...φιστίκια Αιγίνης

Την πρώτη οργανωμένη φυτεία φιστικιάς στην Αίγινα δημιούργησε, το 1896, 
στο κτήμα του ο Νικόλαος Περόγλου, φέροντας σπόρους πιθανότατα από 
τη Συρία, και από εκεί το φιστίκι εξαπλώθηκε αρχικά στην Αττική 
 και μετά στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Η αιγινήτικη φιστικιά αξιοποιεί τα φτωχά, ασβεστώδη εδάφη του νησιού, 
τα οποία σε συνδυασμό με το ξηρό περιβάλλον, την περιορισμένη άρδευση 
και τη γειτνίαση με τη θάλασσα προσδίδουν στον καρπό ιδιαίτερα 
οργανοληπτικά χαρακτηριστικά, εξαιρετική γεύση και άρωμα ώστε 
δίκαια το φιστίκι Αιγίνης να χαρακτηρίζεται το καλύτερο διεθνώς.
Χαρακτηρίζονται σαν μια σούπερ, συμπυκνωμένη τροφή. 
Είναι από τα λίγα τρόφιμα τα οποία σε μικρή ποσότητα μας δίνουν πληθώρα 
ευεργετικών συστατικών.



Φιστίκι καρπός της φιστικιάς, ενός μικρού φυλλοβόλου δέντρου. 
Η καταγωγή του είναι από το Ιράν και τα πρώτα του ίχνη εντοπίζονται 
την 7η χιλιετία π.Χ. Ανάμεσα στα φυτά που έγιναν γνωστά από τις κατακτήσεις 
του Μεγάλου Αλεξάνδρου αναφέρεται και η φιστικιά. 
Την περίοδο του Βυζαντίου, τα φιστίκια ήταν δημοφιλή και οι ταβερνιάρηδες 
τα πρόσφεραν σαν μεζέ μαζί με το κρασί. 
Σήμερα οι φιστικιές καλλιεργούνται ευρύτατα στην Ασία, στις μεσογειακές 
χώρες και στην Αμερική.

Δεν είναι γνωστό αν στις αρχές του 19ου αιώνα υπήρχαν φιστικιές στην Αίγινα. 
Υπάρχουν μόνο προφορικές μαρτυρίες, ότι φιστικιές είχαν εισαχθεί από τη Συρία, 
την Περσία και τη Χίο.

Ο Αυστριακός βοτανικός v. Heldreich που επισκέφθηκε το νησί έξι φορές μεταξύ 
του 1848 και 1887, δεν παρατήρησε καλλιέργεια φιστικιάς.

Τελευταία από έγγραφα κατατεθειμένα στα ιστορικά αρχεία της Αίγινας 
βρέθηκε ότι είναι πιθανόν να υπήρχαν μεμονωμένα δένδρα φιστικιάς στο 
νησί πριν από το 1896.

Ο Περόγλου αντιλήφθηκε ότι η καλλιέργεια της φιστικιάς ήταν συμφέρουσα 
γιατί το δένδρο είχε λίγες απαιτήσεις και το φιστίκι υψηλή τιμή. 
Προσπάθησε λοιπόν να διαδώσει τη φιστικιά στην Αίγινα αλλά και στην 
Ελλάδα γενικά.
Ο κόσμος άκουσε τις συμβουλές του. Φιστικιές φυτεύτηκαν γύρω από τα σπίτια, 
σε κήπους και σε χωράφια.
Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου η καλλιέργεια της φιστικιάς επεκτάθηκε 
στο νησί και αντικατέστησε το αμπέλι που ήταν η κύρια καλλιέργεια μέχρι τότε. Δημιουργήθηκαν φυτώρια για να καλύψουν τις ανάγκες. 
Η Αίγινα έγινε η κύρια περιοχή παραγωγής φιστικιού στην Ελλάδα και το φιστίκι 
πήρε την ονομασία «αιγινίτικο φιστίκι» ή «φιστίκι Αιγίνης».
Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η καλλιέργεια της φιστικιάς επεκτάθηκε 
ακόμα περισσότερο στην Αίγινα όπως και στην υπόλοιπη χώρα.
Το 1996 η ονομασία «φιστίκι Αιγίνης» καταχωρήθηκε 
στην επίσημη εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως 
Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης (ΠΟΠ).

-Περιέχουν υψηλή ποσότητα καλίου, το οποίο βοηθάει τον οργανισμό ρίχνοντας τα επίπεδα της ορμόνης στρες κορτιζόλης, περισσότερο από κάθε άλλο ξηρό καρπό.
- Τα κόκκινα φιστίκια Αιγίνης, που ίσως να έχετε δει ή καταναλώσει, δεν υπάρχουν 
στη φύση. 
Στην πραγματικότητα βάφονται κόκκινα ή πράσινα για να καλυφθούν οι 
παραμορφώσεις από τη συγκομιδή τους.
Με 3 ή 4 θερμίδες το καθένα, τα φιστίκια Αιγίνης έχουν τις λιγότερες θερμίδες 
απ’ όλους τους ξηρούς καρπούς, συν του ότι αν τα καθαρίζετε εσείς και δεν 
τα αγοράζετε καθαρισμένα, καταναλώνετε λιγότερα, σύμφωνα με έρευνες. 
Ο λόγος είναι ότι η κίνηση καθαρισμού τους επιβραδύνει την κατανάλωσή τους 
και η εικόνα ενός… βουνού από το κέλυφός τους, αυτόματα προκαλεί την αίσθηση 
ότι έχουμε ήδη φάει αρκετά και πρέπει να σταματήσουμε.

Η παραγωγή των φιστικιών Αιγίνης φτάνει ετησίως τους 600-800 τόνους. 
Το Ιράν έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή στο κόσμο. 
Ακολουθούν οι Η.Π.Α., η Τουρκία και η Συρία. 
Η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρώπη και έκτη στον κόσμο με 9.500 τόνους ετησίως.

*με πληροφορίες από:
http://www.huffingtonpost.gr/
http://www.clickatlife.gr/
http://www.aeginafistikifest.gr/