"Βρήκα ενα δέντρο με παχύ ίσκιο.
Καθησα στη ρίζα του.
Έβγαλα τα παπούτσια και το πουκάμισο.
Έμεινα με το blue jean
Η πλάτη μου ακουμπούσε στον κορμό του, τα πόδια μου στο ξερό, από το καλοκαίρι, χώμα.
Είχα πολλές σκοτούρες.
Απλήρωτα δάνεια, πιστωτικές κάρτες, μια διαταγή πληρωμής, χρέη στην εφορία, στα ασφαλιστικά ταμεία, ενοίκια, κοινόχρηστα, λογαριασμοί.
Όχι πολλά χρήματα, αν το έβλεπα συγκριτικά με όσα άκουγα.
Από τη μιά φαινόταν η κορυφή του βουνού, από την άλλη ο κόλπος με τα ψαράδικα.
Απ´ εδώ όλα φαίνονταν μακρυά.
Δεν ήσαν.
Φαίνονταν έτσι.
Ήπια λίγο κρύο νερό από τη διπλανή πηγη και έκλεισα τα μάτια να σκεφθώ.
Με κλειστά μάτια, λένε, συγκεντρώνεσαι καλύτερα.
Έιδα ένα γέρο λεβέντη, με σκαμμένο πρόσωπο, όπως τα χωράφια τον Οκτώβριο, στητό παράστημα και βλέμμα βασιλικού αητού.
-Που πας γέροντα;
-Καλημέρα Χρήστο, τι κάνουν οι γονείς σου;
-Που με ξέρεις γέροντα;
-Τόσο άλλαξα βρε Χρήστο; Τόσο γέρασα;
-Δεν σε θυμάμαι. Πρώτη φορά έρχομαι στα μέρη σας.
-Ποιός σου είπε οτι εδω έχουμε γνωριστεί; Δεν ειπα κατι τέτοιο.
-Τότε που γνωριστήκαμε γέροντα; Πως σε λένε;
-Χρόνη. Πολυχρόνη.
-Δεν θυμάμαι να ξέρω κάποιον με τέτοιο όνομα σε όλη τη ζωή μου.
-Αχ βρε Χρήστο !
-Τι;
-Σε έφερα εδώ πριν κάμποσα χρόνια...
-Μα σου είπα γέροντα ! Δεν έχω ξανάλθει εδω.
-Το εδώ μη το βλέπεις τόσο στενά. Στο έλεγα και τότε.
Όλα όσα θα νοιώθεις, σου έλεγα, έχουν άλλες διαστάσεις.
Άπειρα μεγαλύτερες ή άπειρα μικρότερες.
-Δεν θυμάμαι.
-Και να σκεφθείς... ήσουν από τα πιό ευήκοα και προσεκτικά μωρά.
-Δεν καταλαβαίνω γέροντα; Τι είναι αυτα που μου λες;
-Η Φύση δίνει στον πιό ωραίο Έφηβο να συνοδεύσει τα μωρά σ´ αυτη τη Γη. Σε όλη τη διαδρομή δίνονται οδηγίες και συμβουλές.
Αγάπης. Δικαίου.
-Γέροντα τα έχεις χαμένα;
-Χρήστο, θα τα ξαναπούμε κάποτε, θα με στείλει να σε πάρω.
Αν θυμάσαι τι σου είχα πει, όλα θαναι πιό εύκολα. Πιό φυσιολογικά
-Γέρο είσαι καλα;
-Δεν έκλεισε ακόμα ο κύκλος, έχει πολύ ακόμα.
Να θυμάσαι τα ονόματα των γονιών σου σε κάθε δυσκολία, που νομίζεις,
ότι έχεις. Και τα πρόσωπα αυτών που νοιώθεις οτι σ´ αγαπούν.
Τα χρέη σου δεν είναι αυτά που σκέφτεσαι κάθε μέρα.
Άλλα είναι. Ευγενέστερα.
Εις το επανιδείν Χρήστο.
Α ! και μη ξεχάσεις να νοιώθεις και να γράφεις.
Για να μπορείς και συ κάποτε να συνοδεύεις μωρά σε αυτή τη Γη.
Είναι παράσημο αυτό, μέγιστη τιμή.
-Σίγουρα σε λένε Χρόνη, Πολυχρόνη Γέροντα;
-Όχι... Χρήστο με λένε,
από Γένος Εκλεκτό,
Γόνος Εκλεκτός."
© Χρήστος Λαζαρόπουλος, Ιούλιος 2013
Καθησα στη ρίζα του.
Έβγαλα τα παπούτσια και το πουκάμισο.
Έμεινα με το blue jean
Απλήρωτα δάνεια, πιστωτικές κάρτες, μια διαταγή πληρωμής, χρέη στην εφορία, στα ασφαλιστικά ταμεία, ενοίκια, κοινόχρηστα, λογαριασμοί.
Όχι πολλά χρήματα, αν το έβλεπα συγκριτικά με όσα άκουγα.
Από τη μιά φαινόταν η κορυφή του βουνού, από την άλλη ο κόλπος με τα ψαράδικα.
Απ´ εδώ όλα φαίνονταν μακρυά.
Δεν ήσαν.
Φαίνονταν έτσι.
Ήπια λίγο κρύο νερό από τη διπλανή πηγη και έκλεισα τα μάτια να σκεφθώ.
Με κλειστά μάτια, λένε, συγκεντρώνεσαι καλύτερα.
Έιδα ένα γέρο λεβέντη, με σκαμμένο πρόσωπο, όπως τα χωράφια τον Οκτώβριο, στητό παράστημα και βλέμμα βασιλικού αητού.
-Που πας γέροντα;
-Καλημέρα Χρήστο, τι κάνουν οι γονείς σου;
-Που με ξέρεις γέροντα;
-Τόσο άλλαξα βρε Χρήστο; Τόσο γέρασα;
-Δεν σε θυμάμαι. Πρώτη φορά έρχομαι στα μέρη σας.
-Ποιός σου είπε οτι εδω έχουμε γνωριστεί; Δεν ειπα κατι τέτοιο.
-Τότε που γνωριστήκαμε γέροντα; Πως σε λένε;
-Χρόνη. Πολυχρόνη.
-Δεν θυμάμαι να ξέρω κάποιον με τέτοιο όνομα σε όλη τη ζωή μου.
-Αχ βρε Χρήστο !
-Τι;
-Σε έφερα εδώ πριν κάμποσα χρόνια...
-Μα σου είπα γέροντα ! Δεν έχω ξανάλθει εδω.
-Το εδώ μη το βλέπεις τόσο στενά. Στο έλεγα και τότε.
Όλα όσα θα νοιώθεις, σου έλεγα, έχουν άλλες διαστάσεις.
Άπειρα μεγαλύτερες ή άπειρα μικρότερες.
-Δεν θυμάμαι.
-Και να σκεφθείς... ήσουν από τα πιό ευήκοα και προσεκτικά μωρά.
-Δεν καταλαβαίνω γέροντα; Τι είναι αυτα που μου λες;
-Η Φύση δίνει στον πιό ωραίο Έφηβο να συνοδεύσει τα μωρά σ´ αυτη τη Γη. Σε όλη τη διαδρομή δίνονται οδηγίες και συμβουλές.
Αγάπης. Δικαίου.
-Γέροντα τα έχεις χαμένα;
-Χρήστο, θα τα ξαναπούμε κάποτε, θα με στείλει να σε πάρω.
Αν θυμάσαι τι σου είχα πει, όλα θαναι πιό εύκολα. Πιό φυσιολογικά
-Γέρο είσαι καλα;
-Δεν έκλεισε ακόμα ο κύκλος, έχει πολύ ακόμα.
Να θυμάσαι τα ονόματα των γονιών σου σε κάθε δυσκολία, που νομίζεις,
ότι έχεις. Και τα πρόσωπα αυτών που νοιώθεις οτι σ´ αγαπούν.
Τα χρέη σου δεν είναι αυτά που σκέφτεσαι κάθε μέρα.
Άλλα είναι. Ευγενέστερα.
Εις το επανιδείν Χρήστο.
Α ! και μη ξεχάσεις να νοιώθεις και να γράφεις.
Για να μπορείς και συ κάποτε να συνοδεύεις μωρά σε αυτή τη Γη.
Είναι παράσημο αυτό, μέγιστη τιμή.
-Σίγουρα σε λένε Χρόνη, Πολυχρόνη Γέροντα;
-Όχι... Χρήστο με λένε,
από Γένος Εκλεκτό,
Γόνος Εκλεκτός."
από Γένος Εκλεκτό,
Γόνος Εκλεκτός."
© Χρήστος Λαζαρόπουλος, Ιούλιος 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου