμε την πληγή; 
  Ή αυτό που συμβαίνει είναι ότι σταδιακά κρύβουμε την πληγή/πόνο 
  σε βαθύτερα στρώματα της συνείδησης που οι επιστήμονες και 
  οι ψυχολόγοι τα λένε "υποσυνείδητο; 
- Έτσι η πληγή μοιάζει να είναι λιγότερο επώδυνη σε συνειδητό επίπεδο. 
Και σιγά σιγά έρχεται αυτή η αίσθηση ότι ξέχασα/ξεπέρασα την πληγή. 
Αλλά αν κάποιος είναι πιο σοβαρός, πιο παρατηρητικός θα ανακαλύψει ότι 
η πληγή ακόμη επιδρά από το κρυφό μέρος που βρίσκεται, υποσυνείδητα, ύπουλα, 
πολύ επικίνδυνα προκαλώνας ανεξήγητο πόνο και θλίψη. 
Φαίνεται ότι αυτή είναι η συνεχώς αυξανόμενη θλίψη της ανθρωπότητας. 
Είναι η θλίψη που γίνεται αισθητή όταν κάποιος δεν απασχολεί το μυαλό του 
με διάφορες ευχάριστες ή μη αποδράσεις (συνήθειες, κουτσομπολιό, 
μηχανική εργασία κλπ). 
Αυτή η θλίψη φέρνει κατάθλιψη σύγχυση και μοιάζει να είναι από τα πιο τρομακτικά 
προβλήματα της ανθρωπότητας.

*Οπότε τι κάνουμε;

- Ο χρόνος δεν θεραπεύει πληγές. 
Η αποδοχή του συμβάντος που προξένησε την πληγή, κλείνει τις πληγές, 
διότι όλες προξενούνται από τον εγωισμό της μη αποδοχής.

Ο χρόνος είναι απαραίτητος για να σε βοηθήσει να δεις τα πράγματα από 
άλλη οπτική και κυρίως πιο ψύχραιμα δίχως συναισθηματική φόρτιση. 
Βέβαια είναι επιλογή σου πώς θα διαχειριστεις τον πόνο που σου άφησε η πληγή. 
Υπάρχουν δύο επιλογές: 
- Μπορείς να γίνεις σκληρός και να μια ζωή να αυτοπροστατεύεσαι 
για να μην ξαναπονέσεις ,αδιαφορόντας αν έτσι προκαλείς πόνο 
στους άλλους και εν τέλει μείνεις μόνος. 
- Υπάρχει και η δεύτερη επιλογή που ο πόνος γίνεται αφορμή συνάντησης 
με τον Θεό και τους άλλους, και δάσκαλος και σου μαθαίνεις να συμπονάς 
και να αγαπάς.

...όλα είναι θέμα επιλογής και εσωτερικής τοποθέτησης...