Bαρυάν οδύνην έχει ο Zευς. Tον Σαρπηδόνα
εσκότωσεν ο Πάτροκλος· και τώρα ορμούν
ο Mενοιτιάδης κ' οι Aχαιοί το σώμα
ν' αρπάξουνε και να το εξευτελίσουν.
*
Aλλά ο Zευς διόλου δεν στέργει αυτά.
Tο αγαπημένο του παιδί ― που το άφισε
και χάθηκεν· ο Nόμος ήταν έτσι ―
τουλάχιστον θα το τιμήσει πεθαμένο.
Kαι στέλνει, ιδού, τον Φοίβο κάτω στην πεδιάδα
ερμηνευμένο πώς το σώμα να νοιασθεί.
*
Tου ήρωος τον νεκρό μ' ευλάβεια και με λύπη
σηκώνει ο Φοίβος και τον πάει στον ποταμό.
Tον πλένει από τες σκόνες κι απ' τ' αίματα·
κλείει την πληγή του, μη αφίνοντας
κανένα ίχνος να φανεί· της αμβροσίας
τ' αρώματα χύνει επάνω του· και με λαμπρά
Oλύμπια φορέματα τον ντύνει.
Tο δέρμα του ασπρίζει· και με μαργαριταρένιο
χτένι κτενίζει τα κατάμαυρα μαλλιά.
Tα ωραία μέλη σχηματίζει και πλαγιάζει.
*
Tώρα σαν νέος μοιάζει βασιλεύς αρματηλάτης ―
στα εικοσιπέντε χρόνια του, στα εικοσιέξι ―
αναπαυόμενος μετά που εκέρδισε,
μ' άρμα ολόχρυσο και ταχυτάτους ίππους,
σε ξακουστόν αγώνα το βραβείον.
*
Έτσι σαν που τελείωσεν ο Φοίβος
την εντολή του, κάλεσε τους δυο αδελφούς
τον Ύπνο και τον Θάνατο, προστάζοντάς τους
να παν το σώμα στην Λυκία, τον πλούσιο τόπο.
*
Kαι κατά εκεί τον πλούσιο τόπο, την Λυκία
τούτοι οδοιπόρησαν οι δυο αδελφοί
Ύπνος και Θάνατος, κι όταν πια έφθασαν
στην πόρτα του βασιλικού σπιτιού
παρέδοσαν το δοξασμένο σώμα,
και γύρισαν στες άλλες τους φροντίδες και δουλειές.
*
Kι ως τόλαβαν αυτού, στο σπίτι, αρχίνησε
με συνοδείες, και τιμές, και θρήνους,
και μ' άφθονες σπονδές από ιερούς κρατήρας,
και μ' όλα τα πρεπά η θλιβερή ταφή·
κ' έπειτα έμπειροι της πολιτείας εργάται,
και φημισμένοι δουλευταί της πέτρας
ήλθανε κ' έκαμαν το μνήμα και την στήλη.
εσκότωσεν ο Πάτροκλος· και τώρα ορμούν
ο Mενοιτιάδης κ' οι Aχαιοί το σώμα
ν' αρπάξουνε και να το εξευτελίσουν.
*
Aλλά ο Zευς διόλου δεν στέργει αυτά.
Tο αγαπημένο του παιδί ― που το άφισε
και χάθηκεν· ο Nόμος ήταν έτσι ―
τουλάχιστον θα το τιμήσει πεθαμένο.
Kαι στέλνει, ιδού, τον Φοίβο κάτω στην πεδιάδα
ερμηνευμένο πώς το σώμα να νοιασθεί.
*
Tου ήρωος τον νεκρό μ' ευλάβεια και με λύπη
σηκώνει ο Φοίβος και τον πάει στον ποταμό.
Tον πλένει από τες σκόνες κι απ' τ' αίματα·
κλείει την πληγή του, μη αφίνοντας
κανένα ίχνος να φανεί· της αμβροσίας
τ' αρώματα χύνει επάνω του· και με λαμπρά
Oλύμπια φορέματα τον ντύνει.
Tο δέρμα του ασπρίζει· και με μαργαριταρένιο
χτένι κτενίζει τα κατάμαυρα μαλλιά.
Tα ωραία μέλη σχηματίζει και πλαγιάζει.
*
Tώρα σαν νέος μοιάζει βασιλεύς αρματηλάτης ―
στα εικοσιπέντε χρόνια του, στα εικοσιέξι ―
αναπαυόμενος μετά που εκέρδισε,
μ' άρμα ολόχρυσο και ταχυτάτους ίππους,
σε ξακουστόν αγώνα το βραβείον.
*
Έτσι σαν που τελείωσεν ο Φοίβος
την εντολή του, κάλεσε τους δυο αδελφούς
τον Ύπνο και τον Θάνατο, προστάζοντάς τους
να παν το σώμα στην Λυκία, τον πλούσιο τόπο.
*
Kαι κατά εκεί τον πλούσιο τόπο, την Λυκία
τούτοι οδοιπόρησαν οι δυο αδελφοί
Ύπνος και Θάνατος, κι όταν πια έφθασαν
στην πόρτα του βασιλικού σπιτιού
παρέδοσαν το δοξασμένο σώμα,
και γύρισαν στες άλλες τους φροντίδες και δουλειές.
*
Kι ως τόλαβαν αυτού, στο σπίτι, αρχίνησε
με συνοδείες, και τιμές, και θρήνους,
και μ' άφθονες σπονδές από ιερούς κρατήρας,
και μ' όλα τα πρεπά η θλιβερή ταφή·
κ' έπειτα έμπειροι της πολιτείας εργάται,
και φημισμένοι δουλευταί της πέτρας
ήλθανε κ' έκαμαν το μνήμα και την στήλη.
*Κ.Π Καβάφης
Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984
...για τον Καβάφη η διαμόρφωση της βιοθεωρίας του έπαιξε σπουδαίο ρόλο και
η ομοφυλοφιλία του, η οποία του είχε από τη φύση επιβληθεί.
η ομοφυλοφιλία του, η οποία του είχε από τη φύση επιβληθεί.
Η βιοθεωρία, λοιπόν, του Καβάφη δεν παραδέχεται καθόλου την ύπαρξη ελευθερίας
μέσα στη ζωή, αλλά την ύπαρξη μιας Ανάγκης, μιας Μοίρας, στην οποία υποκύπτουν άνθρωποι και θεοί.
Στο ποίημα «Η κηδεία του Σαρπηδόνος», μέσα σ’ ένα μυθικό-μεταφυσικό πλαίσιο,
η ελευθερία του Διός περιορίζεται από το Νόμο. Δεν μπορεί να ανατρέψει το θάνατο
τού γιού του Σαρπηδόνος.
μέσα στη ζωή, αλλά την ύπαρξη μιας Ανάγκης, μιας Μοίρας, στην οποία υποκύπτουν άνθρωποι και θεοί.
Στο ποίημα «Η κηδεία του Σαρπηδόνος», μέσα σ’ ένα μυθικό-μεταφυσικό πλαίσιο,
η ελευθερία του Διός περιορίζεται από το Νόμο. Δεν μπορεί να ανατρέψει το θάνατο
τού γιού του Σαρπηδόνος.
Lekythos
OIL FLASK
WRITTEN BY: The Editors of Encyclopædia Britannica
See Article History
Lekythos, plural lekythoi, in ancient Greek pottery , oil flask used at baths and
gymnasiums and for funerary offerings, characterized by a long cylindrical body
gracefully tapered to the base and a narrow neck with a loop-shaped handle.
The word lekythos (as well as its plural form, lekythoi) is known from ancient sources.
The Athenians seem to have used the term generically to mean any small oil flask.
The lekythos appeared about 590 BCE decorated in the black-figure technique.
After about 530 BCE the red-figure technique was occasionally used, but until about
480 the majority of lekythoi continued to be decorated in black-figure.
A new technique in which lekythoi were painted with a white ground bearing figurative scenes then came into use. A large number of this style are known, largely from Athenian graves, as the white ground paint was fragile and not suitable for heavy use.
These works exhibit a fine level of detail, and the artisans who painted them include some
of the masters of the red-figure technique.
For everyday use, red-figure and entirely black-glazed lekythoi remained the most-durable versions.
OIL FLASK
WRITTEN BY: The Editors of Encyclopædia Britannica
See Article History
Lekythos, plural lekythoi, in ancient Greek pottery , oil flask used at baths and
gymnasiums and for funerary offerings, characterized by a long cylindrical body
gracefully tapered to the base and a narrow neck with a loop-shaped handle.
The word lekythos (as well as its plural form, lekythoi) is known from ancient sources.
The Athenians seem to have used the term generically to mean any small oil flask.
The lekythos appeared about 590 BCE decorated in the black-figure technique.
After about 530 BCE the red-figure technique was occasionally used, but until about
480 the majority of lekythoi continued to be decorated in black-figure.
A new technique in which lekythoi were painted with a white ground bearing figurative scenes then came into use. A large number of this style are known, largely from Athenian graves, as the white ground paint was fragile and not suitable for heavy use.
These works exhibit a fine level of detail, and the artisans who painted them include some
of the masters of the red-figure technique.
For everyday use, red-figure and entirely black-glazed lekythoi remained the most-durable versions.
φωτό: Hypnos(sleep)and Thanatos(dead)carrying the body of Sarpedon
from the battlefield of Troy.
Attic white-ground lekythos
Lekythos (Oil Flask): Laying Out The Body
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου