....Άγγελέ μου, Πώς να γιορτάσω τα φετινά Χριστούγεννα… όταν εσύ δεν τα κατάφερες ,όταν το όνειρό σου τέλειωσε στα παγωμένα νερά του Αιγαίου !

...προσπαθώ, μα δεν μπορώ ,ένας πόνος κρυφά ματώνει τα σωθικά μου καθώς η εικόνα του μικρού Χριστού έρχεται στα μάτια μου !
Η θάλασσά μου η ψαροθρόφα έγινε νεκροθάλασσα !

Φρίττω θωρώντας τις κραυγές ,τις απεγνωσμένες ,μάταιες κραυγές των γονιών που έμειναν με άδειες αγκαλιές !

Φρίττω που δεν φρίττουν κι εκείνοι που ορίζουν τις τύχες τις καλές τις δικές τους αλλά και τις κακές των αδύναμων!
Φρίττω γιατί τα φύλλα του ημεροδείχτη λιγοστεύουν και μια χρονιά τελειώνει παίρνοντας μαζί της χιλιάδες ψυχούλες !Αλήθεια πώς να γιορτάσω τον ερχομό Σου Κύριε!
Φόβος, πείνα, κατατρεγμοί σαν να ζω στην άβυσσο αφού δεν νιώθουν ,δεν ακούνε,δεν κατανοούν οι μεγάλοι πως τα σχέδιά τους σκοτώνουν τα παιδιά κι ας μην είναι μόνο παιδιά!
Υποφέρουμε μπρος στις φρικτές εικόνες αλλά η αλαζονεία γεννά μίσος και τούτος ο δρόμος δεν οδηγεί παρά μόνο στο θάνατο!

Φρίττω γιατί τούτο το δράμα είναι αληθινό χωρίς χορό ,μόνο με πλήθος πνιγμένων και η ερημιά δεν γαληνεύει την ψυχή μου!
Κάθομαι σε μια γωνιά κυριευμένη από ανείπωτη πίκρα !Πώς να γιορτάσω τη γέννησή Σου Κύριε!
Ασυνάρτητες δυνάμεις, «εωσφόροι» ,πολεμούν να ξεδιαλύνουν τα «θέλω» τους και ρημάζουν την ανθρωπότητα!

Όχι ,όχι άλλα αθώα θύματα, ας κατακαθίσει ο κουρνιαχτός ,ας νομοθετήσουν ανθρώπινα οι Δυνάμεις γιατί η ηδονή της στάχτης τσούζει τα μάτια ,που δεν θωρούν πια το κακό και το άδικο!

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
εκπαιδευτικός,συγγραφέας,κριτικός