Πριν δύο νύχτες, ενώ ήμουν με το αγοράκι μου στο κρεβατάκι του...
κι ετοιμαζόταν για ύπνο, είχαμε πιάσει μια κουβέντα....
Έλεγε για το πόσο τρώει το γατάκι μας και πως αν είχαμε κι άλλα ζώα
θα θέλαμε 1000€ κάθε μέρα για φαΐ...
* Βρε Αστέρι μου ,του λέω , αν είχαμε τόσα λεφτά για αυτό το λόγο
θα ήμασταν πλούσιοι και θα μπορούσαμε πολλά πράγματα να κάνουμε..
κι ετοιμαζόταν για ύπνο, είχαμε πιάσει μια κουβέντα....
Έλεγε για το πόσο τρώει το γατάκι μας και πως αν είχαμε κι άλλα ζώα
θα θέλαμε 1000€ κάθε μέρα για φαΐ...
* Βρε Αστέρι μου ,του λέω , αν είχαμε τόσα λεφτά για αυτό το λόγο
θα ήμασταν πλούσιοι και θα μπορούσαμε πολλά πράγματα να κάνουμε..
Μου απαντά.....
* Και τοτε θα φτιάχναμε μεγάλη σκάλα ώστε να μπορέσουν να
κατέβουν εκείνοι που δεν καταφεραν να βρουν μια να γλυτώσουν
απ' την φωτιά...!!
* Και τοτε θα φτιάχναμε μεγάλη σκάλα ώστε να μπορέσουν να
κατέβουν εκείνοι που δεν καταφεραν να βρουν μια να γλυτώσουν
απ' την φωτιά...!!
Τα λόγια του απ' τη μια μαχαίρι στην καρδιά...Απ' την άλλη όμως...κάτι σαν μικρή ελπίδα πως τα παιδιά που μεγαλωνουμε θα γίνουν Άνθρωποι με
αισθήματα και δυνατό το αίσθημα στο να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο τους
και να μην κοιτάνε μόνο τον εαυτό τους...
αισθήματα και δυνατό το αίσθημα στο να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο τους
και να μην κοιτάνε μόνο τον εαυτό τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου