Τὸ παγκόσμιο κλουβί...

*Γράφει ο Σαράντος Ι. Καργάκος

Θα ηθελα προοιμιακὰ νὰ σᾶς καλέσω νὰ σκεφθοῦμε, τὸ ποιὰ θὰ ἦταν 
ἡ πνευματικὴ φυσιογνωμία τῆς Εὐρὼπης χωρὶς τὴ συμβολὴ τῆς 
ἑλληνικῆς κλασσικῆς καὶ μετακλασσικῆς πολιτισμικῆς παραδόσεως.
Πάντως εἶναι εὐχάριστο ποὺ οἱ ἐπηρμένοι Εὐρωπαῖοι διανοητές 
διαπιστώνουν γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ αὐτὸ ποὺ εἶχαν διαπιστώσει 
πρὸ 2.400 χρόνων οἱ Ἕλληνες κυνικοὶ καὶ στωικοὶ, ἴσως καὶ πιὸ πρὶν 
μὲ τὸ Παρμενίδειον «Ἕν τὸ πᾶν». 
Μὲ μιὰ διαφορὰ: τὰ πάντα δὲν εἶναι οὔτε γίνονται ἕνα. 
Φοβᾶμαι ὅτι ἡ προσπάθεια γιὰ μιὰ νέα (χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνει 
ἀπολύτως νέα) ἰδεολογία, γιὰ μιὰ νέα οἰκουμενικὴ συνείδηση 
καὶ ἄλλα ἠχηρὰ, θὰ μᾶς ὁδηγήσει –ἤδη μᾶς ὁδηγεῖ– σ’ ἕναν 
νέο ὁλοκληρωτισμό. 
Οἱ σπασμοὶ ἀγωνίας εἶναι ἀντιδράσεις πρὸς ἕνα πλανητικὸ 
σύστημα κυριαρχίας. Διότι αὐτὸ ποὺ κάποιοι σοφοὶ ὀνομάζουν 
«πλανητικό κύκλωμα» ἐξελίσσεται σ’ ἕνα πλανητικό... βραχυκύκλωμα! 
Ὅλες αὐτὲς οἱ τάχα καινοφανεῖς ἤ πρωτοφανεῖς θεωρίες προωθοῦν τὴν 
πρακτικὴ τοῦ παγκόσμιου κλουβιοῦ. 
Ὅλη, ὅμως, ἡ ἑλληνικὴ παράδοση, ἀπὸ τὴν βαθειὰ ἀρχαιότητα ὥς 
τὰ νεώτερα χρόνια στηριζόταν στὴν ἀρχὴ τοῦ ἀπεγκλωβισμοῦ. 
Ἡ ἱστορικὴ μας μοῖρα στηριζόταν πάνω στὴν «κόκκινη γραμμὴ» τοῦ ΟΧΙ. 
«Στὴν πίσω μεριὰ τῆς παλάμης μας εἶναι γραμμένη τρεῖς φορὲς 
ἡ λέξη ΟΧΙ», γράφει κάποιος ποιητὴς μας, ὑπονοώντας προφανῶς τὸ 
«μολὼν λαβὲ» τοῦ Λεωνίδα, τὴν ἀπάντηση τοῦ Κων/νου Παλαιολόγου 
στὸν Μωάμεθ καὶ τὸ ΟΧΙ ἔναντι τῶν Γερμανοϊταλῶν. 
Ἐπειδὴ, ὅμως, τὰ ΟΧΙ αὐτὰ εἶναι παρεμποδιστικὰ στὴν ἄσκηση τῆς χοροπηδηκτῆς πολιτικῆς τοῦ ΝΑΙ, βάλθηκαν κάποιοι ἐπίσημοι 
ἱστορικοὶ καὶ καλοβολεμένοι διανοητὲς νὰ χαμηλώσουν τὰ 
ἀναστήματα τοῦ χθὲς, νὰ ἀμαυρώσουν μεγάλες στιγμὲς ἤ νὰ 
ἁπαλύνουν κακουργήματα ποὺ ἔγιναν εἰς βάρος τῆς χῶρας καὶ 
τοῦ λαοῦ μας. 
Σ’ αὐτὸ συμβάλλουν καὶ διάφοροι καλοδιαφημισμένοι ξένοι. 
Πού δρέπουν καὶ τιμὲς. 
Κάποιοι δικοί μας ἐκλέγονται καὶ βουλευτές. 
Ἀλλ’ ἡ ἱστορία δὲν γράφεται μὲ «μπότοξ». 
Κάποια κυρία ἔκανε τὸ χαμὸ τῆς Σμύρνης... συνωστισμὸ! 
Καὶ νὰ ’ταν μόνον αὐτὸ! Μὲ τόσα λάθη ποὺ τῆς ὑποδείχθηκαν, 
θὰ ἔμαθε ἐπὶ τέλους λίγη ἱστορία.

Συχνὰ διερωτῶμαι: 
Γιατὶ τόσο μῖσος ἀπὸ τὴ μεριὰ κάποιων ἱστορικῶν, ποὺ τοὺς ἔχει 
ἀποδοθεῖ ὁ τίτλος τῶν «ἐθνομηδενιστῶν», γιὰ τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες, 
τοὺς ἥρωες τοῦ ’21 καὶ τοὺς μετέπειτα εὐάθλους ἀγωνιστὲς τῶν 
ἐθνικῶν ἀγώνων; 
Πολλὰ μπορῶ νὰ ὑποθέσω ἀλλὰ κάτι μέσα μου μὲ κάνει νὰ πιστεύω 
πὼς εἶναι θέμα φθόνου. Οἱ ἥρωες –καὶ οἱ πιὸ ἄσχημοι– ἦσαν ὡραῖοι. 
«Ὡραῖοι σὰν Ἕλληνες», ὅπως λέει ὁ Ἐγγονόπουλος. 
Τοῦτοι οἱ ἀρνητὲς τους εἶναι ἀρνητὲς, γιατὶ εἶναι ἄσχημοι. 
Καὶ κάθε μέρα γίνονται πιὸ ἄσχημοι. 
Τρέμουν σὰν τὸν Ντόριαν Γκρέυ νὰ κοιτάξουν τὸν καθρέφτη τους 
ἤ τὸ πορτραῖτο τους. 
Ἡ Ἑλλάδα συχνὰ - συχνότατα ὑβρίζεται ὄχι μόνο γιὰ τὰ τωρινὰ ἀλλὰ 
καὶ γιὰ τὰ παλαιὰ. Κατὰ τὴν φετινὴ περίοδο εἶδα τρεῖς ἀμερικανικὲς κινηματογραφικὲς ταινίες μὲ λόγια χλευαστικὰ γιὰ τὴν 
ἀρχαία Ἑλλάδα! Ἀντίδραση ἐπίσημη καμμιὰ. 
Ἄν τὸ τοιοῦτον εἶχε συμβεῖ σὲ μιὰ χώρα μὲ ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια, ὅπως 
ἡ Τουρκία, οἱ Ἀμερικανοὶ θὰ εἶχαν ριχθεῖ στὸν Βόσπορο. 
Ἄς τολμήσουν Ἄγγλοι, Γάλλοι, Ἀμερικάνοι νὰ γυρίσουν ταινία μὲ 
τὸν Σελίμ τὸν Μέθυσο. Θὰ γινόταν χαμός. 
Ἡ Ἑλλὰς γι’ αὐτοὺς ἱστορικὰ εἶναι ξέφραγο ἀμπέλι. 
Ἰσχύει ἐδῶ ἡ ἀρχὴ τοῦ «μπατεσκυλοαλεστισμοῦ». 
Ἀλλὰ τὸ παράδειγμα δίνουν κάποιοι «σμερδαλέοι», φρικτοὶ κατὰ 
τὴν ὄψη καὶ τὴν ψυχὴ συγγραφεῖς, κατὰ ταυτότητα Ἕλληνες. 
Πρὸ 40 καὶ πλέον ἐτῶν παρά λίγο νὰ διακόψω τὴν συνεργασία μου μὲ 
τὸν ἐκδότη μου, ἐπειδὴ τὐπωσε ἕνα βιβλίο κάποιου μεγαλοπαράγοντα 
τοῦ ὑπουργείου κακοπαιδείας, ὁ ὁποῖος ἔβγαζε τὸν Πλάτωνα... φασίστα! 
Ἤθελε αὐτὸς ὁ γλείφτης τῶν αἱμάτων τοῦ Ἐμφυλίου νὰ προβληθεῖ 
ὀψίμως σὰν... Ἀριστερὸς! 
Καὶ ἀγνοοῦσε ὁ φαῦλος, αὐτὸ ποὺ εἶχε πεῖ ὁ Μάρξ, ὅτι ὅλη ἡ φιλοσοφία 
ἔχει κτισθεῖ εἴτε κατὰ συμφωνία εἴτε κατ’ ἀντίθεση πρὸς τὸ ἔργο τοῦ Πλάτωνος! 
Λυπᾶμαι ποὺ θὰ τὸ πῶ ἀλλὰ θὰ τὸ πῶ: 
Κάποτε ὁ Ρωμιὸς εἶχε Μεγάλη Ἰδέα γιὰ τὸ Γένος του. 
Σήμερα ἔχει Μεγάλη Ἰδέα γιὰ τὸ ἄτομὸ του. 
Γι’ αὐτὸ ἔχει μισομπεῖ στὸ μεγάλο παγκόσμιο κλουβί. 
Κάποια ἀρχαία φωνή τὸν ἐμποδίζει νὰ μπεῖ ὅλος.

http://www.sarantoskargakos.gr/cont

φωτό από i-rena