Σελίδες

Τρίτη 20 Ιουνίου 2017

...τι έγραφε ο Αμερικανός Paul Porter, για την Ελλάδα 70 χρόνια πριν…


Το 1947, ο Πωλ Πόρτερ, επικεφαλής της Επιτροπής για την Αμερικανική βοήθεια 
στην Ελλάδα, επισκέφθηκε τη χώρα προκειμένου να υποβάλει τα συμπεράσματά του…
Συνέταξε τη γνωστή έκθεση ή Μνημόνιο Πόρτερ. 

Σε αυτή την έκθεση, περιγράφεται η Ελλάδα πριν από 70 χρόνια. 
Οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες, οι εφοπλιστές και βέβαια ο απλός κόσμος.
Γράφει ο Πόρτερ
«Απ΄ ό,τι μπόρεσα να διαπιστώσω, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμιάν άλλη 

πολιτική πρακτική από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια ώστε να διατηρηθεί 
στην εξουσία απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος. […] στόχος της είναι 
να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομίων μίας 
μικρής κλίκας εμπόρων και τραπεζιτών, οι οποίοι αποτελούν την αόρατη εξουσία 
στην Ελλάδα.
Η κλίκα αυτή είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει με κάθε μέσο τα οικονομικά της συμφέροντα και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το τι μπορεί να στοιχίσει αυτό 
στην οικονομία της χώρας. Τα μέλη αυτής της κλίκας επιθυμούν να διατηρήσουν 
άθικτο ένα φορολογικό σύστημα που τους ευνοεί, με αληθινά σκανδαλώδη τρόπο.
Αντιτίθενται στον έλεγχο συναλλάγματος, γιατί αυτό θα τους εμποδίσει να εξάγουν 
τα κέρδη τους στις τράπεζες του Καΐρου και της Αργεντινής. Δεν διανοήθηκαν ποτέ να επενδύσουν τα κέρδη τους στη δική τους χώρα για να βοηθήσουν στην αναστήλωση 
της εθνικής οικονομίας.
Τα συμφέροντα των εφοπλιστών προστατεύονται επίσης με σκανδαλώδη τρόπο. 
Η ελληνική εμπορική ναυτιλία ανθεί στην εποχή μας και οι εφοπλιστές κερδίζουν 
τεράστια ποσά, αλλά το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος δεν απο-κομίζει κανένα 
όφελος απ΄ αυτό. Οι μισθοί των ναυτικών γυρίζουν στην Ελλάδα, αλλά οι 
εφοπλιστές ασφαλίζουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών τους στις ξένες χώρες.
Κάθε επιχείρηση θα έπρεπε να πληρώνει μια σημαντική εισφορά στο κράτος, 
κάτω από την προστασία του οποίου λειτουργεί. Αυτό ισχύει κατά κύριο λόγο για 
την περίπτωση των εφοπλιστών, που τα μεγαλύτερα κέρδη τους προέρχονται από 
τα «Λίμπερτι», τα οποία τους παραχώρησε η αμερικανική Ναυτική Αποστολή 
με την εγγύηση του ελληνικού κράτους.
Οι περισσότεροι απ' αυτούς είναι άνθρωποι πολύ γοητευτικοί, που μιλάνε πολύ καλά 
τα αγγλικά(*). Είναι πάντοτε πρόθυμοι, όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν την 
αμερικανική αποστολή για τα δικά τους συμφέροντα.
Θυμάμαι ακόμα ένα από τα πιο επίσημα γεύματα ενός από τους σημαντικότερους 
τραπεζίτες, που με είχε καλέσει στη βίλα του των Αθηνών.
Είχε τρεις σερβιτόρους με λιβρέα, μια ποικιλία απ΄ τα πιο φίνα κρασιά και φαγητά 
διάφορα, περίφημα γαρνιρισμένα. Κατά τη διάρκεια του γεύματος, ένας από τους αντιπροσώπους της κλίκας που ανέφερα άρχισε να εξυμνεί τις ομορφιές της ζωής 
κοντά στη θάλασσα, καθώς και τις χαρές των αριστοκρατικών σπορ.
Η αντίθεση ανάμεσα στο γεύμα αυτό και στα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα 
στους δρόμους της Αθήνας είναι πραγματικά τρομερή.
Εδώ δεν υφίσταται κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. 
Αντ΄ αυτού υπάρχει μια χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικοί από 
τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με 
τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα.
Υπάρχει μεγάλη ανομοιομορφία εις το βιοτικόν επίπεδον και τα εισοδήματα 
ανά την Ελλάδα. Οι κερδίζοντες, δηλαδή οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι κερδο-σκόποι 
και οι μαυραγορίται, διάγουν εν πλούτω και χλιδή, το πρόβλημα δε αυτό ουδεμία 
κυβέρνησις το αντιμετώπισεν αποτελεσματικώς. Εν τω μεταξύ αι λαϊκαί μάζαι περνούν 
μιαν αθλίαν ζωή.
Οι κερδίζοντες είναι σχετικώς ολίγοι τον αριθμόν και ο συνολικός πλούτος των, περιερχόμενος εις τό σύνολον του πληθυσμού θα επέφερε ελάχιστη βελτίωσιν 
των γενικών συνθηκών διαβιώσεως. Αλλα ο πολυτελής τρόπος ζωής των εν μέσω 
της φτώχειας συντείνει εις το να εξοργίζει τας μάζας και να υπογραμμίζει την δυστυχία 
των πτωχών.
Δύο και ήμισυ έτη μετά την απελευθέρωσιν η Ελλάς ευρίσκεται εις μίαν κατάστασιν νεκρώσεως παρά την ούσιαστικήν έξωτερικήν βοήθειαν και την αρμοδίαν εξωτερικήν καθοδήγησιν.
Εις ολόκληρον την χώρα, απ΄ άκρου εις άκρη, κυριαρχεί μία γκρίζα ανυπεράσπιστη, 
βαθιά έλλειψη πίστης για το μέλλον – μία έλλειψη πίστης που οδηγεί σε πλήρη 
απραξία προς το παρόν. Οι άνθρωποι έχουν παραλύσει από την αβεβαιότητα 
και τον φόβο, οι επιχειρηματίαι δεν επενδύουν, οι καταστηματάρχαι δεν αποθηκεύουν προμήθειες.»
*με πληροφορίες από http://www.kraou.gr/diav


Με την ονομασία Έκθεση Πόρτερ, ή Μνημόνιο Πόρτερ φέρεται στη νεότερη 
ελληνική ιστορία η έκθεση που συνέταξε ο Πωλ Α. Πόρτερ, αρχηγός της αμερικανικής αποστολής στην Ελλάδα το 1947, ενόψει της οικονομικής βοήθειας του δόγματος 
Τρούμαν, εξ ου και το όνομά της.
Το σχέδιο προέβλεπε τη βοήθεια των κυβερνήσεων Ελλάδας, Τουρκίας και Ιράν να αντιμετωπίσουν τον “επαπειλούμενο κομουνιστικό κίνδυνο”. 
Ο Τρούμαν είπε πως «εάν η Ελλάδα και η Τουρκία δεν λάμβαναν τη βοήθεια, 

τότε ήταν αναπόφευκτο να πέσουν στον κομουνισμό κι αυτό θα άνοιγε τον 
ασκό του Αιόλου για όλη την περιοχή».
Στις 10 Μαΐου 1947 το Κογκρέσο ενέκρινε το σχέδιό του. Η στρατιωτική και οικονομική βοήθεια που δόθηκε σε Ελλάδα και Τουρκία ανήλθε στα 400 εκατομμύρια δολάρια. 
Όμως το πιο ενδιαφέρον αυτής της ιστορίας είναι το πως φθάσαμε σ΄ αυτό το Σχέδιο.

Και είναι ενδιαφέρον για τις “συμπτώσεις” εκείνης της εποχής με τη σημερινή.
Όλες αυτές αποτυπώνονται σε μία έκθεση που έγινε γνωστή με το όνομα του 

συντάκτη της: πρόκειται για την έκθεση Πόρτερ Με το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου,
ο κόσμος είχε πάλι “μοιραστεί”. 
Η Βρετανία παρέδιδε τα “κλειδιά” του κόσμου στις ΗΠΑ. 

Στις αρχές του 1947, ο εμφύλιος κορυφώνεται στην κατεστραμμένη από το 
πόλεμο Ελλάδα. 
Ο Αμερικανός πρόεδρος Τρούμαν στέλνει στην Ελλάδα έναν απεσταλμένο του,

τον Πωλ Πόρτερ. Είναι επικεφαλής της “Αποστολής Οικονομικής Έρευνας”. 
Με απλά λόγια ο Πόρτερ έπρεπε να συντάξει μία έκθεση στην οποία θα αποφαινόταν αν …είμασταν συμφέρουσα επένδυση για τα αμερικανικά συμφέροντα.
Ο Πωλ Πόρτερ χρειάστηκε δυο μήνες για να συντάξει την έκθεσή του.
Στις 28 Μαρτίου 1947 την κατέθεσε στ
η Βουλή των ΗΠΑ. 
Διαβάστε μερικά αποσπάσματα εδώ: http://www.logiosermis.net/2016/07/paul-porter
Ο Πωλ Άλντερμαντ Πόρτερ ήταν Αμερικανός δικηγόρος, διπλωμάτης και πολιτικός. 
Υπήρξε πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Επικοινωνιών, ενώ αργότερα 
υπήρξε συνιδρυτής των δικηγορικών γραφείων, γνωστών μέχρι σήμερα 
Άρνολντ εντ Πόρτερ στην Ουάσιγκτον.
Ο Πωλ Άλντερμαντ Πόρτερ αναμίχθηκε στην νεότερη ελληνική ιστορία ως αρχηγός αμερικανικής αποστολής στην Ελλάδα το 1947, όπου επέβαλε διαχειριστικούς και δημοσιονομικούς όρους ενόψει εφαρμογής του δόγματος Τρούμαν
Ο Π. Α. Πόρτερ δεν θα πρέπει να συγχέεται με τον Πωλ Ρόμπερτ Πόρτερ επίσης 
Αμερικανό επιτετραμμένο, αρχηγό αποστολής Οικονομικής Συνεργασίας στην Ελλάδα, 
την περίοδο 1949-1951.



σχόλιο από i-rena
Ενας κακόβουλος ή ενας γνώστης του πολιτικώς γίγνεσθαι ή ακόμη άνθρωπος 
μυημένος σε μακρόπνοα πολιτικά σχέδια μεγάλων κρατών θα έλεγε,
ότι βεβαίως και εγνώριζε τι και πως θα είναι στην Ελλάδα,καθώς οι ίδιοι είναι 
και οι χαράκτες της πολιτικής των "εξαρτημένων κρατών"...!!!
Τίποτε δεν άλλαξε από τότε και τίποτε δεν θα αλλάξει στο μέλλον!
Αυτοί ακριβώς είμαστε!!

Προσφιλές σπόρ.τα κονομάνε κλέβοντας ασύστολα τη χώρα και με γνωστές 
νομιμοφανείς μεθόδους το προϊόν της άνομης και ασύστολης κονόμας 
σε φορολογικούς παραδείσους.Το κόστος της πτώχευσης ας το σηκώσουν 
τα συνήθη κορόϊδα...
Οι απόγονοι των πολιτικών του τότε! κυβέρνησαν τη χώρα ας προσέχει ο πολίτης
ποιόν ψηφίζει!
φΡ


ΖΗΤΕΙΤΑΙ: ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΙ
Ζητείται: ένα θαύμα για την Ελλάδα
Ημερολόγιο ενός προεδρικού απεστελμένου, 
20 Ιανουαρίου - 27 Φεβρουαρίου 1947
Paul A. Porter
μετάφραση: Νερίνα Κιοσέογλου
επιμέλεια: Μιχάλης Μ. Ψαλιδόπουλος, Σπύρος Βρετός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου