για... το Πάρκο, χωρίς τίτλο

Το Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου γεννήθηκε 
στις 7  Μαρτίου 2009, όταν....
εκατοντάδες κάτοικοι των Εξαρχείων και άλλων γειτονιών κατέλαβαν 
το πρώην πάρκινγκ ιδιοκτησίας Τ.Ε.Ε., μετατρέποντάς το 
σε χώρο πρασίνου, παιχνιδιού και συνάντησης. 
Από την αρχή  δημιουργήθηκε η ανοιχτή συνέλευση του πάρκου, 
όπου όλοι οι συμμετέχοντες θα συναποφάσιζαν τόσο για τη μορφή 
και τη λειτουργία του εγχειρήματος, 
όσο και για τα πολιτικά χαρακτηριστικά του. 

Ως αποτέλεσμα της αυτοοργανωμένης δράσης των «από κάτω», 
η δημιουργία του πάρκου στο έδαφος της κατάληψης ενός 
ιδωτικού χώρου και  η προσπάθεια διαμόρφωσής του 
με όρους αμεσοδημοκρατικούς και αντιιεραρχικούς  
μέσω της ανοιχτής συνέλευσης, ήταν ήδη μια πράξη 
με σαφές πολιτικό στίγμα. 
Ένα στίγμα απόλυτα ενταγμένο στην ατμόσφαιρα και τις προσδοκίες 
που γέννησε η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.

Στο πλαίσιο αυτό και μέσα από τη διαδικασία της σταδιακής διαμόρφωσής του, 
το πάρκο προσπάθησε να αναδείξει και να συνδυάσει 
ευρύτερες ανάγκες και επιθυμίες της τοπικής κοινωνίας και όχι μόνο. 
Κήπος της γειτονιάς αλλά και χώρος πολιτικής συζήτησης και ζύμωσης, 
παιδική χαρά αλλά και τόπος διεξαγωγής πολιτικών – πολιτιστικών 
εκδηλώσεων πάντα με όρους συλλογικής διαχείρισης 
και αντιεμπορευματικότητας.

Η ιδιαιτερότητα του εγχειρήματος ως ανοιχτού κατειλημμένου χώρου 
με τέτοια πολλαπλότητα λειτουργιών, ο οποίος είναι εκτεθειμένος 
σε κάθε είδους συμπεριφορές που επηρεάζουν τη φυσιογνωμία του, 
καθιστά αναγκαίες και επιτακτικές τις προϋπόθεσεις 
του αλληλοσεβασμού, της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης.

Ατομικιστικές λογικές και συμπεριφορές που αντιμετωπίζουν το πάρκο 
ως έναν  ακόμα τόπο  κατανάλωσης, πεδίο ανάπτυξης αντικοινωνικών 
– συμμορίτικων δράσεων και πρακτικών, εμπορίας ναρκωτικών ουσιών, 
αλλοιώνουν τον πολιτικό χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία 
του εγχειρήματος, το απαξιώνουν στη συνείδηση 
της τοπικής κοινωνίας και το στοχοποιούν έναντι της εξουσίας 
και της καταστολής.

Η διακίνηση ναρκωτικών ουσιών που έχει λάβει μεγάλη έκταση 
σε όλο το κέντρο της Αθήνας, στην περιοχή των Εξαρχείων αλλά 
και στο πάρκο, είναι μία αντικοινωνική εμπορευματική δραστηριότητα, 
γύρω από την οποία αναπτύσσονται σχέσεις εκμεταλλευτικές και εξουσιαστικές. 
Όσοι λοιπόν επιλέγουν ως τρόπο βιοπορισμού και πλουτισμού το ναρκοεμπόριο, 
το οποίο έτσι κι αλλιώς προωθείται από τον κρατικό μηχανισμό, λ
ειτουργούν απολύτως εχθρικά για κάθε  ριζοσπαστικό πολιτικό εγχείρημα, 
διαρρηγνύουν τον κοινωνικό ιστό, καλλιεργούν ένα κλίμα φόβου 
στις γειτονιές και αποτελούν ένα διαρκές άλλοθι 
για την όξυνση της κρατικής καταστολής.

Ακόμη και η απλή χρήση ουσιών κάθε είδους, ενώ αποτελεί καταρχήν 
μία  προσωπική επιλογή, συντελεί στην ακύρωση των πολιτικών 
χαρακτηριστικών του πάρκου, είτε δίνοντας τη λανθασμένη εντύπωση 
ότι όλα επιτρέπονται στο χώρο της κατάληψης, 
είτε αποκλείοντας άλλες ομάδες ανθρώπων (ηλικιωμένους, παιδιά κ.α.) 
από την ταυτόχρονη χρήση του χώρου. 

Για παράδειγμα η κατανάλωση μπάφων ή αλκοόλ στην παιδική χαρά 
απαγορεύει στους γονείς να φέρουν τα παιδιά τους σε αυτήν. 
Όλες οι προαναφερόμενες δραστηριότητες ταιριάζουν απόλυτα 
με το  κυρίαρχο ατομικιστικό και καταναλωτικό πρότυπο ζωής.

Στους καιρούς της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας, οι πολιτικές 
των ελίτ κατεδαφίζουν κατακτήσεις και δικαιώματα, ατομικά και συλλογικά, 
που έχουν κερδηθεί με αιματηρούς ταξικούς αγώνες. 
Συνέπεια των πολιτικών αυτών είναι η εξώθηση ολοένα και μεγαλύτερων 
τμημάτων της κοινωνίας στην ανεργία, στην εργασιακή επισφάλεια, 
στην εξαθλίωση και την πείνα. 
Χιλιάδες αυτόχειρες, άνθρωποι χωρίς περίθαλψη, άστεγοι, εκατομμύρια άνεργοι, 
ραγδαία αύξηση των τοξικοεξαρτημένων. 
Σε αυτό το περιβάλλον παρακμής, φόβου και πλήρους απουσίας προοπτικής, 
μέρος των καταπιεσμένων εκτρέπεται σε πράξεις κοινωνικού κανιβαλισμού 
και συμπεριφορές ρατσιστικές και μισαλλόδοξες. 
Παράλληλα αναπτύσσονται ποικιλώνυμες μαφίες και φασιστικές 
– νεοναζιστικές συμμορίες που εκμεταλλεύονται την ανασφάλεια της κοινωνίας.

Απέναντι σε αυτό το ζοφερό παρόν, αναδύεται ως αντίπαλο δέος 
ένα ριζοσπαστικό κίνημα με χειραφετητικές πρακτικές ανυπακοής, 
και αμεσοδημοκρατικές, αυτοοργανωμένες αντιθεσμίσεις 
των «από κάτω» όπως καταλήψεις, λαϊκές συνελεύσεις 
και αυτοοργανωμένες δομές. 
Οργανικό κομμάτι αυτού του κινήματος είναι και το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο 
με την ανοιχτή συνέλευσή του. 
Ως τέτοιο το υπερασπιζόμαστε, διαμορφώνοντάς το ως 
έναν ανοιχτό κοινωνικό χώρο, όπου συνυπάρχουν ντόπιοι/-ες 
και μετανάστες/- ριες, ηλικιωμένοι/-ες και παιδιά, γείτονες/-ισσες, 
νέοι και νέες. 
Ως έναν τόπο όπου σπάμε την κυριαρχία του τσιμέντου, εισάγουμε 
τη βλάστηση μέσα στην πόλη, εμπλουτίζουμε τη βιοποικιλότητα 
της περιοχής και διαμορφώνουμε την αρχιτεκτονική του. 
Ταυτόχρονα δημιουργούμε ένα  πεδίο πολιτικών και κοινωνικών διεργασιών.

Για να συνδιαμορφώσουμε, λοιπόν, το παρόν και το μέλλον του πάρκου, 
σας καλούμε από  1/10/14 κάθε Κυριακή, μετά τις 11.30 το πρωί 
σε συμμετοχή στις εργασίες διαμόρφωσης και καθαριότητας, 
στην καλλιέργεια της αλληλεγγύης, του συλλογικού πνεύματος 
και του αλληλοσεβασμού.

Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου

Η Λαϊκή Συνέλευση Εξαρχείων συμφωνεί και προσυπογράφει 
το κείμενο του Αυτοδιαχειριζόμενου Πάρκου Ναυαρίνου 
και θα το στηρίξει / περιφρουρήσει με την παρουσία της

parkingparko.espivblogs.net