Δεν υπάρχει τίποτα πιο βαρετό από ένα βενζινάδικο, σωστά;
Είναι όλα ίδια, με τα ίδια χρώματα, με το ίδιο σκέπαστρο.
Αλλά και μεταφορικά, πάλι βαρετά είναι.
Ένας ατέρμονος ανεφοδιασμός, ξανά, και ξανά με τον ίδιο τρόπο,
στο ίδιο αυτοκίνητο για να κάνουμε τα ίδια πράγματα…
Κι όμως, ένα νέο coffeetable βιβλίο θα μας αλλάξει γνώμη.
To It’s a Gas! The Allure of the Gas Station.
Μια συλλογή από φωτογραφίες βενζινάδικων από όλη την Αμερική,
κάποιων παλιών, κάποιων νέων δείχνει μια άλλη πλευρά των κοινότυπων
αυτών κτιρίων. Από σύμβολα της ρουτίνας, ξαφνικά αποκτούν μια αίγλη
και τον παράγοντα του ενθουσιασμού. Δεν είναι η καθημερινή διαδρομή
για τη δουλειά, είναι ο ανεφοδιασμός πριν από ένα μεγάλο ταξίδι.
Είναι όλα ίδια, με τα ίδια χρώματα, με το ίδιο σκέπαστρο.
Αλλά και μεταφορικά, πάλι βαρετά είναι.
Ένας ατέρμονος ανεφοδιασμός, ξανά, και ξανά με τον ίδιο τρόπο,
στο ίδιο αυτοκίνητο για να κάνουμε τα ίδια πράγματα…
Κι όμως, ένα νέο coffeetable βιβλίο θα μας αλλάξει γνώμη.
To It’s a Gas! The Allure of the Gas Station.
Μια συλλογή από φωτογραφίες βενζινάδικων από όλη την Αμερική,
κάποιων παλιών, κάποιων νέων δείχνει μια άλλη πλευρά των κοινότυπων
αυτών κτιρίων. Από σύμβολα της ρουτίνας, ξαφνικά αποκτούν μια αίγλη
και τον παράγοντα του ενθουσιασμού. Δεν είναι η καθημερινή διαδρομή
για τη δουλειά, είναι ο ανεφοδιασμός πριν από ένα μεγάλο ταξίδι.
Ίσως βέβαια να μας φαίνονται τόσο ωραία γιατί δεν είναι η BP
που έχουμε δει τόσες φορές στην Κατεχάκη, αλλά είναι στους δρόμους
της Αμερικής. Που λίγο πολύ τους έχουμε συνδέσει με ταινίες και την πρωταγωνίστρια να βάζει βενζίνη και να χάνεται στον ορίζοντα,
αναζητώντας νέες περιπέτειες. Αλλά όπως και να έχει οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι πολλά από αυτά τα κτίρια είναι μαγευτικά.
Κάποια είναι μια βίντατζ εκδοχή του μέλλοντος, κάποια είναι
φουτουριστικά και minimal.
που έχουμε δει τόσες φορές στην Κατεχάκη, αλλά είναι στους δρόμους
της Αμερικής. Που λίγο πολύ τους έχουμε συνδέσει με ταινίες και την πρωταγωνίστρια να βάζει βενζίνη και να χάνεται στον ορίζοντα,
αναζητώντας νέες περιπέτειες. Αλλά όπως και να έχει οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι πολλά από αυτά τα κτίρια είναι μαγευτικά.
Κάποια είναι μια βίντατζ εκδοχή του μέλλοντος, κάποια είναι
φουτουριστικά και minimal.
Ξεχνάμε για λίγο τη χρήση τους και εστιάζουμε στην αρχιτεκτονική
και την αισθητική τους. Και προφανώς ότι όπως εξελίχθηκε η αρχιτεκτονική
και μεταξύ τα τέλη του 1900 και την αρχή του 2000 έτσι και η αρχιτεκτονική
των σταθμών ανεφοδιασμού. Πέρασε τη φάση του industrial, του kitsch,
ακόμα και του μιλιτέρ.
και την αισθητική τους. Και προφανώς ότι όπως εξελίχθηκε η αρχιτεκτονική
και μεταξύ τα τέλη του 1900 και την αρχή του 2000 έτσι και η αρχιτεκτονική
των σταθμών ανεφοδιασμού. Πέρασε τη φάση του industrial, του kitsch,
ακόμα και του μιλιτέρ.
Δε μπορεί, όλο και κάποιο βενζινάδικο θα σας φανεί λίγο πιο ενδιαφέρον τώρα. Ίσως ένα εγκαταλελειμμένο σε κάποιο νησί ή κάποιο υπερπαραγωγή σε
ένα ταξίδι στην Ευρώπη.
Ακόμα και το συνοικιακό με τους γνωστούς υπαλλήλους.
Ίσως αν το βγάλετε μια φωτογραφία από μακριά να ξεδιπλώσει τη γοητεία του.
ένα ταξίδι στην Ευρώπη.
Ακόμα και το συνοικιακό με τους γνωστούς υπαλλήλους.
Ίσως αν το βγάλετε μια φωτογραφία από μακριά να ξεδιπλώσει τη γοητεία του.
Απο τη Μαρία Δάτσικα
"Born to be the visual centerpiece of any living room."
SHORTLIST
"An ode to retro gas stations"
LONELY PLANET
"The world of pumps is full of surprises, ready to be discovered in this book."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου