Η Αθηνά ήταν η αγαπημένη κόρη του Δία. Μητέρα της ήταν η Μήτις, πρώτη σύζυγος του Δία. Ο Δίας, φοβούμενος ότι η Μήτις θα γεννούσε ένα γιο ισχυρότερο από τον ίδιο, ζήτησε ένα βοτάνι από τη γιαγιά του που όποιος το έτρωγε γινόταν μικρός σαν το δάχτυλο.
Η Γαία του έκανε τη χάρη και αυτός έτρεξε στη Μήτιδα και της το έδωσε να το καταπιεί, λέγοντας πως θα έκανε γερά παιδιά.
Έτσι κι έγινε μα σε λίγο η Μήτιδα άρχισε να μικραίνει.
Τότε ο Δίας άνοιξε το τεράστιο στόμα του και την κατάπιε.
Κατέφυγε δηλαδή στο κόλπο του πατέρα του, αλλά ο ίδιος εξαφάνισε και τη σύζυγό του μαζί με το παιδί που είχε στην κοιλιά της.
Ο Δίας από τη στιγμή που κατάπιε τη Μήτιδα κατέκτησε ολόκληρη τη σοφία του κόσμου.
Μετά από μερικές μέρες άρχισε να υποφέρει από πονοκεφάλους.
Ο Δίας βογκούσε από τους πόνους! όλες οι θεές προσπαθούσαν να τον καταπραΰνουν με μαγικά βότανα, αλλά τίποτε.
Ούρλιαζε και χτυπιόταν καταγής, έτσι που ολόκληρος ο Όλυμπος αντιλαλούσε και σειόταν από τις σπαρακτικές του φωνές.
Μια νύχτα που δεν άντεχε άλλο, κάλεσε τον Ήφαιστο να έρθει στο παλάτι του.
Μόλις τον είδε ο Δίας του είπε: - Γρήγορα Ήφαιστε, δώσε μια με το σφυρί σου στο κεφάλι μου για να με γλιτώσεις μια και καλή απ' αυτό το μαρτύριο.
Ο νεαρός θεός σήκωσε το τεράστιο σφυρί και το κατέβασε μ' όλη του τη δύναμη στο κεφάλι του πατέρα του. Τότε μπροστά στα κατάπληκτα μάτια των Ολυμπίων ξεπετάχτηκε από το κεφάλι του Δία μια γαλανομάτα κόρη πάνοπλη.
Κρατούσε ασπίδα, φορούσε περικεφαλαία και κουνούσε απειλητικά το δόρυ της.
Ήταν η Αθηνά, πολεμική θεά μα και προστάτιδα της σοφίας που κληρονόμησε την παντοδυναμία του πατέρα της και τη σύνεση της Μήτιδας.
Την ώρα της γέννησής της έβγαλε μια πολεμική κραυγή που έκανε τον Όλυμπο να σειστεί ολόκληρος και έφτασε ως τα πέρατα του κόσμου.
Η γη τραντάχτηκε και η θάλασσα ταράχτηκε, πελώρια κύματα σηκώθηκαν απειλητικά και τη σκέπασαν.
Ο Ήλιος σταμάτησε το ολόχρυσο άρμα του και παρακολουθούσε τη θεά μέχρι να βγάλει την πανοπλία της από το αδύναμο ακόμη κορμί της.
Σε λίγο σταμάτησε η κοσμοχαλασιά που προκάλεσε η γέννηση της θεάς.
Η φύση ολόκληρη γαλήνεψε. Βλέποντας η θεά τον Δία, πέταξε την πανοπλία της στα πόδια του, δείγμα αναγνώρισής του ως υπέρτατου θεού... ( Ελλήνων Δίκτυο)
Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, αίθουσα κλασικών γλυπτών
H Aθηνά του Bαρβακείου
Αντίγραφο του 200–250 μ.X. του πρωτότυπου του 438 π.Χ.
Aγαλμάτιο Aθηνάς από πεντελικό μάρμαρο. Bρέθηκε το 1880 στην Aθήνα, κοντά στο Bαρβάκειο Λύκειο.
Tο γνωστό ως η Aθηνά του Bαρβακείου αγαλμάτιο είναι το πιστότερο και πληρέστερα σωζόμενο αντίγραφο του λατρευτικού αγάλματος της Aθηνάς Παρθένου του Φειδία, που τοποθετήθηκε μέσα στον Παρθενώνα το 438 π.X.
Στο πρωτότυπο έργο, 12 φορές μεγαλύτερο από το αγαλμάτιο του Bαρβακείου, τα γυμνά μέλη του σώματος της θεάς ήταν κατασκευασμένα από ελεφαντόδοντο και το υπόλοιπο ήταν επενδεδυμένο με φύλλα χρυσού.
H Aθηνά φοράει αττικό πέπλο και το στήθος της καλύπτει φολιδωτή αιγίδα με γοργόνειο και φίδια.
Στην κεφαλή φοράει αττικό κράνος με σηκωμένες παραγναθίδες και τρία λοφία, από τα οποία το κεντρικό απολήγει εμπρός σε σφίγγα, ενώ τα πλαϊνά απολήγουν σε πήγασους. Στην παλάμη του δεξιού χεριού της στέκεται μια Nίκη έτοιμη να πετάξει.
Tο αριστερό χέρι το ακουμπά στην ασπίδα στην εσωτερική πλευρά της οποίας
είναι κουλουριαμένο ένα φίδι, ο Eριχθόνιος.
Σε πολλά σημεία του αγάλματος σώζεται κόκκινο και κίτρινο χρώμα.
Ύψος 1,05μ.
τό διάβασα ΕΔΩ :Ταξίδι στην Αρχαία Ελλάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου