Στις 17 Μαρτίου κατ έτος γιορτάζεται στην Μάνη και συγκεκριμένα στην πρωτεύουσα της Αρεόπολη η έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Όλα αυτά σε αντίθεση με την υπόλοιπη χώρα στην οποία επίσημα η ημερομηνία του ξεσηκωμού του γένους έχει τοποθετηθεί στις 25 Μαρτίου, την ίδια ημέρα με την εορτή του Ευαγγελισμού. Στην Αρεόπολη γιορτάζεται με κάθε επισημότητα και πάντοτε με πολυμελή αντιπροσωπεία της εκάστοτε κυβέρνησης καθώς και πλήθους εκπροσώπων της Βουλής των Ελλήνων. Διεξάγεται παρέλαση, αναπαράσταση του ξεσηκωμού στην πλατεία 17ης Μαρτίου 1821 καθώς και δοξολογία στην εκκλησία των Ταξιαρχών, όπου σύμφωνα με την παράδοση εκεί λειτουργήθηκαν οι Μανιάτες οπλαρχηγοί και ακολούθως υπό του ηγέτη τους Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη έδωσαν όρκο τιμής για λευτεριά, πριν κινήσουν όλοι μαζί για την απελευθέρωση της Καλαμάτας στις 23 Μαρτίου 1821.
Όμως παρά τις επίσημες εκδηλώσεις και όλες τις ετοιμασίες για την πιο σημαντική εορτή των Μανιατών , πολλοί είναι εκείνοι που αμφισβητούν τους λόγους τ ης εκδήλωσης, δηλώνοντας ότι στην Αρεόπολη στις 17 Μαρτίου 1821 δεν συνέβη απολύτως τίποτε και όλο αυτό γίνεται περισσότερο για επίδειξη και εμπορική εκμετάλλευση, παρά ότι αντηχεί την πραγματικότητα.
Το επιτελείο της Όμορφης Μάνης διαβάζοντας και συνεκτιμώντας όλες τις πληροφορίες που έχει στην διάθεση του από ιστορικά συγγράμματα , αλλά και την ενημέρωση από άλλες πηγές , όπως για παράδειγμα αξιόπιστες ιστοσελίδες ή και απόψεις ανθρώπων οι οποίοι έχουν ασχοληθεί με το θέμα αυτό, καταθέτουμε συνολικά τις απόψεις μας με στοιχεία προσπαθώντας να είμαστε όσο μπορούμε ακριβείς.
Τελικά ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση στην Αρεόπολη στις 17 Μαρτίου 1821; Μύθος ή Αλήθεια;
Κατ΄αρχάς ουδείς γνωρίζει πότε καθιερώθηκε ο εορτασμός και τίνος ιδέα ήταν!!! Ακόμα και οι πολλοί παλαιότεροι ανέφεραν ότι η εορτή υπήρχε και πριν από την γέννηση τους. Το σίγουρο είναι ότι στις 17 Μαρτίου 1963 ο τότε γυμνασιάρχης της Αρεόπολης , Γεώργιος Ρόκκας, ο Πότης Τσιμπιδάρος, ο πρόεδρος και το συμβούλιο της Αρεόπολης καθώς και άλλοι παράγοντες της, φρόντισαν ο εορτασμός να γίνει πλέον πιο εντυπωσιακός δίνοντας στην γιορτή μεγάλη έκταση, ξεπερνώντας τα στενά όρια του τόπου.
Στα παλαιότερα έγγραφα, απομνημονεύματα ή άλλα ιστορικά συγγράμματα , για την Ελληνική Επανάσταση δεν αναφέρεται πουθενά συγκέντρωση οπλαρχηγών και πολιτών στην πλατεία της Αρεόπολης την 17 Μαρτίου 1821 ημέρα Πέμπτη. Μιλούμε για συγγράμματα ανθρώπων οι οποίοι κατέγραφαν τα γεγονότα πλησίον των χρόνων εκείνων.Μετά ασφαλώς γράφτηκαν πολλά και από πολλούς τα οποία όπως προαναφέραμε αμφισβητούνται.
Η πρώτη αναφορά στην ημερομηνία της 17 Μαρτίου- και μάλλον η τελευταία- γίνεται από τα συγγράμματα του Γενναίου Κολοκοτρώνη ο οποίος στο βιβλίο του «Επιστολαί και έγγραφα αφορώντα την Ελληνική Επανάσταση» (σελ. 8)λέγει τα εξής: Όθεν την 17 Μαρτίου (σημ. εννοείται 1821) οι πρόκριτοι της Μάνης συνεννοήθησαν να λάβωσι τα όπλα κατά των Τούρκων».
Αυτό το έγγραφο υποδηλώνει μια συνάντηση των προκρίτων της Μάνης όπου κατόπιν αυτής αποφασίσθηκε η έναρξη της επανάστασης εναντίον του Τουρκικού ζυγού. Εύκολα μπορεί κάποιος να εννοήσει ότι μετά από την συνάντηση και εφόσον μαθεύτηκε εγένετο μάζωξη στην πλατεία της Αρεόπολης προκειμένου να επισημοποιηθεί το γεγονός αυτό και στον λαό. Ποιός αλήθεια πιστεύει ότι μια τέτοια σοβαρή απόφαση πέρασε στο ντούκου και χωρίς να μάθει τίποτε ο λαός, εν προκειμένω οι Μανιάτες;
Από τον Φωτάκο (απομνημονεύματα -πρώτου υπασπιστή του Κολοκοτρώνη) διαβάζουμε τα εξής:
«Από δε τάς αρχάς του Ιανουαρίου του 1821, αφού τα πάντα ωρίμασαν , άρχισαν οι Έλληνες και ήρχοντο στα σπίτια τους από τα ξένα, από την Ρωσσίαν Βλαχίαν, Μολδαβίαν, Κωνσταντινούπολιν,Σμύρνην και από άλλα μέρη διά να λα΄βουν μέρος κατά την αποφασισθείσαν από τους αποστόλους της Εταιρίας ημέραν δια τον αγώνα υπέρ της πατρίδος. Ευθύς καθώς ήρχοντο εις τα χωριά τους ή είς τας πόλεις των, διεδίδετο η ιδέα της επαναστάσεως είς όλους τους συγγενείς και γείτονας των. Οι αρχιερείς εσυγχωρούσαν είς τους ιερείς να διαβάζουν είς τας εκκλησίας παρακλήσεις νύκτα και ημέρα προς τον θεόν διά να ενισχύση τους Ελληνας είς τον μέλλοντα αγώνα….»
Από το άνω κείμενο μπορεί εύκολα να βγει συμπέρασμα ότι 1ον οι ετοιμασίες είχαν ήδη ξεκινήσει και 2ον την ευχή για τον ξεσηκωμό θα τον έδιναν κληρικοί (ιερείς) οι οποίοι θα ενίσχυαν μέσα από την εκκλησία τον αγώνα των Ελλήνων. Το ερώτημα που τίθεται είναι , θα μπορούσε στην Αρεόπολη να ξεκινήσει αγώνας χωρίς την ευχή των ιερέων έστω μέσα από κάποια μικρή τελετή; Οι Μανιάτες έντονα θρησκευόμενοι (το μαρτυρούν οι εκατοντάδες εκκλησίες) δεν θα ζητούσαν την ευχή της εκκλησίας για τον αγώνα που μόλις ξεκινούσαν; Και θα γίνονταν μυστικά; Λογικό δεν είναι να συμμετείχαν όλοι οι Μανιάτες, οι γυναίκες και τα παιδιά τους; ΔείτεΟ κατάπτυστος Νόμος Μεταξά που διαίρεσε την Ενιαία Μάνη.
Διαβάζουμε μέσα από το βιβλίο της Ελληνικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης υπό τον τίτλο «Οι Μαυρομιχάλαι» σελ.60 κεφ.Δ΄ότι πραγματοποιήθηκαν στη Μάνη δυο συσκέψεις των προκρίτων της Μάνης παρουσία του Δικαίου Παπαφλέσσα ο οποίος μετέβη αρχές Φεβρουαρίου εκεί, όπου αποφασίσθηκε η έναρξις του αγώνος. Άρα καταρρίπτεται η εκδοχή ότι μιλούσαν μεταξύ τους με έγγραφα μόνο. Επίσης στην συνέχεια του κειμένου αναφέρεται ότι διεξήχθη νέα σύσκεψη στη Μάνη υπό των Κυριακούλη και Ηλία Μαυρομιχάλη οι οποίοι αναδείχθηκαν θερμότατοι οπαδοί της αμέσου ενέργειας (της επανάστασης δηλαδή) παρασύροντας όλους τους οπλαρχηγούς της Μάνης και αποφασίσθηκε η επανάσταση. Η απόφαση αυτή δεν πανηγυρίστηκε ; Δεν έγινε μάζωξη πολιτών στο κέντρο της πόλης; Ποιά πολεμική εκκίνηση υπήρξε στην ιστορία χωρίς να κτυπήσουν οι καμπάνες και χωρίς να βγει ο λαός στους δρόμους;
Ελληνική Αρχειακή Βιβλιοθήκη «ΟΙ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΑΙ»Ελληνική Αρχειακή Βιβλιοθήκη «ΟΙ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΑΙ»
Για τις συνθήκες που επικρατούσαν στη Μάνη μας ενημερώνει ο Φιλήμονας λέγοντας ότι:
»Λαμβανομένου υπόψη ότι δεν υπήρχε εις τη Μάνη τουρκική εξουσία, οι δε καπεταναίοι διετή ρουν εσωτερική αυτονομία, η επαναστατική κίνηση και οι πολεμικές προπαρασκευές διεξήγοντο ε λευθέρως και απροκαλύπτως. Η Λακωνία(σ.σ εννοεί τη Μάνη) παρ’ ουδενός κατοικούμενη Τούρκου , και των γειτόνων περιφρόνει και κατά τα όπλα αυτής υπερείχε της τε Γόρτυνας και των Καλαβρύτων . Δια ταύτα πάντα οι εν τη Λακωνία προς τον Μαυρομιχάλη έγραφον, προτείνοντες την προκαταρτική κίνησιν των Λακωνικών όπλων».
Από τα γραφόμενα του Φιλήμονα πηγάζει το συμπέρασμα ότι οι καπεταναίοι μπορούσαν , λόγω της αυτονομίας του τόπου , να διάγουν επαναστατικές κινήσεις όποτε εκείνοι έκριναν σκόπιμο , άρα γιατί όχι μετά την συμφωνία με τους υπόλοιπους οπλαρχηγούς.Μάλιστα αναφέρει το σημαντικό ότι προτάθηκε η προκαταρκτική κίνηση των Λακωνικών όπλων!!!
Επίσης ο Α. Δασκαλάκης γράφει με απόλυτη νομίζουμε σαφήνεια :
«Υφίσταται εις την Μάνην μία τοπική παράδο σις παραμένουσα ζώσα, διότι μεταβιβάζεται από γενεάς εις γενεάν, κατά την οποίαν την 17ην Μαρτίου 1821 οι συναχθέντες εις την Τσίμοβαν (Αρεόπολιν) καπεταναίοι της Μάνης δεν έλαβον απλώς την απόφασιν, αλλ’ εκήρυξαν την επανάστασιν. … Η παράδοσις αυτή είχεν από μακρού χρόνου λάβει χαρακτήρα βεβαιωμένης ιστορικής πραγματι κότητος δια καθιερώσεως τοπικών λαϊκών εορτών εκάστην 17ην Μαρτίου. Τέλος από τινών επεσφρα γίσθη υπό του Κράτους δια κηρύξεως της 17ης Μαρτίου ως ημέρας εθνικού εορτασμού εις Αρεό πολιν – Τσίμοβαν». (σ.σ το παρακάτω ΦΕΚ 46Α/11-3-69)
Το ΦΕΚ της 11/3/1969 όπου αναγνωρίζεται από το κράτος ως επίσημη αργία η 17η Μαρτίου στην Αρεόπολη.
Κατόπιν των άνω μάλλον αποδεικνύεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι τελικώς στις 17 Μαρτίου 1821 πράγματι στην Αρεόπολη φύσηξε ο αέρας της λευτεριάς.Οι ιερείς πραγματοποίησαν δοξολογία μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα από ψυχωμένους Μανιάτες και έδωσαν τον όρκο τιμής κάτω από την Ελληνική σημαία, παρουσία των δικών τους ανθρώπων και συγγενών. Δεν ήταν δυνατόν να αποχωρήσουν από τον τόπο τους,από τις φαμήλιες τους χωρίς καμία τελετουργία.
Στις 22 Μαρτίου μετά από λίγες ημέρες προετοιμασίας και περισυλλογής κατέφθασαν στην Καλαμάτα υπό του ηγέτη τους Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και στις 23 μαζί με άλλους ήρωες της επανάστασης όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Μούρτζινος κλπ απελευθέρωσαν την Καλαμάτα.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι αναφορές των πρωταγωνιστών του 21΄στα απομνημονεύματα τους Κολοκοτρώνης,Φωτάκος, Φιλήμονας κ.α αλλά και τα συγγράμματα ιστορικών όπως ο Τρικούπης ή ο Χέρτσβεργ κλπ ξεκινούν με αναφορές στη Μάνη , στον Πετρόμπεη και στους Μανιάτες. Γνώριζαν ότι χωρίς την ελεύθερη και αυτόνομη Μάνη δεν μπορούσε να ξεκινήσει η επανάσταση με επιτυχία. Οι Μανιάτες όπως και οι Σουλιώτες αναδείχθηκαν πρωταγωνιστές του αγώνα με νικηφόρες μάχες παντού, λόγω του έντονου πατριωτισμού τους αλλά και της γενναιοψυχίας τους.
Άν η ιδέα της επανάστασης καλλιεργήθηκε στην Φιλική Εταιρεία, η φλόγα της απλώθηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα ξεκινώντας από τα φτωχά και κακοτράχαλα βουνά της Μάνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου