# Ανηδονία με την φιληδονία τι σχέση έχουν?

Η ανηδονία ειναι μια ψυχολογική διαταραχή, όπου ο άνθρωπος 
δεν μπορεί να απολαύσει και χαρεί τίποτα. 
Η φιληδονία ειναι ένα πάθος, που το ανθρώπινο πρόσωπο 
εγκλωβίζεται στον ηδονισμό για να αισθανθεί ότι υπάρχει. 
Δηλαδή λαμβάνει ψευδή εικόνα εαυτού μέσα από την ηδονή. 
Αναγάγει την ηδονή σε ύψιστο νόημα ζωής.



...η έλλειψη της χαράς διαταράσσει την ψυχή μας?
αιτία είναι πιό πολύ εσωτερικός παράγοντας του ανθρώπου?

Κατά μεγάλο ποσοστό είναι εσωτερικές οι αιτίες που δεν μας 
αφήνουν να χαρούμε. 
Γιατί εάν ήταν εξωτερικές, θα αντιδρούσαμε όλοι με τον ίδιο τρόπο σε διάφορα 
προβλήματα της ζωής. Αυτό όμως, δέν συμβαίνει.
   Υπάρχει και άλλος τύπος ανηδονιστών, οι οποίοι ταυτόχρονα δε μπορούν 
να χαρούν με κάτι, αλλά δε νιώθουν και την ανάγκη γι' αυτό, οπότε δεν 
καταλαβαίνουν αυτούς που θέλουν ή νιώθουν την ανάγκη να νιώσουν ή να χαρούν.
   Η ανηδονία είναι ταυτόσημη με το ευρέως λεγόμενο " ανικανοποίητο" το οποίο 
είναι μιά κόλαση, να μην γεμίζει η ψυχή σου όχι μέ τά αυτονόητα 
-αυτό είναι δύσκολο- αλλά ούτε καί με αυτά πού έχεις βάλει στόχους καί τά 
έχεις καταφέρει.

Όταν "κυκλοφορεί" στην εκκλησία η φράση : η ηδονή οδηγεί πάντα στην οδύνη. 
Λογικό είναι να υπάρχουν καί φαινόμενα ανηδονίας...?
...το συγκεκριμένο που αναφέρει ο Αγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, για το 
σύμπλεγμα ηδονής και οδύνης, πρέπει να το δούμε οντολογικά και όχι απλά ηθικά. 
Δηλαδή, ο Μάξιμος, θέλει να πεί, ότι υπάρχει ένας αέναος κύκλος, χαράς και πόνου. 
Οτι η ζωή, η ύπαρξη κινείται διαρκώς πάνω στις ράγες, της χαράς και του πόνου. 
   Τώρα βέβαια αυτό το απολύτως οντολογικό και υπαρξιακό σχόλιο του Μαξίμου, 
οι περισσότεροι στο χώρο της εκκλησίας, το κατανοούν μέσα από ένα πλαίσιο 
ηθικισμού και νομικισμού. Και αυτό έχει τα γνωστά ψυχολογικά συμπλέγματα...!
-
Ή οδύνη διαδέχεται αναπόφευκτα την ηδονή ως συναίσθημα καθώς ή ηδονή είναι 
ένα προσωρινό άρπαγμα από τη μεταπτωτική κατάσταση καί δίνει μία γεύση από 
την προ-πτωτική, αλλά επειδή ακριβώς ή γεύση αυτή είναι προσωρινή τη 
διαδέχεται έντονο "πέσιμο" της διάθεσης ,μελαγχολία, θλίψη με την επαναφορά 
στη φθαρτή πραγματικότητα πού όζει παντού τη "δύση"..,
-
΄Η ανηδονία όμως είναι η μόνιμη στάση στη μελαγχολία όπου έχει γίνει κατανοητό 
πιά ότι, δε ξεφεύγεις με καμία ηδονή καί θάρχεται πάντα ή προσγείωση...
οπότε πλέον καμία ηδονή δεν γοητεύει πιά κι έρχεσαι σε αδράνεια.
Μέχρι να φτάσεις να κατανοήσεις καί να αποκτήσεις τη βαθιά σιγουριά που δίνει 
ή μνήμη θανάτου ως πέρασμα/έξοδος στη μακαριότητα...
--                                                                                    --
Η χαρά δεν ταυτίζεται με την ηδονή. Δεν είναι συνώνυμα. 
--                                                                                   --
Aνηδονία...χαρακτηριστικό σύμπτωμα της κατάθλιψης,
η μάστιγα τού αιώνα...καραδοκεί και είναι ύπουλη.

Ανηδονία καί ανικανοποίητο ! 
Λένε πώς η θεραπεία έρχεται όταν αρχίσουμε να δείχνουμε ευγνωμοσύνη...

Ας φροντίσουμε να μένουμε με αλήθεια,αγάπη,ισορροπία κοντά 
στο Φως της ζωής.

φΡ