...φτάνουν στο θάνατό τους με μεγάλη καθυστέρηση, σχεδόν εκπρόθεσμα...

Οι χελώνες, αν δεν το ξέρετε, είναι από 
τα αρχαιότερα είδη του ζωικού βασιλείου· επιβιώνουν, σ’ αυτόν τον πλανήτη, εδώ 
και 150 εκατομμύρια χρόνια. 
Αυτή η μεγάλη εξελικτική επιτυχία τους οφείλεται βεβαίως στο όστρακό τους, 
αυτό το σκληρό, δερμικής προέλευσης, ακατάλυτο κέλυφος, που είναι, ταυτοχρόνως, η σωτηρία και το βάσανό τους, το καταφύγιο 
και η φυλακή τους.
Για να καταλάβετε τι εννοώ, φανταστείτε τον εαυτό σας να κουβαλάει στη ράχη του 
ένα ολόκληρο σπίτι. Τι ασφάλεια, θα πείτε, ναι, αλλά και τι βάρος, τι απομόνωση…
Γι’ αυτό και οι χελώνες είναι ιδιαίτε­ρα ενδοστρεφή άτομα, με πολλαπλά ψυχολογικά προβλήματα, όπως κλειστοφοβία, αγοραφοβία και άλλα τέτοια.



Η σωματική αυτή διάπλασή τους έχει, ως είναι φυσικό, επιπτώσεις και στην 
ερωτική ζωή τους. Φα­νταστείτε, δηλαδή, μια πέτρα γλιστερή να προσπαθεί ν’ ανέβει 
πάνω σε μιαν άλλη πέτρα, εξίσου γλιστερή. 
Πόσες προσπάθειες, θεέ μου, πόση αγωνία, πόσος χαμένος κόπος… 
Κι είναι γι’ αυτό που μόνο μία φορά το χρόνο καταφέρνουνε να σμίξουνε ερωτικά 
οι χελώνες. Όταν το καταφέρνουν όμως, το κάνουνε με τόση δύναμη, με τόση ορμή 
που από τα κελύφη τους πετάγονται σπινθήρες. 
Πλήθος δασών έχουν καεί εξαιτίας αυτού του βίαιου, αυτού του φλογερού σμιξίματος.
Πρέπει επίσης να σημειωθεί πως πρόκειται για ιδιαίτερα μακρόβια ζώα· 
έτσι αργοκίνητες που εί­ναι, φτάνουν στο θάνατό τους με μεγάλη καθυστέρηση, 
σχεδόν εκπρόθεσμα.

ΑΡγΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ -ΠΟΙΗΜΑΤΑ

https://lavivifiante.wordpress.com/2016/0




οι φωτογραφίες δικές μου... i-rena