...σιγά-σιγά και ύπουλα...

...στο Λονδίνο δεν είναι που ήταν αυτές τις μέρες αυξημένα
τα μέτρα ασφαλείας?
Ποιό το αποτέλεσμα?
Το παιχνίδι χάνεται σιγά σιγά και ύπουλα...από την αβουλία τους ή την ανικανότητά τους -δεν ξέρω...- να αντιμετωπίσουν τον εχθρό.
Ο μουσουλμάνος δήμαρχος του Λονδίνου δεν καταδίκασε την επίθεση!!
Τι όχι ?

Οι Εγγλέζοι την έχουν βάψει.
Ολόκληρες πόλεις έχουν αλλάξει χρώμα προ καιρού.
Και το χρωμα είναι βεβαια το λιγοτερο.
Η ΕΕ εθελοτυφλεί!
Οι πολιτικές της ωχριούν εμπρός στις ανάγκες που δημιουργούνται.
Ολοι οι μουσουλμάνοι βέβαια δεν είναι τρομοκράτες αλλά όλοι οι 
τρομοκράτες είναι μουσουλμάνοι.
Αυτοί,εν ψυχρώ σκοτώνουν αθώο κόσμο στο όνομα του Αλλάχ!!!
...αυτό για τον Αλλάχ - That for Allah - هذا هو في سبيل الله
κραυγάζουν όταν σκοτώνουν αθώους...

...και οι οργανωμένες Δυτικές μουσουλμανικές κοινότητες σφυρίζουν 
αδιάφορα...
*Να μην αναφέρουμε τις Ανατολικές,πχ Σαουδική Αραβια κλπ!!

Εχουμε πάθει *Μιθριδατισμό...;
Εμείς ως χώρα αλλά και η ΕΕ ως σύνολο επείγει να εφαρμόσουμε 
δυναμικές πολιτικές το συντομότερο δυνατόν...

...η ανθρωπότητα χάνει το παιχνίδι, ΥΠΟΥΛΑ...
...με λίγα λόγια:no hope!

...και θα σβήσει πάλι απόψε ο Πύργος του Άιφελ,
στις 00Η45 τοπική ώρα, στη μνήμη των θυμάτων στο
London & BoroughMarket καθώς επίσης μεσίστιες θα κυματίζουν 
οι σημαίες στη Γαλλία και αλλού...για τον ίδιο λόγο.
Έτσι όπως πηγαίνει κατά διαόλου η ανθρωπότητα, σε λίγο όλα 
τα διάσημα μνημεία παγκοσμίως θα παραμένουν συνέχεια σβηστά 
και οι σημαίες θα κυματίζουν μεσίστιες.

ΥΓ: Είδε κανείς να σβήνουν μνημεία, να κατεβαίνουν σημαίες 
ή να χύνονται δάκρυα για τα 80+ θύματα της τρομοκρατικής 
επίθεσης προχθές στην διπλωματική συνοικία της Καμπούλ ή αλλού;

Δεν πάμε κατά διαόλου...φθάσαμε!!!!

~

*Μιθριδατισμός αποκαλείται 
η πρακτική της αυτοπροστασίας από τη δράση ενός δηλητηρίου μέσω 
της σταδιακής αυτοχορήγησης σε μη θανατηφόρες δόσεις.

Η λέξη προέρχεται από το θρυλικό τελευταίο βασιλιά του Πόντου, 
Μιθριδάτη τον Στ' Ευπάτορα Διονύσιο (132-63 π.Χ.), που, επειδή 
φοβόταν μήπως τον δηλητηριάσουν, δηλητηρίαζε περιοδικά ο ίδιος 
τον εαυτό του με μικρές μη θανατηφόρες δόσεις δηλητηρίου. 
Ο ίδιος αντιστάθηκε στον ρωμαίο Πομπήιο, προσπαθώντας να 
διαφυλάξει τα κεκτημένα του ελληνιστικού του βασιλείου στον Πόντο, 
αλλά ηττήθηκε. Μετά την ήττα, για να μην πέσει στα χέρια του 
Πομπήιου και των στρατιωτών του, θέλησε να αυτοκτονήσει. 
Δεν τα κατάφερε, όπως είναι φυσικό, γιατί ο οργανισμός του είχε 
ήδη εθιστεί στο δηλητήριο. 
Ο σπουδαίος γιατρός της αρχαιότητας Γαληνός, στο έργο του 
«Γαληνική Φαρμακευτική» περιγράφει τη σύσταση των δηλητηρίων 
που χρησιμοποιούσε ο καχύποπτος, αλλά και υπερήφανος Μιθριδάτης.

Μιθριδατισμός εφαρμόζεται με την κυριολεκτική σημασία της λέξης 
στους υπαλλήλους ζωολογικών κήπων και κυρίως σε όσους φροντίζουν 
ερπετά και έντομα.

Μια μορφή μιθριδατισμού είναι και ο εμβολιασμός που κάνουμε 
στα παιδιά και στους μεγάλους, για να αποκτήσουν ανθεκτικότητα 
στα μικρόβια και για να μην νοσήσουν.

Ο μιθριδατισμός, όμως, είναι και μια τεχνική της λογοτεχνίας,
πχ. ο νεαρός Νταντέ, ως κόμης Μοντεχρίστο, στο πολυδιαβασμένο 
μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου Δουμά, θα συμπεριφερθεί με μιθριδατισμό, δείχνοντας ανοσία σε όλες τις ανήθικες πράξεις που απέρριπτε, πριν 
μπει στη φυλακή, για να αποδώσει δικαιοσύνη σε έναν κόσμο αδικίας.

Σήμερα, όμως, μιλάμε για μιθριδατισμό, 
όταν έχουμε εξοικειωθεί σε κάθε λογής 
ανεπιθύμητη κατάσταση και παύουμε 
να αντιδρούμε σε αυτή.

φΡ