... η Ειρήνη τρέχει φοβισμένη στα πυρηνικά καταφύγια...

...και ποιος ξέρει τι θα δούμε ακόμα 
το όνειρο της ζωής γίνετε ένας τρομερός εφιάλτης...
και η αγάπη ματώνει από μίσος και φανατισμό....
ανθρώπων έργα...
Χθες η Βαρκελώνη...αύριο κάπου άλλού...
τα περιστέρια έμειναν μόνα...μπροστά στα κλειστά κτήρια...
και η Ειρήνη τρέχει φοβισμένη στα πυρηνικά καταφύγια...
σκόνη παντού...και φόβος.
Ο άνθρωπος να σκοτώνει τον άνθρωπο...και να το λέμε Ζωή...
.....και από τα ανοιχτά παράθυρα των σπιτιών της Ανδαλουσίας να 
ακούγονται μουσικές από θεϊκές κιθάρες...γιά μιαν άλλη ζωή...που χάνετε...!