Μαυροφορεμένες γυναίκες μπροστά στα οστά συγγενικών τους προσώπων
....οι άνδρες του Δοξάτου Δράμας, όσοι γλίτωσαν από τις άγριες σφαγές
που είχαν γίνει από βάρβαρους Βούλγαρους δύο ημέρες πιο πριν, άνοιγαν
με πόνο αλλά και οργή ομαδικούς τάφους για να θάψουν τις εκατοντάδες
των εκτελεσθέντων συγγενών και συγχωριανών τους, των οποίων τα
πτώματα κείτονταν σε αυλές σπιτιών και στους δρόμους…
που είχαν γίνει από βάρβαρους Βούλγαρους δύο ημέρες πιο πριν, άνοιγαν
με πόνο αλλά και οργή ομαδικούς τάφους για να θάψουν τις εκατοντάδες
των εκτελεσθέντων συγγενών και συγχωριανών τους, των οποίων τα
πτώματα κείτονταν σε αυλές σπιτιών και στους δρόμους…
Ομαδικοί τάφοι
Το πρωί της Κυριακής 30 Ιουνίου, 120 Βούλγαροι στρατιώτες ιππείς περικύκλωσαν το Δοξάτο, ενώ την ίδια στιγμή το πυροβολικό τους βομβάρδιζε σπίτια και καταστήματα. Και μόλις οι κάτοικοι βγήκαν έντρομοι από τα σπίτια
και κυρίως από την γεμάτη εκκλησιά, διακόπτοντας την θεία λειτουργία, άρχισαν να τους καταδιώκουν, σφάζοντας αγρίως, χωρίς διακρίσεις, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Στη συνέχεια, επιδόθηκαν στο πλιάτσικο και κατόπιν έριξαν πετρέλαιο και πυρπόλησαν τα σπίτια.
και κυρίως από την γεμάτη εκκλησιά, διακόπτοντας την θεία λειτουργία, άρχισαν να τους καταδιώκουν, σφάζοντας αγρίως, χωρίς διακρίσεις, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Στη συνέχεια, επιδόθηκαν στο πλιάτσικο και κατόπιν έριξαν πετρέλαιο και πυρπόλησαν τα σπίτια.
Ο απολογισμός ήταν τραγικός:
Κατέσφαξαν ανηλεώς 650 κατοίκους (το 45% των 1.500) και πυρπόλησαν, αφού τα λεηλάτησαν, 240 κατοικίες, 80 καταστήματα και 10 καπνομάγαζα. Εκτός των σφαγών, υπήρξαν πάμπολλοι βιασμοί κοριτσιών. Όπως μαρτυρεί ο Ρώσος δημοσιογράφος Βλαδίμηρος Ταρδόφ, απεσταλμένος της εφημερίδας Ούτρο Ροσσίγιε, οι Βούλγαροι στρατιώτες έσφαζαν πρώτα τους άνδρες και μετά οδηγούσαν γυναίκες και κορίτσια στα δωμάτια όπου προέβαιναν σε κτηνώδεις βιασμούς. Είδε γυναίκες να ουρλιάζουν μπροστά στα λογχισμένα παιδιά τους, δύο ιερείς κατεσφάγησαν επειδή προστάτευαν το ποίμνιο τους κι ένα πανέμορφο κοριτσάκι, αιμόφυρτο, μισολιπόθυμο από τους κτηνώδεις βιασμούς, δίπλα στα νεκρά σώματα των γονιών της. «Παντού οι οφθαλμοί μου έβλεπαν τη φρίκη και μας έπνιγε απαίσια οσμή… Ησθάνθην αίσχος, διότι αι θηριωδίαι αύται διεπράχθησαν υπό Σλάβων».
Ένα από τα κορίτσια που μαρτύρησε στα χέρια των κτηνάνθρωπων βιαστών της, ήταν και η 14χρονη Αικατερίνη Ναλμπάντη. Μπροστά της κατέσφαξαν τον πατέρα της.
Κατέσφαξαν ανηλεώς 650 κατοίκους (το 45% των 1.500) και πυρπόλησαν, αφού τα λεηλάτησαν, 240 κατοικίες, 80 καταστήματα και 10 καπνομάγαζα. Εκτός των σφαγών, υπήρξαν πάμπολλοι βιασμοί κοριτσιών. Όπως μαρτυρεί ο Ρώσος δημοσιογράφος Βλαδίμηρος Ταρδόφ, απεσταλμένος της εφημερίδας Ούτρο Ροσσίγιε, οι Βούλγαροι στρατιώτες έσφαζαν πρώτα τους άνδρες και μετά οδηγούσαν γυναίκες και κορίτσια στα δωμάτια όπου προέβαιναν σε κτηνώδεις βιασμούς. Είδε γυναίκες να ουρλιάζουν μπροστά στα λογχισμένα παιδιά τους, δύο ιερείς κατεσφάγησαν επειδή προστάτευαν το ποίμνιο τους κι ένα πανέμορφο κοριτσάκι, αιμόφυρτο, μισολιπόθυμο από τους κτηνώδεις βιασμούς, δίπλα στα νεκρά σώματα των γονιών της. «Παντού οι οφθαλμοί μου έβλεπαν τη φρίκη και μας έπνιγε απαίσια οσμή… Ησθάνθην αίσχος, διότι αι θηριωδίαι αύται διεπράχθησαν υπό Σλάβων».
Ένα από τα κορίτσια που μαρτύρησε στα χέρια των κτηνάνθρωπων βιαστών της, ήταν και η 14χρονη Αικατερίνη Ναλμπάντη. Μπροστά της κατέσφαξαν τον πατέρα της.
Πριν από μήνες, είχαν πιέσει τον πατέρα της να πολιτογραφηθεί Βούλγαρος, αλλά εκείνος αρνιόταν. Τώρα, τον τρομοκράτησαν και τον απείλησαν, αλλά εκείνος δεν απαρνήθηκε την ελληνικότητά του. Αφού τον βασάνισαν αγρίως, τον σκότωσαν, μπροστά στα μάτια των επτά παιδιών του, ηλικίας 3-14 ετών, χωρίς να τους συγκινεί το γοερό τους κλάμα. Μετά, αυτοί οι κτηνάνθρωποι άρπαξαν και βίασαν το 14χρονο κορίτσι, το κακοποίησαν βάναυσα επειδή πρόβαλε αντίσταση κι έζησε μετά, έως το 1969, απαρηγόρητο με τα βαριά και αθεράπευτα ψυχικά του τραύματα.
Και το πιο φρικτό, όπως το διηγείται ο ανθυπολοχαγός Βάτσεφ στον Γάλλο διευθυντή μονοπωλίου καπνού Άγκελ στη Δράμα, «Βούλγαροι στρατιώτες διασχίζοντες κοιλίας εγκύων, εστοιχημάτιζον αν τα εξαγόμενα βρέφη ήσαν άρρενα ή θήλεα»!
Ο Γάλλος Βαλέτ μαρτυρεί στον εκεί απεσταλμένο της γαλλικής εφημερίδας Χρόνος και θεωρεί «την επέλασιν του Ιππικού και τας σφαγάς των γυναικοπαίδων στίγμα ανεξάλειπτον δια την Βουλγαρίαν».
Ο Γάλλος Βαλέτ μαρτυρεί στον εκεί απεσταλμένο της γαλλικής εφημερίδας Χρόνος και θεωρεί «την επέλασιν του Ιππικού και τας σφαγάς των γυναικοπαίδων στίγμα ανεξάλειπτον δια την Βουλγαρίαν».
Βούλγαροι άρπαξαν από τις δύο ελληνικές τράπεζες και τα σπίτια ευπόρων Ελλήνων χιλιάδες χρυσές λίρες, ενώ πολλές πήραν και οι Τούρκοι για να τους… προστατεύσουν τάχα από τις σφαγές, όταν κατέφυγαν για να σωθούν στην τουρκική συνοικία του Δοξάτου. Όταν έφτασε αργότερα ο Ελληνικός Στρατός και ανακατέλαβε την περιοχή, αντίκριζε παντού καπνούς και διάσπαρτα νεκρά ανθρώπινα κορμιά.
Η υπόμνηση των γεγονότων, δεν σημαίνει ότι ζητάμε εκδίκηση, αλλά μία συγγνώμη, για να αναπαυτούν οι ψυχές των 1.124 θυμάτων του Δοξάτου.
Αυτό ζητεί επιμόνως και ο δήμαρχος της μαρτυρικής πόλης Δημήτρης Δαλακάκης.
Αυτό ζητεί επιμόνως και ο δήμαρχος της μαρτυρικής πόλης Δημήτρης Δαλακάκης.
-
Το μαρτυρικό Δοξάτο είναι η μοναδική πόλη στην Ελλάδα, που γνώρισε τρεις φορές το ολοκαύτωμα, μέσα σε 30 χρόνια, από τον ίδιο εισβολέα, τους Βούλγαρους.
Στον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο, η περιοχή της Δράμας κατελήφθη (τον Οκτώβριο του 1912) από τους Βουλγάρους, για να απελευθερωθεί στη συνέχεια από τον Ελληνικό Στρατό κατά τον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο την 1η Ιουλίου 1913. Όταν όμως αποχωρούσαν (στις 29/6/1913), κυνηγημένοι από τον Ελληνικό Στρατό, οι Βούλγαροι προκάλεσαν ολέθριες καταστροφές.
Το μαρτυρικό Δοξάτο είναι η μοναδική πόλη στην Ελλάδα, που γνώρισε τρεις φορές το ολοκαύτωμα, μέσα σε 30 χρόνια, από τον ίδιο εισβολέα, τους Βούλγαρους.
Στον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο, η περιοχή της Δράμας κατελήφθη (τον Οκτώβριο του 1912) από τους Βουλγάρους, για να απελευθερωθεί στη συνέχεια από τον Ελληνικό Στρατό κατά τον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο την 1η Ιουλίου 1913. Όταν όμως αποχωρούσαν (στις 29/6/1913), κυνηγημένοι από τον Ελληνικό Στρατό, οι Βούλγαροι προκάλεσαν ολέθριες καταστροφές.
*Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
*Πηγή: http://www.pontos-news.gr/article/166350/oi-treis-thiriodies-ton-voylgaron-sto-doxato-dramas
~*~
Σφαγή της Δράμας (Δοξάτου):
Το αντάρτικο που πνίγηκε στο αίμα
[...]
Ο Δημήτρης Πασχαλίδης, ερευνητής, με παιδικές μνήμες για την περίοδο, αναφέρεται στην εξέγερση και μιλά, μεταξύ άλλων, για τη θεωρία της βουλγαρικής προβοκάτσιας, που όπως αναφέρει, ασπάστηκε λανθασμένα
και το ΚΚΕ.
[...]
Μελανό σημείο
Στο βουνό, έμειναν τρεις με τέσσερις ημέρες.
«Κάποιοι από τους κατοίκους προσπάθησαν να φύγουν και τους συνέλαβαν. Πέρασαν ανταρτοδικείο και τους εκτέλεσαν.
Οι Έλληνες ανέβηκαν επάνω για να μην σκοτωθούν από τους Βούλγαρους.
Και οι Έλληνες οι αριστεροί σκότωσαν αυτούς τους ανθρώπους.
Και μάλιστα κάποιους επειδή είχαν και προσωπικά, τους κατηγορούσαν
ψευδώς και ο αρχηγός διέτασσε την εκτέλεσή τους.
Και έτσι έχουμε 11 εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες.
Αυτό για εμένα ήταν μελανό σημείο», επισημαίνει...
[...]
Ακόμη 102 χωριά επλήγησαν από τους Βούλγαρους σε όλη την ανατολική Μακεδονία. «Από αυτά τα περισσότερα στο νομό Δράμας, μετά στις Σέρρες
και λιγότερα στην περιοχή της Καβάλας».
*Βουλγαρογραμμένοι:
Όσοι δήλωναν ότι είχαν βουλγαρική υπηκοότητα και τους έδιναν
βουλγαρική ταυτότητα, απολάμβαναν προνόμια που δεν είχαν οι Ελληνες.
--> περισσότερα ΕΔΩ: https://tvxs.gr/news/san-simera/sfagi-tis-dramas-antartiko-poy-pnigike-sto-aima
~
28-29 Σεπτεμβριου 1941: Οι Βουλγαροι σε συνεργασία με το ΚΚΕ αφανίζουν το ΔΟΞΑΤΟ. Η ΑΛΛΙΩΣ Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΔΟΞΑΤΟΥ!!
~
Η ηρωική εξέγερση του 1941 στη Δράμα
[...]
- Ποια ήταν τα αίτια και οι προϋποθέσεις για την ένοπλη δράση - εξέγερση;
[...]
- Η προετοιμασία της ένοπλης δράσης
- Η προετοιμασία της ένοπλης δράσης
[...]
Επιχείρηση λάσπης για μια ηρωική εξέγερση
Η εξέγερση της Δράμας, όπως κι άλλες αντιστασιακές πράξεις αργότερα σε άλλα σημεία της Ελλάδας, επιχειρήθηκε να συκοφαντηθεί, να παρουσιαστεί σαν πράξη που δεν έπρεπε να γίνει, αφού θα προκαλούσε τα αντίποινα των κατακτητών. Στην περίπτωση της Δράμας, όμως, η συκοφαντία συναντήθηκε με τη λάσπη.
Ο Ελληνας Γενικός Επιθεωρητής Νομαρχιών Γενικής Διοικήσεως Μακεδονίας το 1941, Αθανάσιος Χρυσοχόου, ο συνεργαζόμενος δηλαδή με τους Γερμανούς και τους Βουλγάρους κατακτητές της Μακεδονίας διοικητής της, σε έκδοση βιβλίου το 1949, εμφανίζεται να ρίχνει λάσπη στην εξέγερση, ισχυριζόμενος ότι οι βουλγαρικές κατοχικές αρχές συνεργάστηκαν με τους Ελληνες κομμουνιστές της Δράμας για να ξεσπάσει εξέγερση και να δικαιολογήσουν σφαγές κατά του ελληνικού πληθυσμού της περιοχής με σκοπό να αλλοιωθεί η εθνολογική της σύσταση. Αλλοι, επίσης, όπως κάποιος Κωνσταντίνος Σνωκ, έφτασαν στο σημείο να δηλώνουν πως «όλα όσα γράφονται για το κομμουνιστικό κίνημα και τη συνεργασία των Ελλήνων κομμουνιστών με τους Βουλγάρους, είναι παρμένα από επίσημα έγγραφα και εκθέσεις που βρίσκονται στα αρχεία των αρχών της Δράμας». Αυτά τα στοιχεία ποτέ δεν παρουσιάστηκαν.
Αντίθετα, αποδείχτηκε με δραματικό τρόπο ότι το κίνημα της Δράμας ήταν μια αυθεντική λαϊκή - ηρωική εξέγερση. Πέρα από το γεγονός ότι ο εισηγητής της άποψης περί προβοκάτσιας ήταν ο Ελληνας Γενικός Επιθεωρητής Νομαρχιών Γενικής Διοικήσεως Μακεδονίας το 1941 Αθανάσιος Χρυσοχόου, ο συνεργαζόμενος δηλαδή με τους Γερμανούς και τους Βούλγαρους κατακτητές της Μακεδονίας διοικητής της και ιδεολογικός αντίπαλος του ΚΚΕ, γεγονός είναι επίσης ότι οι ηγέτες της εξέγερσης συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν από τους Βουλγάρους ή σκοτώθηκαν σε μάχες. Τα μέλη του Μακεδονικού Γραφείου Παρασκευάς Δράκος (Μπάρμπας), Απόστολος Τζανής (Κωστάκης), Μωυσής Πασχαλίδης (Γρηγόρης) και Λάμπρος Μαζαράκης σκοτώθηκαν έξω από την Παλαιοκώμη στις 6 του Οκτώβρη 1941, κατευθυνόμενοι προς τον Στρυμόνα. Ο Παντελής Χαμαλίδης (Αλέκος) με τρεις συντρόφους του σκοτώθηκε στις 20 του Μάη 1942 στο Παραλίμνιο Σερρών.
Πρόσθετα, στην εξέγερση της Δράμας συμμετείχαν και πολέμησαν και μη κομμουνιστές, οπλαρχηγοί του Πόντου (Κωνσταντίνος Βασιλειάδης από την Ψηλή Ράχη, Στάθης Λεοντιάδης από τον Αίγειρο, Θεόδωρος Μικρόπουλος από το Μικρολίβαδο, Ιορδάνης Χασιαρής από την Καλλίφυτο), οι οποίοι αργότερα στράφηκαν κατά του ΕΛΑΣ (ο Κωνσταντίνος Βασιλειάδης ήταν υπαρχηγός του Αντών Τσαούς στο Τσαλ Νταγ).
Γι' αυτούς ποτέ δεν εκτοξεύτηκε κατηγορία για προβοκάτσια και συνεργασία με τους Βουλγάρους. Η εκδοχή της προβοκάτσιας εξυπηρέτησε μόνο πολιτικούς λόγους και επινοήθηκε για να συκοφαντηθεί η τοπική κομμουνιστική Οργάνωση της Δράμας
και γενικότερα το ΚΚΕ.
ΣΗΜ: Τα ιστορικά στοιχεία στο σημερινό αφιέρωμα έχουν αντληθεί από τα υλικά που παρουσιάζει ο Νικόλαος Γεωργιάδης, διδάκτορας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Η εξέγερση της Δράμας, όπως κι άλλες αντιστασιακές πράξεις αργότερα σε άλλα σημεία της Ελλάδας, επιχειρήθηκε να συκοφαντηθεί, να παρουσιαστεί σαν πράξη που δεν έπρεπε να γίνει, αφού θα προκαλούσε τα αντίποινα των κατακτητών. Στην περίπτωση της Δράμας, όμως, η συκοφαντία συναντήθηκε με τη λάσπη.
Ο Ελληνας Γενικός Επιθεωρητής Νομαρχιών Γενικής Διοικήσεως Μακεδονίας το 1941, Αθανάσιος Χρυσοχόου, ο συνεργαζόμενος δηλαδή με τους Γερμανούς και τους Βουλγάρους κατακτητές της Μακεδονίας διοικητής της, σε έκδοση βιβλίου το 1949, εμφανίζεται να ρίχνει λάσπη στην εξέγερση, ισχυριζόμενος ότι οι βουλγαρικές κατοχικές αρχές συνεργάστηκαν με τους Ελληνες κομμουνιστές της Δράμας για να ξεσπάσει εξέγερση και να δικαιολογήσουν σφαγές κατά του ελληνικού πληθυσμού της περιοχής με σκοπό να αλλοιωθεί η εθνολογική της σύσταση. Αλλοι, επίσης, όπως κάποιος Κωνσταντίνος Σνωκ, έφτασαν στο σημείο να δηλώνουν πως «όλα όσα γράφονται για το κομμουνιστικό κίνημα και τη συνεργασία των Ελλήνων κομμουνιστών με τους Βουλγάρους, είναι παρμένα από επίσημα έγγραφα και εκθέσεις που βρίσκονται στα αρχεία των αρχών της Δράμας». Αυτά τα στοιχεία ποτέ δεν παρουσιάστηκαν.
Αντίθετα, αποδείχτηκε με δραματικό τρόπο ότι το κίνημα της Δράμας ήταν μια αυθεντική λαϊκή - ηρωική εξέγερση. Πέρα από το γεγονός ότι ο εισηγητής της άποψης περί προβοκάτσιας ήταν ο Ελληνας Γενικός Επιθεωρητής Νομαρχιών Γενικής Διοικήσεως Μακεδονίας το 1941 Αθανάσιος Χρυσοχόου, ο συνεργαζόμενος δηλαδή με τους Γερμανούς και τους Βούλγαρους κατακτητές της Μακεδονίας διοικητής της και ιδεολογικός αντίπαλος του ΚΚΕ, γεγονός είναι επίσης ότι οι ηγέτες της εξέγερσης συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν από τους Βουλγάρους ή σκοτώθηκαν σε μάχες. Τα μέλη του Μακεδονικού Γραφείου Παρασκευάς Δράκος (Μπάρμπας), Απόστολος Τζανής (Κωστάκης), Μωυσής Πασχαλίδης (Γρηγόρης) και Λάμπρος Μαζαράκης σκοτώθηκαν έξω από την Παλαιοκώμη στις 6 του Οκτώβρη 1941, κατευθυνόμενοι προς τον Στρυμόνα. Ο Παντελής Χαμαλίδης (Αλέκος) με τρεις συντρόφους του σκοτώθηκε στις 20 του Μάη 1942 στο Παραλίμνιο Σερρών.
Πρόσθετα, στην εξέγερση της Δράμας συμμετείχαν και πολέμησαν και μη κομμουνιστές, οπλαρχηγοί του Πόντου (Κωνσταντίνος Βασιλειάδης από την Ψηλή Ράχη, Στάθης Λεοντιάδης από τον Αίγειρο, Θεόδωρος Μικρόπουλος από το Μικρολίβαδο, Ιορδάνης Χασιαρής από την Καλλίφυτο), οι οποίοι αργότερα στράφηκαν κατά του ΕΛΑΣ (ο Κωνσταντίνος Βασιλειάδης ήταν υπαρχηγός του Αντών Τσαούς στο Τσαλ Νταγ).
Γι' αυτούς ποτέ δεν εκτοξεύτηκε κατηγορία για προβοκάτσια και συνεργασία με τους Βουλγάρους. Η εκδοχή της προβοκάτσιας εξυπηρέτησε μόνο πολιτικούς λόγους και επινοήθηκε για να συκοφαντηθεί η τοπική κομμουνιστική Οργάνωση της Δράμας
και γενικότερα το ΚΚΕ.
ΣΗΜ: Τα ιστορικά στοιχεία στο σημερινό αφιέρωμα έχουν αντληθεί από τα υλικά που παρουσιάζει ο Νικόλαος Γεωργιάδης, διδάκτορας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου