Στέγες και χαρταετοί (1948) by
Νικόλαος Χατζηκυριάκος Γκίκας
Ο Γκίκας καλλιεργούσε επαφές με πάρα πολύ πλούσιους αστούς
και ανθρώπους της τέχνης.
Ήταν ένας νέος με ιδιαίτερα αριστοκρατικό ύφος, φορούσε πανάκριβα
ρούχα και κυκλοφορούσε με ένα πολύ ακριβό μπαστούνι όπως συνήθιζαν
οι αριστοκράτες.
Βαθιά φιλία είχε με τον γιατρό Άγγελο Κατακουζηνό, επισκεπτόταν συχνά
τον φιλότεχνο Νίκο Μαζαράκη εξ Αιγύπτου, και είχε καθημερινές συναντήσεις
για χαρτιά, τάβλι και κουβέντα με τον Βάρναλη όπου σε μια από αυτές ο
ποιητής του λέει
«Βρε ποιος είναι αυτός ο Χατζηκυριάκος;
Θα τον ξέρεις εσύ. Βρε τον άτιμο, μου έγραψε μια κριτική για το μεγάλο μου ποίημα που έγραψα με το επώνυμο Δήμος Τανάλιας στην Αλεξάνδρεια το 1922 «Το φώς που καίει»… Ήθελα να ξέρω ποιος είναι αυτός.
Γι’ αυτό σε ρωτώ μήπως τον ξέρεις που έχετε το ίδιο όνομα».
Ο Νίκος του απαντά «Πώς δεν τον ξέρω αφού εγώ είμαι που το έγραψα.
Και μάλιστα είχα την εντύπωση πως έγραψα μάλλον με επιείκεια μια καλή κριτική, ευνοϊκή δηλαδή.».
Ο Βάρναλης έμεινε εμβρόντητος.
Χαρταετοί (1935) by Aλέκος Φασιανός
«Οι ποιητές με επηρέασαν περισσότερο κι από τους ζωγράφους, γιατί
στα γραφόμενά τους έβλεπα τον κόσμο ν΄ανοίγεται μπροστά, καλύτερα,
μάλλον, μου αποκάλυψαν έναν κόσμο καινούργιο»
Α.Φ
"Ύδρα με χαρταετούς" (1980) by
Νικόλαος Χατζηκυριάκος Γκίκας
Ο Νικόλαος Γκίκας αναφερόταν συχνά στα παιδικά του χρόνια.
Στον πατέρα του, τη μητέρα του, το εξοχικό τους στην Ύδρα που
περνούσαν τα καλοκαίρια, τις μεγάλες τους βόλτες στο τότε πανέμορφο
Φάληρο, την ανείπωτη απογοήτευση του πατέρα του όταν έμαθε από τους γιατρούς ότι ο γιός του δεν θα μπορούσε να γίνει αξιωματικός σαν και
αυτόν λόγω μυωπίας
...ήταν ένας αυταρχικός πατέρας που σημάδεψε βαθιά τον μικρό Νικόλαο.
Ο ζωγράφος τον περιγράφει:
«Ήταν θυμώδης, που τρόμαζε όλο τον κόσμο…ένα είδος σατράπη μέσα
στο σπίτι.» και αλλού τον περιγράφει
«Ήταν σαν μπαμπούλας».
Η κλίση του Νίκου για την ζωγραφική εμφανίστηκε από τεσσάρων ετών.
Η πρώτη αναγνώριση των σχεδίων του ήρθε από τον πατέρα του.
Καθοριστική στιγμή. «Τον εντυπωσίασα!!» λέει σε μια συνέντευξή του,
πηδώντας από την χαρά του για την αναγνώριση του από τον σκληρό
και βίαιο πατέρα του.
Μετά από αυτό, κατευθύνθηκε στην ζωγραφική.
Χαρταετοί by Δημήτρης Μυταράς
Χαρταετοί by Δημήτρης Μυταράς...ένας καινοτόμος,
αδογμάτιστος, αληθινός, ανοιχτός δημιουργός.
" Χαρταετοί στην Ακρόπολη " by Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας
...γεννήθηκε στην Αθήνα. Το διαμέρισμα που γεννήθηκε βρισκόταν
στην οδό Κοραή, ακριβώς πάνω από το βιβλιοπωλείο Εστία.
Μοναχοπαίδι από εύρωστη οικογένεια με πολύ ισχυρές γνωριμίες.
Κυρίως πολιτικές,oι οποίες ήταν το στήριγμα της καριέρας του...!
Xαρταετοί "Kites" by Αγήνωρ Αστεριάδης
(1898 Λάρισα - 1977 Αθήνα)
"Το Τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας" (1950) by Σπύρος Βασιλείου
«“Ο Πικάσο έλεγε ότι ζωγράφιζε ένα έργο κάθε μέρα”μας έλεγε
“Εγώ μπορώ να πω ότι κάνω ένα έργο μέρα παρά μέρα”.
Μια φορά μου είχε πει ότι τα υπολόγιζε πάνω από έξι χιλιάδες.
Οταν τον ρωτούσαν πόση ώρα χρειάστηκε για να ολοκληρώσει έναν πίνακα,
απαντούσε:
“Σαράντα χρόνια και δύο ώρες”.
Η πείρα,βλέπετε,είχε το μεγαλύτερο κομμάτι.
Αλλοι πίνακες, βέβαια, έβγαιναν γρήγορακαι άλλοι όχι- τους έβαζε στο πλάι
και τους ξανάπιανε.
Φαίνονται άλλωστε όσοι έχουν πολλή δουλειά, πολλή λεπτομέρεια»
...λέει μεταξύ άλλων, σε μια συνέντευξή της η μεγαλύτερη από
τις δύο κόρες του, Δροσούλα Ελιοτ-Βασιλείου.
καλή Σαρακοστή!
...και να μένετε με εκείνους που βγάζουν τον ομορφότερο
εαυτό σαςκαι σας κάνουν να θέλετε να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι...
φΡ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου