ΒΑΒΕΛ 131...με κάποιο τρόπο, συνέβαλα κι εγώ!

Η Μαιτέ είναι από την Ισπανία και ήρθε να ζήσει στην Ελλάδα το 2013. 
Της άρεσε πολύ η πόλη μας γιατί έχει ζωντανό το κέντρο της. 
Δεν είναι, λέει, όπως οι άλλες ευρωπαικές πόλεις που το κέντρο είναι....
για τις επιχειρήσεις, τα μαγαζιά και τους τουρίστες. 
Της άρεσε πολύ και ο τρόπος που σχετίζονται οι άνθρωποι μεταξύ τους. 
Της άρεσε που προσκαλούμαστε στα σπίτια μας , για παρέα και για φαγητό. 
Φυσικά της αρέσει το φαγητό μας και το κλίμα μας, όχι όμως με τον τρόπο 
που θα ενθουσίαζε έναν Βόρειο Ευρωπαίο . 
Για αυτή είναι περισσότερο μία ενδιαφέρουσα παραλλαγή αυτών που ξέρει ήδη. 
Νιώθει πως εδώ, τα πράγματα είναι ακόμα αυθεντικά.

  

Η Μαιτέ έχει ζήσει στην Ισπανία, στο Μεξικό και στη Γαλλία. 
Εκεί σπούδασε και εργάστηκε ως εικαστικός. 
Είναι ζωγράφος, αγαπάει όμως να χρησιμοποιεί και άλλα μέσα καθώς 
και να εκτείνει τα έργα της στην τρίτη διάσταση δημιουργώντας εγκαταστάσεις, συχνά σχολιάζοντας τα έργα τέχνης των κλασσικών. 
Τα υλικά της είναι συνήθως ευτελή, απροσδόκητα , και τα έργα μπορούν 
να “διαχέονται” στο χώρο μίας γκαλερί, ενός μεσαιωνικού κάστρου, μιας πόλης, 
ενός φυσικού τοπίου ή όπου αλλού κάθε φορά επιλέγει η Μάιτε να δουλέψει.

Η Μαιτέ, που δούλεψε για κάποιο διάστημα και στην εκπαίδευση, πιστεύει πως 
για κάθε αντικείμενο έχει δοθεί ενέργεια για να δημιουργηθεί, και θεωρεί 
πως ακόμα και όταν κάτι δεν είναι πια χρήσιμο για το σκοπό που δημιουργήθηκε, 
μπορεί και αξίζει να μετουσιωθεί σε κάτι άλλο. 
Αυτό βάλθηκε να μας αποδείξει, και να μας διδάξει ελπίζει, 
μέσα από ένα διασκεδαστικό παιχνιδάκι:

Πηγαίνω το παλιό μου παλτό, το άχρηστο πια λάπτοπ, ή το σκαμπώ που βρήκα 
στα σκουπίδια, στο μικρό μαγαζάκι της στο Κουκάκι. 
Πρέπει όμως να είμαι έτοιμη να το αποχωριστώ για πάντα: 
Πιθανότατα την επόμενη φορά που θα το δω να μην είναι πια το ίδιο. 
Παίρνω ένα κουπόνι αξίας 5 ευρώ, και φεύγω. 
Επιστρέφω μετά από καιρό- ή κάποιες μέρες- για να δω τη μεταμόρφωση. 
Η Μαιτέ μου ξανασυστήνει το αντικείμενο. 
Μετά την εικαστική συγκίνηση που εισπράττω διαπιστώνοντας τι μπορεί 
να κάνει κανείς με λίγη φαντασία και το παλιό μου παλτό (ή λάπτοπ), 
αποφασίζω τι θέλω να αγοράσω- αν φυσικά θέλω. 
Μπορώ να πάρω πίσω το παλιό σκουπίδι – νέο μου έργο, ή να διαλέξω 
κάτι άλλο από το μαγαζάκι, πρώην σκουπίδι κάποιου άλλου. 
Για ό,τι διαλέξω, θα δώσω το κουπονάκι μου πίσω στη Μαιτέ, 
για να πληρώσω 5 ευρώ λιγότερα.

 

Φεύγω όλη χαρά από το Κουκάκι και πάω σπίτι μου, 
να δω που θα χωρέσω το σκαμπώ που έντυσε με το παλτό μου, 
ή για να βρω που θα εκθέσω το μοναδικό μου έργο τέχνης, 
στου οποίου τη δημιουργία, 
με κάποιο τρόπο, συνέβαλα κι εγώ!

το διάβασα εδώ : absurdum.gr