Η Ντέμη Χατζή δούλεψε για 25 χρόνια ως δημοσιογράφος στην τηλεόραση: στο CNN και στο Star.
Ενώ τα μαύρα σύννεφα της κρίσης είχαν εγκατασταθεί πάνω από την Ελλάδα πήρε την απόφαση να κάνει μία μεγάλη στροφή στην ζωή της. Άφησε την τηλεόραση και άνοιξε με τον σύζυγό της ένα οικονομικό… ρακάδικο! Η Ντέμη ήταν ερωτευμένη με την δημοσιογραφία και την τηλεόραση.
Τα πρώτα της χρόνια στη δουλειά ονειρευόταν να ζει σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα, να γράφει κείμενα και να τα στέλνω στην Αθήνα για δημοσίευση. Τότε όμως δεν υπήρχε ίντερνετ . Συνέχισε όμως να το ονειρεύεται κάθε φορά που υπήρχε πίεση στη δουλειά. Ότι θα βλέπει το πέλαγος και να δουλεύει στον υπολογιστή της.
Τα χρόνια πέρασαν και τα όνειρά της άλλαξαν…προσαρμόστηκαν στις συνθήκες της ζωής της και στην κρίση. Παραιτήθηκε από την τηλεόραση και άρχισε να ασχολείται με τα social media. Νέος έρωτας, νέες προκλήσεις. Το ζευγάρι που είναι μαζί από τα 19 τους και έχουν δύο παιδιά αποφάσισαν να κάνουν το βήμα να ανοίξουν το ρακάδικο στον Χολαργό. Το ονόμασαν Χικ και έβαλαν σε αυτό πολλή δουλειά και κομμάτια από την ζωή τους: βάψανε πάγκους και καρέκλες, ακόμα και θρανία μετατρέψανε σε τραπέζια. Κάθε λεπτομέρεια έχει περάσει από τα χέρια τους. Το απόλαυσαν και περνούν πλέον εκεί πολύ χρόνο οι ίδιοι και τα παιδιά τους.
Πόσο άλλαξε η ζωή σου μετά την τηλεόραση; Την ρωτάμε. «Η ζωή μετά την τηλεόραση είναι εντελώς διαφορετική. Είναι σαν να κινείται ο κόσμος σε…slow motion.» λέει στο koolnews.gr. “Είχα μάθει τόσα χρόνια να κινούμαι με εξοντωτικές ταχύτητες στις ειδήσεις και πίστευα ότι έτσι είναι η ζωή. Όχι. Δεν είναι. Υπάρχουν και πιο αργοί ρυθμοί, που σου επιτρέπουν να απολαμβάνεις την οικογένειά σου, τους φίλους σου. Τα άγχη είναι άγχη. Αλλά προλαβαίνεις να ζήσεις και αυτές τις υπέροχες, μικρές στιγμούλες που κάνουν τελικά τόσο όμορφη τη ζωή.”
Η Ντέμη Χατζή άνοιξε το ρακάδικο εν μέσω κρίσης και όταν επιβλήθηκαν τα capital controls. Η περιρρέουσα οικονομική κατάσταση επηρέασε το είδος του μαγαζιού που επέλεξε τελικά να κάνει: «Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα μέσα στην κρίση σκεφτήκαμε ότι ένα «ζεστό», ποιοτικό, αλλά και οικονομικό ρακάδικο είναι αυτό που θέλουμε. Στο Χικ, ο καθένας ξοδεύει όσα μπορεί, όσα θέλει. Επιλέγει αν θα πάρει πολλά ή λίγα μεζεδάκια, πόση ρακή θα πιεί, απολαμβάνει και τη ζωντανή μουσική τα Παρασκευοσαββατοκύριακα (και μερικές φορές και κάποιες καθημερινές) κι όταν στο τέλος δει τον λογαριασμό, ξέρει ότι μπορεί να το ξανακάνει, να έρθει πάλι.»
Η ίδια περνάει από όλα τα πόστα του μαγαζιού ενώ δοκιμάζει όλες τις δημιουργίες του σεφ που ετοιμάζει σπιτικό φαγητό με φρέσκα υλικά: «Ο σεφ μας, είναι και καλός μας φίλος. Εκφράζεται μέσα από τη μαγειρική, είναι καλλιτέχνης σε ό,τι κι αν κάνει κι έτσι τα πιάτα στο Χικ είναι μοναδικά.» λέει. «Στο Χικ εγώ …δοκιμάζω (πολύ συχνά μάλιστα!). Δύο από τα αγαπημένα μου πιάτα είναι το κοτόπουλο με κουρκουμά και η τηγανιά μας. Λατρεύω και τις σαλάτες, άρα από τον ντάκο μέχρι την πολίτικη και την πράσινη με ξυνόμηλο…τις τσακίζω. Κι όλα αυτά μέσα σε ένα μαγαζί που διακοσμήσαμε με αντικείμενα που είχαμε μαζέψει τόσα χρόνια από τα ταξίδια μας στον κόσμο, με αντίκες που συλλέγει από μικρός ο άντρας μου…όπου κι αν κοιτάξεις μέσα στο Χικ, υπάρχει ένα μέρος της ζωής μας. Παλιά ραδιόφωνα και φωτογραφικές μηχανές, η «κουτσομπόλα» της γιαγιάς, φωτογραφίες από παλιές δουλειές (ήταν φωτορεπόρτερ ο άντρας μου), διακοσμητικά από κάθε χώρα που έχουμε επισκεφθεί…»
Μετά την μεγάλη στροφή στον επαγγελματικό τομέα και στον τρόπο ζωής την ρωτήσαμε ποια είναι η συμβουλή της σε ανθρώπους που φοβούνται τις αλλαγές: «Η ζωή είναι πολύ ωραία για να την σπαταλήσεις! Ανάλογα με τις συνθήκες, προσαρμόζεις και τα όνειρά σου και κοιτάς να περνάς όσο καλύτερα γίνεται. Γιατί κάθε τι καινούριο στη ζωή, μπορεί να σου φέρει κάτι υπέροχο, το οποίο δεν περίμενες…το οποίο ίσως να μην ήξερες καν ότι θα σου αρέσει.
Αγάπησα και αγαπώ την τηλεόραση πάρα πολύ. Υπάρχει όμως «κάτι» που αγαπώ πολύ περισσότερο: τα παιδιά μου και τον άντρα μου. Κι αυτούς δεν τους έβλεπα όσο ήθελα, αφού όλα τα χρόνια δούλευα στις ειδήσεις που δεν σταματούν ποτέ. Δεν ήμουν εκεί στα πρώτα λόγια, στα πρώτα βήματα των παιδιών μου. Δεν ήμουν εκεί στις οικογενειακές γιορτές. Κι έχασα όμορφες στιγμές με τον άντρα μου (που ευτυχώς είναι απίστευτα καλός πατέρας και κάλυπτε πανάξια την απουσία μου). Τώρα τις αναπληρώνω αυτές τις στιγμούλες. Ανοίξαμε και το Χικ μας και ζω πιο κοντά στην οικογένειά μου. Χαίρομαι πλέον που ξέρω όλα τα παιδιά της γειτονιάς, τι έγινε κάθε μέρα στο σχολείο, από που σουτάρουν καλύτερα οι γιοί μου (…ξεπαγιάζω στα γήπεδα του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ τα Σαββατοκύριακα για να φωνάξω «μπράβο» κάθε φορά που βάζουν τα δυνατά τους), απολαμβάνω να φτιάχνω γλυκά, πιτσάκια και ποπ-κορν για τους φίλους τους που έρχονται σπίτι, χαίρομαι με την ψυχή μου το Χικ μας που είναι σαν να έχει ένα «καλό αστέρι» από πάνω του!
Τελικά η ευτυχία πιστεύω ότι είναι «κρυμμένη» μέσα στην καθημερινότητά μας. Που πολλές φορές μας κουράζει, μας κάνει να δυσανασχετούμε, να σκεφτόμαστε «δεν αντέχω άλλο τρέξιμο», αλλά τελικά αν το σκεφτείς απλά: για να έχεις την πολυτέλεια αυτής της καθημερινότητας και της οικογενειακής ρουτίνας, σημαίνει ότι σε γενικές γραμμές, όλα πάνε καλά. Δεν είναι κανείς σε νοσοκομείο, δεν έχεις αναγκαστεί να φύγεις μακριά για να βγάλεις τα προς το ζην, δεν συμβαίνει κάτι τόσο «κακό» που να σε αναγκάζει να ανατρέψεις αυτή την ρουτίνα. Άρα είμαστε καλά! Και νιώθω ευλογημένη. Γιατί τελικά τα όνειρα δεν είναι ανάγκη να είναι τόσο μακρινά και τόσο «τέλεια». Μπορεί να είναι δίπλα σου και απλώς να πρέπει να τα δεις. Και τότε νιώθεις πλήρης.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου