...έχω λοιδωρηθεί και κατηγορηθεί για πολλά, μεταξύ των οποίων
για θεωρίες συνωμοσίας.
Διαβάστε, λοιπόν, την ιστορία όπως την έζησα και με την όλη αλήθεια.
Και θα συνιστούσα όσοι θέλουν να κρατήσουν αυτή μου την ανάρτηση
γιατί κάποτε θ αποδειχθεί πόσο δίκιο είχα. Μπορεί τότε να μην υπάρχω καν
αλλά κάποιοι θα χουν μείνει πίσω και θα θυμούνται...
Το ξενοδοχείο City Plaza, όπως όλοι γνωρίζετε, βρίσκεται στην οδό Αχαρνών στην
περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα. Η περιοχή πολύ παλιά, κι εγώ αγέννητη ήμουν,
ήταν απ τις καλύτερες της Αθήνας, μαζί με την Κυψέλη. Σιγά σιγά απ τα 70ς και με αποκορύφωμα τα 90ς άρχισε να υποβαθμίζεται και κυρίως με την ανάπτυξη των
βορείων προαστίων. Ομως εξακολουθούσε να είναι μια ωραία, ήσυχη περιοχή,
κοντά στο Πολυτεχνείο και το Πανεπιστήμιο και πυκνοκατοικημένη.
Δίπλα η πλ. Βικτώρια και το Πεδίον του Αρεως. Κοντά στο κέντρο αλλά όχι μέσα.
Κι ύστερα ήρθε το ευρώ.
Γύρω στο 2005 εκπονήθηκε στον Δήμο Αθηναίων σχέδιο αναβάθμισης της περιοχής,
με μονοδρόμηση της Αχαρνών, πεζοδρόμηση της Αριστοτέλους, μεγάλο πάρκο στον
Αγ. Παντελεήμονα και πολλά μικρά στενά πεζοδρομημένα. Οπως, είμαι σίγουρη πάλι
ότι όλοι ξέρετε, όποια περιοχή αναβαθμίζεται πρέπει πρώτα ν αδειάσει και να περάσει
σε χέρια μεγαλοκαρχαριών τζάμπα ώστε μετά να έχουν υπερκέρδη έχοντας αγοράσει
φτηνά και μετά την αναβάθμιση να υπερπλουτίσουν.
Εκεί, λοιπόν, γύρω στο 2005-6 κάποιοι μεγαλοσχήμονες με καλή πληροφόρηση και
πολλά λεφτά, άρχισαν να πουλούν ακίνητα σ όλην την Αθήνα που είχαν, με τις τότε
πολύ ψηλές τιμές, κάποιοι εφοπλιστές, Μπακογιάννη και πολλοί άλλοι.
Το 2008 σκάει η κρίση των ακινήτων στην Αμερική, προάγγελος της εδώ επερχόμενης κρίσης. Το 2010 που ξεκινάει επίσημα η δική μας κρίση κι αρχίζουν τα ακίνητα την
τρελλή πορεία προς τα κάτω ως αξία συνάμα με τον εξοντωτικό ΕΝΦΙΑ, που μπήκε
σαν έκτακτος φόρος πρώτη φορά απ τον Βενιζέλο και μετά απ το πρώτο μνημόνιο καθιερώθηκε και αυξήθηκε, ήταν προφανώς για τους επιτήδειους η ευκαιρία.
Ετσι, 2010-2012 δρουν στην περιοχή δυό χρυσαυγίτες μεσίτες, εδραζόμενοι πολύ
κοντά στον Αγ. Παντελεήμονα. Αυτοί σε συνεργασία με χρυσαυγίτες μάζευαν
κάθε μέρα στην Πλ. Βικτώριας το μεσημέρι Πακιστανούς, μοίραζαν χαρτζηλίκι και
τους έλεγαν ποιές γειτονιές να "χτυπήσουν".
Αν ανατρέξετε στις ειδήσεις εκείνης της διετίας θα δείτε πολλές ειδήσεις με γριούλες
που χτυπούσαν "ξένοι", με έξαρση της εγκληματικότητας στην περιοχή,
εποίκηση πολλών μεταναστών και έναν φόβο να πλανιέται.
Τότε ήταν που φτιάξανε καρριέρα κι οι χρυσαυγίτες, ποιός ξεχνάει τα χρυσαύγουλα
να περνάνε απέναντι γιαγιάδες ή να τις συνοδεύουν στα ΑΤΜ.
Το αποτέλεσμα ήταν μέσα σ αυτά τα δύο χρόνια η περιοχή ν αδειάσει σε μεγάλο βαθμό
τ ακίνητα να πουλιούνται σε τιμές ρεζίλι, κάποιοι τα χάριζαν κιόλας αρκεί κάποιος
να πλήρωνε τους φόρους.
Από κεί και μετά ακούγονται διάφορα ονόματα εφοπλιστών, πολιτικών κλπ κλπ
ν αγοράζουν σαν τρελοί τζάμπα την περιοχή. Κάποιοι τετράγωνα ολόκληρα!
Γ Σεπτεμβρίου, Αριστοτέλους, Αχαρνών τεφαρίκια. Ως και Λιοσίων στα όρια.
Εν παραλλήλω κι ενώ το City Plaza λειτουργούσε μια χαρά και με πολύ καλή
πληρότητα άρχισε να δημιουργεί προβλήματα ο ξενοδόχος που το νοίκιαζε
η οικογένειά μου, εν όψει της λήξης της συμβάσεώς μας στο τέλος του 2008.
Μετά από ατέλειωτες συζητήσεις που δεν οδηγούσαν πουθενά στο τέλος του
2007 του ανακοίνωσα ότι αποφασίσαμε να το πουλήσουμε κι ανάθεσα σε έναν
μεσίτη την αγοραπωλησία.
Οποιον υποψήφιο αγοραστή πήγαινε (τότε ακόμα δεν είχαν πέσει οι τιμές) ο μεσίτης
για να το δεί, τον έπιανε ο ξενοδόχος και εκβίαζε με μίζα!
Μέχρι κι εμένα μου είπε ότι αν δεν μου δώσεις μερίδιο δεν πάω πουθενά!
Με τούτα και με κείνα την άνοιξη του 2008 μας παρουσιάζεται κάποιος που φερόταν
ως ξενοδόχος με δυό ξενοδοχεία στα νότια προάστια κι έψαχνε ένα city hotel κοντά
στο κέντρο. Το είδε του έκανε και τα βρήκαμε και στα λεφτά.
Βέβαια μας είπε ότι τα λεφτά θα τα παιρνε απ την τράπεζα Πειραιώς, δεν τα είχε μετρητά,
κι ότι του είχαν προεγκρίνει το δάνειο κι αρκούσε να δουν το προσύμφωνο για να του
τα εκταμιεύσουν. Φαινόταν ότι έλεγε αλήθεια και μας έφερε και το χαρτί της προέγκρισης
κι έτσι προχωρήσαμε σε προσύμφωνο στο τέλος Ιουνίου του 2008 κι εμείς σε καταγγελία
της σύμβασης με τον ξενοδόχο (έξι μήνες θέλει πριν κι ας έχει λήξει η σύμβαση) ώστε
να διασφαλίσουμε ότι θα έφευγε μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου ο ξενοδόχος.
Ελα όμως που τα λεφτά δεν ήρθαν ποτέ.
Ελα όμως που η αγοραπωλησία δεν έγινε ποτέ γιατί ο τύπος ήταν απλά frontman
γνωστού πολιτικού τότε και της οικογενείας του που ενεπλάκη τ όνομά τους
με το Βατοπέδι. Ηταν ακριβώς τότε που έσκασε το Βατοπέδι και θα πω αυτό το σκάνδαλο
κι όσα ανακάλυψα άλλη φορά.
Απ την καταγγελία της σύμβασης και μετά ο ξενοδόχος άρχισε να κόβει απ τα ποσοστά
που μας έδινε και το 2009 στα μισά σταμάτησε να πληρώνει εντελώς , με αποτέλεσμα
να μας χρωστάει μεγάλα ποσά.
Σε συνεχείς ενοχλήσεις μας να πληρώσει ή να φύγει μας έγραφε κανονικά μέχρι που
στο τέλος του 2009 άρχισε ν απειλεί ότι θα κάνει πτώχευση μέσα στο δικό μας κτίριο,
πράγμα καταστροφικό για μας.
Μετά από πολλές διαπραγματεύσεις συμφωνήσαμε τον Μάρτη του 2010 να φύγει και
να κάνει την πτώχευσή του αλλού αφήνοντάς μας τον κινητό εξοπλισμό, επί του οποίου
έτσι κι αλλιώς είχαμε ενέχυρο αν δεν πλήρωνε, κι εμείς να του υπογράψουμε ότι
δεν μας χρωστάει τίποτα άλλο.
Οπερ και εγένετο σε συμβολαιογράφο των Αθηνών παρουσία των δικηγόρων αμφοτέρων.
Τότε εγώ είχα προτείνει στους εργαζόμενούς του να μην κλείσει το ξενοδοχείο και να
κάτσουν να δουλέψουμε μαζί, με απείρως καλύτερες συνθήκες σε όλα τα επίπεδα. Αρνήθηκαν γιατί έτσι θα πρεπε, όπως έλεγε ο νόμος τότε, να υπογράψουν νέες συμβάσεις
με την δική μας εταιρεία και να παραιτηθούν του δικαιώματος αποζημίωσης απ
τον ξενοδόχο.
Οπότε το ξενοδοχείο έκλεισε.
Αρχισαν οι μεσίτες κι οι προτάσεις να γίνονται περισσότερες αλλά παράλληλα να πέφτει
η τιμή γιατί η κρίση κάλπαζε.
Εχω τουλάχιστον δέκα συμφωνίες μέσα σ αυτά τα χρόνια (εδώ είναι και κάποιοι απ
τους μεσίτες να το επιβεβαιώσουν) σε διάφορες τιμές που ενώ είχαν συμφωνηθεί όλα
κι εννοείται σε μια εβδομάδα απ την συμφωνία άλλοι, σε τρείς μέρες άλλοι κλπ κλπ
θα έρχονταν να υπογράψουμε προσύμφωνο με προκαταβολή.
(Οι διαδικασίες αγοραπωλησίας εταιρείας είναι χρονοβόρες και για να ολοκληρωθούν
θέλουν από δύο έως έξι μήνες.) Και ω του θαύματος εξαφανίζονταν!
Κάποιοι ξαναεμφανιζόντουσαν με άλλο μεσίτη αλλά πιό χαμηλή τιμή κανά χρόνο μετά
και τους έριχνα πόρτα. Φυσικά μη έχοντας καθόλου εισοδήματα απ το 2009
προσπαθώντας να καλύψω όλες τις υποχρεώσεις εταιρείας και προσωπικές άντεξα
περίπου μέχρι το 2012, πουλώντας κι ένα ακίνητο του πατέρα μου.
Μετά νέκρα.
Και φορτώθηκα τεράστια χρέη κυρίως απ τον ΕΝΦΙΑ και το ΙΚΑ το δικό μου,
τα ένσημά μου δλδ, ως μόνος υπάλληλος της εταιρείας μας.
Με τα πρόστιμα και τις προσαυξήσεις διογκώνονταν μέρα την μέρα και μένα να
έχω πιά σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης.
Η τιμή έφτασε στην αντικειμενική αλλά κι εκεί ερχόντουσαν προτάσεις για το μισό
του μισού γιατί είχα αποφασίσει να μην ξεπουλήσω.
Ηξερα ότι το ακίνητο είναι στην περιοχή αναβάθμισης και θα αποκτούσε μέχρι
και δεκαπλάσια αξία σε βάθος χρόνου, αλλά δεν μ ένοιαζε να το κρατήσω και
να πλουτίσω τόσο κάποια στιγμή, μ ενδιέφερε να το πουλήσω σε μια αξιοπρεπή τιμή,
να ξεχρεώσω και να ζήσω όσο ζήσω αξιοπρεπώς.
Ποτέ να ξεπουλήσω σε λαδάδες όσο όσο.
Κι η κρίση διογκώνεται και το 2015 αρχίζει κι έντονα το προσφυγικό.
Το καλοκαίρι του 2015 φεύγαν πούλμαν για την Ειδομένη κατά χιλιάδες απ την Αθήνα.
*Πως γίνεται το βασικό σημείο που οι πρόσφυγες ήξεραν απ όταν ξεκινούσαν
το ταξίδι τους ότι όταν έφταναν στην Αθήνα το βασικό σημείο που θα έβρισκαν πούλμαν για την Ειδομένη ήταν ακριβώς έξω απ το City Plaza;
*Πως γίνεται να γίνεται χαμός με τα πούλμαν απ έξω και να ψάχνω τους διακινητές,
σιγά μην τους έβρισκα, να μάθω γιατί εκεί;
Και φυσικά μιλώντας με πρόσφυγες κι οδηγούς έμαθα όλα τα περί διακίνησης και
είδα και τους χάρτες που είχαν στα κινητά τους που λάμβαναν πριν ξεκινήσουν το
ταξίδι με πινέζα "hotspot City Plaza".
Στο τέλος Αυγούστου του 2015 ξεκίνησαν εκείνες οι περίεργες ληστείες στο
ξενοδοχείο σε καθημερινή βάση που παρά τις μηνύσεις και καταγγελίες μου στο
ΑΤ Αγ. Παντελεήμονα και παρά την παρουσία της αστυνομίας κάποιες φορές και
δυό και τρείς φορές την ημέρα που το άνοιγαν ουδέποτε τους έβρισκαν
κι ουδέποτε έψαξαν βέβαια.
Τα σημάδια των ληστειών έδειχναν ότι κάποιος τους έδειχνε που ήξερε καλά
το κτίριο και που βρίσκεται το καθε τι. Κάποια στιγμή ανακαλύψαμε ότι μπαίνουν
απ το εργοτάξιο της πρώην βίλας Αμαλία που δεν είχε φύλαξη την νύχτα,
είναι μεσοτοιχία με το City Plaza κι οι άνθρωποι που δούλευαν εκεί στοίβαζαν υλικά
στην μεσοτοιχία. Μίλησα πάμπολλες φορές με τον Δήμο και τον εργολάβο
παρακαλώντας να βάλουν φύλαξη την νύχτα, φως και να απομακρύνουν τα
υλικά απ την μεσοτοιχία. Μ έγραφαν μέχρι που έκλεψαν πανάκριβα υλικά απ
το εργοτάξιο κάπου δυό μήνες μετά απ τις συνεχείς διαρρήξεις σε μας
κι αποφάσισαν να λάβουν τα σχετικά μέτρα οπότε σταμάτησαν κι οι ληστείες.
Τυχαίες κι οι ληστείες;
Και φτάνουμε στο κλείσιμο των συνόρων με χιλιάδες πρόσφυγες εγκλωβισμένους
στην χώρα να κοιμούνται σε πάρκα και πλατείες μες τον χειμώνα και το κρύο τέλος
2015 αρχές 2016. Κατά τον Φλεβάρη του 2016 κι ενώ με ειδοποιούν οι γείτονες ότι
κάποιοι επί μέρες προσπαθούν να μπουν απ την υδροροή και το παράθυρο του
ημιορόφου και δεν τα καταφέρνουν μια ωραία πρωία κάποιοι σπάνε το λουκέτο που
είχα και έβαλαν δικό τους. (πρόβα νυφικού)
Τυχαίο, ε;
Σπάω εκείνο και ξαναβάζω δικό μου.
Στο τέλος Φλεβάρη συμφωνώ με ΜΚΟ και κατατίθεται η πρόταση στον ΟΗΕ να
συμμετάσχει το City Plaza στο πρόγραμμα στέγασης προσφύγων υπό την αιγίδα
της Υπατης Αρμοστείας, στον αντίστοιχο διαγωνισμό που είχαν διακηρύξει.
Τα κονδύλια εκείνου του διαγωνισμού άργησαν και βγήκαν στις 20 Απρίλη,
όπου και με ειδοποιούν ότι τους διαβεβαίωσαν τηλεφωνικά ότι το City Plaza
έχει εγκριθεί. Στις 22 Απριλίου το City Plaza καταλαμβάνεται.
Εντελώς τυχαίο κι αυτό, ε;
Γιατί κάναν την κατάληψη την συγκεκριμένη ημερομηνία κι όχι όταν
έπιασε ο χειμώνας κι ήταν κατάχαμα και κοιμόντουσαν στο κρύο
στην πλ. Βικτωρίας και στο πεδίον του Αρεως οι πρόσφυγες;
Τους έπιασε ο πόνος μόλις ζέστανε ο καιρός;
Τελικά μήπως κάποιοι δεν ήθελαν να παίρνω εγώ ενοίκιο οπότε θα
ξεχρέωνα σιγά σιγά και θα ζούσα και δεν θα είχα πλέον λόγο να στριμώχνομαι
απο χρέη και προβλήματα επιβίωσης οπότε δεν θα καιγόμουν να
πουλήσω όσο όσο;
Εν τω μεταξύ θα βγαζαν και κείνοι το κατιτίς τους.
Μήπως το μόνο μεγάλο κτίριο που απέμεινε να μην το χει πάρει όσο όσο σε
περιοχή που προαλείφεται για αναβάθμιση μεγαλοκαρχαρίας είναι το City Plaza; Μήπως επειδή και πάλι δεν δέχομαι να το δώσω ούτε για ένα κομμάτι ψωμί
(και δέχομαι τεράστιες πιέσεις) θα το κατασχέσουν και πλειστηριάσουν τελικά
εις χείρας μεγαλοκαρχαρία εντελώς τζάμπα και θα κλείσουν και την
Παπαχελά στην φυλακή αφού την έχουν στην κυριολεξία γδύσει για να σκάσει
και να μάθει να υποκύπτει επιτέλους;
Και αφού λυθεί και το προσφυγικό κι έχουν βγάλει και μύρια όσοι δούλεψαν
για την μπίζνα ο μεγαλοκαρχαρίας που θα χει στα χέρια του για μηδέν σχεδόν
τίμημα ένα κτίριο μεγάλης και μετά την αναβάθμιση αξίας θα καμαρώνει
στους κληρονόμους του σαν γύφτικο σκεπάρνι πως κατάφερε κι απ το τίποτα συσσώρευσε τεράστιο πλούτο;
Δεν θες να το δώσεις όσο όσο, έχουμε κι άλλο τρόπο να στο πάρουμε για τίποτα.
Λέω τώρα εγώ η συνωμοσιολόγα αχρεία καριόλα...
https://web.facebook.com/alikip/posts/10210430670977945
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου